Net als vele andere kinderen, was de 8-jarige Gizzell een gelukkig, nieuwsgierig, klein lief meisje. Ze hield van school en was goed in het maken van nieuwe vrienden.
Gizzy, zoals ze werd genoemd door haar vriendjes, schreef altijd in een dagboek met regenboogkleuren. De pagina’s in haar dagboek stonden echter niet vol met onschuldige verhaaltjes zoals bij de meeste kinderen. De waarheid die onthuld werd in Gizzell’s dagboek onthulde echter zeer schokkende gebeurtenissen en een hartverscheurende tragedie.
Op 12 juli 2013, werd Gizzy dood teruggevonden in het ranzige, met ongedierte bevuilde appartement van haar grootmoeder in Austin, Texas. Ze was geslagen, gewurgd en haar handen en enkels toonden tekenen dat ze was vastgebonden. Ze had een wonde in de achterkant van haar hoofd dat maden bevatte, volgens Chicago Tribune.
Gizzy had in een appartement gewoond met haar vader, Andre Ford, die bedlegerig was, en haar grootmoeder Helen.
Helen was de enige die voor haar en de hele familie zorgde. Aan de buitenkant leek het op een doorsnee en liefdevolle familie. Maar de pagina’s in Gizzy’s dagboek vertellen een compleet ander verhaal.
Dagelijks gestraft
Tussen het dagboek en videobeelden die op de gsm van haar vader stonden, werd een schokkend, pijnlijk en liefdeloos bestaan ontdekt. Het kleine meisje was gedwongen om sit-ups te doen als straf, uren recht te staan op dagelijkse basis en kreeg ze geen water of eten. Als ze teveel lawaai maakte kreeg ze een sok in haar mond gestopt om stil te zijn.
Op 11 juli 2013, schreef ze haar laatste dagboekbericht: “Ik haat dit leven want nu zit ik echt in nesten.”
Ondanks de hel die ze ervoer op dagelijkse basis, bleef ze schrijven over haar hopen en dromen en wat haar gelukkig maakte in het leven, zoals haar school en touwspringen.
“Ik zal een mooie, slimme en goeie vrouw worden,” schreef ze in 2013. “Mensen vinden me slim, moedig en mooi.”
“Trage en weerzinwekkende dood”
Haar vader na aan een slepende ziekte voor hij kon veroordeeld worden, maar rechter Evelyn Clay was niet mals voor de 55-jarige grootmoeder. Tijdens de zitting gaf ze een ziedende uitbarsting aan het adres van de wrede “oma”.
“Deze moord was foltering,” zei de rechter, volgens People.com. “Dit kind leed een trage en weerzinwekkende dood. Dat kleine lichaampje leek alsof het tot moes werd geslagen van kop tot teen. Hoe ze haar kleinkind behandelde is duivels.”
Volgens The Chicago Tribune, toonde het ietwat krabbelige geschrift van Gizzell zelfs aan hoe angstig ze moet geweest zijn.
De rechtbank vernam dat ze werd genegeerd door het rechtssysteem. Een sociaal werkster die Gizzell had bezocht thuis, ongeveer een maand voor haar dood, had geen actie ondernomen. Een dokter gespecialiseerd in kindermishandeling onderzocht het meisje maar meldde geen verdachte verwondingen, oordeelde de rechtbank.
Haar oma Helen kreeg een levenslange gevangenisstraf voor moord.
Deel aub dit tragische verhaal om aan te kaarten dat het rechtssysteem kinderen moet beschermen. Breng hulde aan dit moedige en slimme meisje. Waar ze moest doorstaan kan niet onder woorden worden gebracht.
Rust in vrede, lieve Gizzy.