Politieagent en ex-militair Jody Thompson kreeg in april 2015 een oproep binnen waarvan hij wist dat het zeer slecht zou zijn.
Als ervaren agent weet hij dat niet iedere oproep even ernstig is. Maar hij had een voorgevoel dat deze oproep echter wel zwaar was. Hij vertrouwde immers op zijn intuïtie, en 15 jaar ervaring.
Jody kon de wanhoop horen uit de stem van de beller. Die zei dat ouders hun kind aan het vermoorden waren.
Agent Thompson is werkzaam bij de afdeling Kindermishandeling en Huiselijk Geweld. Hij kreeg de oproep binnen toen hij in zijn politiewagen reed, maakte meteen een bocht van 180 graden en haastte zich zo snel hij kon naar het huis.
Ondanks zijn lange carrière en tonnen ervaring kon niets hem echter voorbereiden op het gruwelijke zicht die hij zou aantreffen.
Toen hij de deur open stampte ontdekte hij een doodsbange en verwarde 8-jarige jongen die was vastgebonden aan zijn polsen en enkels.
Het kind was bijna gestorven van de honger en was van kop tot teen bedekt onder blauwe plekken en kneuzingen. Zijn ouders hadden hem in een afvalcontainer gedwongen gevuld met ijs.
Vanaf de eerste seconde was het duidelijk dat de jongen zwaar gefolterd was. Hij schudde zo hevig door de schok en de koude dat hij nauwelijks kon spreken.
Op dat moment besefte Jody dat hij de jongen niet alleen kon laten. Hij wilde hem kost wat kost beschermen.
De jongen had de dood in de ogen gekeken, en beefde van angst. Het deed Jody denken aan zijn eigen kinderen.
John, zo heet de jongen, werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Jody bleef de hele tijd aan zijn zijde.
“Ik beloofde hem, ‘Niemand zal je ooit nog pijn doen, je bent bij mij,'” vertelde Thompson.
“En hij bleef maar zeggen, ‘Ze gaan me vermoorden. Ze gaan me dooddoen.'”
Jody en John ontwikkelden snel een sterke band. Jody was de beschermengel geworden, en waakte dag en nacht voor hem.
Toen de jongen werd onderzocht stelden de dokters vast dat zijn ribben en wervels zichtbaar waren. Zijn schouderbladen staken uit en zijn gezicht was gezwollen. Hij woog slechts 27 kg.
De dokter die hem had onderzocht zei dat hij geen enkel plekje op zijn lichaam kon vinden die niet gekneusd was.
Traag maar zeker herstelde John. Toen hij werd ontslagen uit het ziekenhuis ging Jody akkoord met zijn vrouw om John te adopteren in hun gezinnetje.
Snelle beslissing
Elk jaar worden 700.000 kinderen verzorgd in ziekenhuizen. In de Verenigde Staten alleen al. De meerderheid van de kinderen brengt hun hele jeugd door van pleeggezin naar pleeggezin, zonder zich ooit te settelen.
Jody kende de statistieken heel goed, en wist heel goed dat John een stabiele thuis nodig had. Hij moest snel zien te handelen.
Het idee om John te adopteren kreeg hij toen de jongen voor zijn leven vocht in het ziekenhuis. Minder dan 24 uur nadat hij de jongen had ontmoet ging hij met zijn vrouw akkoord dat adoptie de enige juiste keuze was.
We zijn het jaar 2019. En het leven ziet er anders uit, nu.
John, de ontvoerde jongen, doet zijn best om het trauma te verwerken die door zijn eigen ouders was veroorzaakt.
Vandaag krijgt John de liefde en affectie die elk kind verdient. Hij doet het uitstekend op school en een van de meest getalenteerde kinderen.
In het kleine dorpje Poteau, kent iedereen iedereen. En toch konden Jody en zijn familie de adoptie geheim houden.
Ze wilden dit om John te beschermen tijdens zijn aanpassing aan zijn nieuwe leven. Bovendien wilde Jody helemaal geen aandacht of lof krijgen voor wat hij deed. Hij wilde geen mediacircus, maar ze wilden John een nieuw leven schenken zonder buitenstaanders.
Verhaal gaat verder
De Thompsons hebben John geholpen bij het verwerken van een enorm trauma.
Maar het verhaal eindigt hier nog niet. Toen Jody door het adoptieproces ging voor John, werd duidelijk dat Johns biologische moeder bevallen was van een meisje in de gevangenis.
Zonder aarzelen gingen Jody en zijn vrouw naar het ziekenhuis zodat ze ook het meisje konden adopteren. 24 uren na haar geboorte waren de adoptiepapieren in orde.
Nu kan het meisje opgroeien met haar eigen biologische broer!
Toen het nieuwsstation KFSM Fort Smith verslag uitbracht van dit verhaal, vroeg de journalist over de dag waarop agent Jody de jongen vastgebonden en geslagen aantrof.
De tranen verbijtend, antwoordde Jody: “Toen ik… toen ik hem in dat huis zag, wist ik het.”
Dat ze een speciale band delen is duidelijk. Ze hebben liefde en respect voor elkaar, waar John zeer dankbaar voor is.
“Hij is de reden dat ik vandaag nog leef,” zegt de jongen.
Geheim
Ondanks dat ze alles stil wilden houden, werd Jody’s ‘geheime’ adoptie groot nieuws toen Jody in de bloemetjes werd gezet voor zijn werk.
“We wilden het verhaal niet vertellen. Maar nu weet iedereen het en hebben we het aanvaard. We willen dat de wereld weet dat het niet altijd kommer en kwel is in het leven. Zeker bij de politie. We worden vaak in een slecht daglicht geplaatst, maar mensen in de boeien slaan is lang niet het enige wat we doen. We zorgen voor onze samenleving, en dit toont dat aan,” vertelde Thompson.
Het verhaal van Jody en John raakte me diep in mijn hart.
Wat een uitstekende politieagent en vader is Jody. Hij deed alles voor John. Het ouderschap is een kracht die vanuit het hart komt, en niet uit een biologische connectie.
Klik op LEUK en DEEL als je het hiermee eens bent!