Het was een gewone dag en Lindsay Rae was in de supermarkt aan het winkelen voor het avondeten. De winkel was druk en kinderen schreeuwden.
Veel mensen zagen er moe uit, vooral een bepaalde moeder van vijf kinderen. Ze deed er alles aan om al haar kinderen in de gaten te houden, maar ze kreeg nog steeds zure blikken van mensen om haar heen.
Een paar dat achter haar in de rij stond begon over de moeder en haar kinderen te praten. Twee van de kinderen waren zo wit als de moeder zelf, terwijl drie van hen zwart waren.
Het paar begon luid te praten over het aantal “babyvaders” dat de kinderen waarschijnlijk hadden.
“Kan die kinderen niet eens aankleden voor het weer,” zei het echtpaar. “Wacht maar tot ze de voedselbonnen krijgen.”
Lindsay werd meer en meer geïrriteerd door het onbeleefde paar, maar voelde dat ze genoeg had aan haar eigen 3-jarige.
Toen vervolgde het echtpaar: “Daar gaat ons belastinggeld.”
Nu had Lindsey genoeg gehad. Ze draaide zich om en keek het echtpaar boos aan voordat ze de moeder naderde, die niet kon achterhalen hoe de voedselbonnen die ze in haar hand hield, werkten.
Lindsey begreep dat de vrouw de biologische moeder was van twee kinderen en ze zag dat er verschillende kledingstukken in haar winkelwagentje lagen.
‘Pleegmoeder of geadopteerd?’ vroeg Lindsey vriendelijk. “Ik heb 9 kinderen … twee bio. Ik begrijp het. Laat me alsjeblieft helpen. ‘
De vrouw glimlachte, maar keek tegelijkertijd beschaamd.
“Nieuwe pleegmoeder. Dit is de eerste keer dat ik een van deze gebruik. Ze kwamen drie dagen geleden. Gaat een tijdje bij ons zijn. Ze gaven ons eten, maar de kinderen hadden kleren nodig., ‘zei de vrouw.
Lindsay keek naar de kinderen en vertelde hen hoe aardig ze waren en hoe goed het was dat ze bij elkaar konden blijven. Toen liet ze hun pleegmoeder zien hoe voedselbonnen werken.
De twee vrouwen omhelsden elkaar en Lindsey verzekerde haar dat ze iets aan dat paar zou doen.
Zodra de moeder en haar vijf kinderen buiten gehoorsafstand waren, wendde Lindsey zich tot het paar en opende haar mond.
“‘Die kinderen’? Ze verloren het recht om enkele dagen geleden met hun ouders te leven. ‘Die kleding’? Waarschijnlijk de enige kleding die ze bezitten. ‘Die vrouw’? Opende haar huis voor kinderen, kinderen die een veilige plek nodig hadden om naartoe te gaan, toen de plek waar ze woonden niet langer veilig genoeg voor hen bleek te zijn. En zelfs als die kinderen allemaal van haar waren en ze een dozijn ‘babyvaders’ had en op voedselbonnen leefden, zou geen enkel kind in dit land of een ander land koud of hongerig mogen zijn. Het spijt me, maar uw gedrag? Zeer slecht. “
Het echtpaar werd rood van schaamte en stapte in een andere rij.
Lees Lindsey’s volledige Facebook-bericht hier:
Hoewel het vreselijk klinkt, is het niet ongebruikelijk dat mensen zich zo slecht gedragen.
Beoordeel nooit andere mensen, omdat je niet in hun schoenen hebt gelopen.
Graag en deel om hulde te brengen aan zowel Lindsay als de pleegmoeder, die beiden een goed voorbeeld hebben gegeven en onze wereld een betere plek hebben gemaakt!