Net zoals vele andere kinderen, was de 8-jarige Gizzell Ford een gelukkig, nieuwsgierig en slim, klein meisje. Ze hield van school en maakte vele nieuwe vrienden.
Net zoals vele kinderen van haar leeftijd, hield ze een dagboek bij. Alleen waren de lijntjes in haar dagboek niet gevuld met liefdeshartjes en geheime berichtjes over de jongens die ze graag had. Haar dagboek was echter wel gevuld met een waarheid die zo gruwelijk is dat het moeilijk is om te lezen.
Op 12 juli 2013, werd Gizzel, of ”Gizzy” voor de vrienden, dood teruggevonden in het vieze, smerige appartement van haar grootmoeder in Texas.
Ze had verwondingen die veroorzaakt werden door slagen en wurging. Aan haar polsen kon worden vastgesteld dat ze vastgebonden werd, en haar rug was zo geïnfecteerd dat er maden in zaten, volgens de Chicago Tribune.
Enkele maanden voor haar dood, hadden Gizzell en twee broers en zusjes verhuisd van haar vader Andre, naar haar grootmoeder Helen. Andre had een ernstige aandoening waardoor hij constante zorgen nodig had en niet meer zichzelf kon zorgen.
Dus nam Helen de ‘zorgen’ op voor de familie. De buitenkant van haar huis leek op elk ander huis. De pagina’s in Gizzy’s dagboek, toonden echter iets anders.
Gizzell’s foltering
Elke dag werd Gizzell gestraft omdat ze zich zogenaamd slecht misdroeg. Ze werd gedwongen om sit-ups te doen, te staan in een oncomfortabele houding en had een vuile sok in haar mond als ze het waagde om geluid te maken. Ze werd geslagen, gefolterd en moest het vaak stellen zonder enig eten of drinken.
Toen ze stiekem wilde drinken van het water in het toilet, werd ze over haar hele lichaam geslagen.
Soms werd ze vastgebonden aan bed en mocht ze enkele dagen niet vrij bewegen.
En toch, ondanks de ziekelijke hel waar de kleine Gizzy doorheen ging, bleef ze positief. In haar dagboek kon men lezen dat ze wist dat ze zou gestraft worden indien ze voor zichzelf zou opkomen. Maar ze hoopte dat ze op een dag een slim en mooie jongedame zou worden.
Ze schreef ook over hoe ze ervan droomde om met haar broers en zusjes te spelen en televisie te kijken. Vaak was het dagboek enkele dagen later beschreven, toen ze zou beschreef hoe ze opnieuw werd mishandeld.
Einde van haar leven
Jammer genoeg waren de laatste teksten in haar dagboek erger dan normaal. Ondervoed zijn, constant geweld ondergaan van haar grootmoeder en zwakker worden elke minuut van de dag, leidde uiteindelijk tot haar trieste dood. Ze schreef: “Ik haat dit leven want ik voel dat ik nu echt in diepe nesten zit.”
Toen Gizzell werd gevonden, was haar lichaam zo zwaar toegetakeld dat de juryleden in de rechtbank begonnen te huilen. Uit het dagboek bleek dat het een meisje was die graag naar school wou gaan en graag buiten speelde. Er stond ook erg gedetailleerde info over hoe de mishandelingen uiteindelijk zouden leiden tot haar dood.
Gizzell’s vader stierf aan een hartaanval in de gevangenis toen hij werd beschuldigd voor haar dood. Haar grootmoeder Helen werd later echter gearresteerd en levenslang opgesloten voor moord.
Verslagen van Gizzy’s mishandelingen bevestigen dat iets kon worden gedaan om haar in leven te houden. Maar haar geval werd echter niet serieus genomen en zo bleven de mishandelingen maar duren. Ongeveer een maand voor ze stierf, had een sociaal werker het huis nog bezocht, maar geen actie ondernomen.
Deel aub Gizzell’s verhaal met al je familie en vrienden op Facebook, om te tonen dat geen enkel kind ooit zo’n gruwelijke dingen zou moeten verduren.