Dit is het verhaal van Emmit Walker, een muziekmanager die sprak over een situatie die hij nog maar kort geleden heeft meegemaakt.
Walker, die in Washington werkt, stond op het punt een vliegtuig te nemen in de eerste klas, dus hij stapte in de passagiersrij voor passagiers met ´prioriteit´.
Achter hem stond echter een vrouw die niet geloofde dat deze man eerste klas kon vliegen.
Zij: Pardon, ik geloof dat je misschien op de verkeerde plek bent, en ons er even langs moet laten. De regel is dat je in deze rij voorrang krijgt bij instappen.
Ik: Prioriteit betekent eerste klasse, correct?
Zij: Ja … het personeel zal jullie roepen nadat wij eerst zijn ingestapt.
Ik: * duw eersteklas ticket in haar gezicht * Rustig aan mevrouw, ik ben hier op de juiste plek, ik sta al langer in de rij, dus u mag na mij instappen.
Zij: * kan het nog steeds niet laten gaan * Je zal wel militair zijn of zoiets, maar we hebben gewoon voor onze stoelen betaald, dus je zal toch wel even moeten wachten.
Ik: Nee, ik ben te groot om in het leger te mogen werken. Ik ben gewoon een n **** met geld. (Iedereen in de rij begint te klappen)
Zijn antwoord werd niet alleen beantwoord met applaus van de andere passagiers die aan het wachten waren om aan boord te gaan, maar ook door duizenden mensen die het later leuk vonden en de post deelden.
Ik ben blij dat deze man de vrouw een goede les heeft geleerd! Deel dit verhaal op Facebook als je dat ook vindt.