Hij had eerder een eigenaar gehad die hem voor $ 30 kocht. In dat stadium was hij nog maar een paar maanden oud, maar zag hij er veel ouder uit.
“We dachten eerst dat hij dood was”, schreef International Animal Rescue op hun website. “Gito’s armen waren gevouwen op zijn kleine lichaam en hij leek bijna gemummificeerd in zijn kartonnen kist. Gito had nauwelijks haar op zijn lichaam en zijn huid was grijs en schilferde van de schurft. De constante jeuk en pijn moet ondraaglijk zijn geweest. ‘
Medewerkers van de dierenrechtenorganisatie, die Gito in de kartonnen doos vonden, brachten de kleine orang-oetan zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde dierenkliniek.
Het was een wonder dat hij het overleefde. Het kostte het team negen uur om hem naar de kliniek te brengen, om nog maar eens te bewijzen wat een sterke vechter Gito is!
De dierenartsen beseften al snel dat hij veel hulp nodig had – dit omvatte behandeling voor de ernstige huidinfectie die hij had opgepikt, en alle zorg die hij zonder zijn moeder nooit had kunnen krijgen.
Nu is hij echter drie jaar oud en dankzij het ongelooflijke werk van alle betrokken dierenhelden is het onmogelijk om hem te herkennen van de aap die in een doos bijna was doodgegaan.
Wat een vechter is hij gebleken!
Nu heeft zijn haar zijn oranje kleur teruggekregen … hoewel het een tijdje duurde. En gelukkig is zijn huid weer gezond.
Er wordt gezegd dat hij van fruit en andere soorten snacks houdt. Maar het allerbelangrijkste: hij is nu op een plek waar hij geliefd wordt. Voordat hij weer in het wild kan worden vrijgelaten, moet hij voorbereid zijn op dat soort leven. Daarom is hij momenteel betrokken bij het rehabilitatieprogramma International Animal Rescue. Gito brengt zijn dagen door, op dit moment, rond te hangen in een bosrijke omgeving met andere orang-oetans die op weg zijn naar de adolescentie. Hopelijk leert hij daar opnieuw hoe hij in het wild moet leven.
Het is belangrijk voor orang-oetangs in het wild om de eerste zes tot zeven jaar van hun leven met hun moeder door te brengen. Dit helpt hen niet alleen om zich goed te ontwikkelen, maar ze leren ook hoe ze voedsel moeten zoeken en onder meer goed door de bomen kunnen klimmen.
“Dieren lijden en sterven als gevolg van de systematische vernietiging van het regenwoud, vooral voor de productie van palmolie,” vertelde Lis Key, communicatiemanager voor het reddingscentrum van Bito, aan The Dodo.
Ze is van mening dat de kleine Gito binnen een paar jaar weer klaar zal zijn voor de wildernis. Tot die tijd kan hij veilig spelen met zijn leeftijdsgenoten onder de zorgvuldige hoede van degenen die voor hem zorgen.
Er zijn maar weinig dingen die me zo raken als verhalen als deze. Weerloze dieren, vooral baby’s, zijn bijzonder kwetsbaar, dus het is van vitaal belang dat deze organisaties blijven werken zoals ze dat nu doen. Aan al diegenen die dieren helpen, wij groeten je!
Deel dit en help ons hulde te brengen aan alle helden die werken voor dierenrechten overal ter wereld.