Afgelopen week waren Alan en Mallory getuige van een zeer bijzonder tafereel. Op een ijsberg, niet ver van de kust, zagen ze “iets grijs”. Het “ding” had duidelijk last van de koude en zat in elkaar gezakt.
“We dachten dat het een baby zeehond was,” zei Harrigan aan The Dodo.
Maar toen keken ze van dichtbij.
Het bleek dat het dier op de ijsberg niet het type dier was dat je normaal zou tegenkomen op zee.
Beter nog, het “grijze ding” was eigenlijk een poolvos die in nesten was komen te zitten.
Russel en Harrigan wisten dat ze hun nieuwe vriend niet zomaar konden achterlaten, stervend van de koude. Ze moesten iets doen, en snel.
Ze meerden hun boot aan nabij de ijsberg en brachten de vos in veiligheid.
Natuurlijk begreep het dier niet wat er aan de hand was, en was het doodsbang.
“We konden hem aan boord krijgen ook al wilde hij niet,” zei Harrigan. “We wisten dat we zijn enige kans op overleven waren, want de wind was veranderd van richting en we dreven verder uit in de zee.”
Terwijl de vos alle hoop leek opgegeven te hebben, werd zijn leven nu plots gered.
Harrigan en de andere vissers aan boord konden een in elkaar geknutseld bed maken, gaven het dier eten en lieten de uitgeputte vos slapen, zodat hij kon herstellen.
Eenmaal de crew terug in de haven was, gaven ze de vos nog meer voedsel en lieten ze hem los in de natuur.
“We lieten hem los nabij een oude schuur,” zei Harrigan. “Hij schudde zichzelf droog en klaar was Kees!”
“We zijn zo blij dat we een dier hebben gered,” ging ze verder. Ze zei dat de vos het goed stelde en regelmatig terugkeert naar het gebied. “Ze zien hem af en toe nog!”
Wat een verbijsterend verhaal. Alan, Mallory en alle andere mensen die de vos hebben gered verdienen erkenning!
Dit is een klassiek voorbeeld van wat echte dierenhelden doen. Het moet ons inspireren om ons ook zo te gedragen, ongeacht de grootte van onze daden.
Deel dit artikel om te tonen dat we dieren willen helpen over de hele wereld!