Je lichaam is normaal gezien sterk genoeg om een griepje of verkoudheid te overwinnen zonder medische tussenkomst. Maar in sommige gevallen kan de hoest blijven aanhouden, zeker als het ernstiger blijkt te zijn dan een virusje.
Zo voelde de 16-jarige Shayla Mitchell zich niet goed, en had een hoest die maar niet leek te verdwijnen. Aanvankelijk dacht ze dat ze sinusitis had.
Maar op een dag werd het zo erg dat de tiener vroeg aan haar vader Tom of hij haar naar de dokter kon brengen.
Dat deed de goeie vader ook, en de volgende dag haalde hij zijn dochter op van school en bracht haar naar het ziekenhuis. Ze maakten zelfs plannen om daarna iets te gaan eten.
Slechte boodschap
Shayla werd onderzocht en de dokter verliep even de kamer. Toen hij terugkeerde deelde hij iets mee wat haar hele leven zou veranderen.
Shayla had immers een gigantische tumor die maar liefst twee derden van haar borsten innamen. Een van haar longen was erdoor geklapt, en het was daardoor dat ze zich zo lang slecht voelde en maar niet stopte met hoesten.
Ondanks het vreselijke nieuws besloten Shayla en haar vader om toch te gaan eten, zoals ze hadden gepland. Maar dat deden ze in het restaurant van het ziekenhuis. Toen hadden ze nog geen idee dat ze ook de komende 450 dagen in de afdeling oncologie van het ziekenhuis zou doorbrengen.
Shayla had namelijk een Hodgkin-lymfoom, en de prognose was niet goed.
Armbandje
Tom besloot om zijn dochter een geschenkje te geven om haar een hart onder de riem te stoppen. Hij kocht een armbandje voor zijn dochter en voor zichzelf, en hij beloofde om het elke dag te dragen tot Shayla de kanker had overwonnen.
De volgende jaren spendeerde Tom honderden nachten bij zijn dochter terwijl ze samen streden tegen de vreselijke ziekte.
Shayla onderging honderden tests, bloedtransfusies, chemotherapie enzovoort… maar nooit stopte ze met vechten.
Tom had doodsangsten. Hij hield zijn dochters haren vast terwijl ze braakte. Ze lachten samen, huilden samen, en waren moedig.
Maar toen kwam de dag wanneer de dokters hen meedeelden dat ze niets meer konden doen. Haar lichaam reageerde niet meer op de behandelingen en een beenmergtransplantatie was mislukt.
Dit schreef Tom op Facebook:
“Hoe zou ik ooit zo’n gesprek hebben met mijn liefste dochter?” schreef hij. “Hoe zou ik moedig genoeg zijn om aan mijn dochter te moeten vertellen dat ze het niet zou halen? Ik heb ooit eens een spreuk gehoord die toepasselijk is. “Kan een man moedig zijn als hij bang is? Dit is het enige moment dat hij moedig KAN zijn.”
“Ik wist dat ik moedig moest zijn voor haar! Natuurlijk had ik dat gesprek met haar, en hoe ongeloofwaardig het ook klinkt, het was het meest geweldige, mooie, magische en ongelofelijke gesprek die ik ooit heb gehad in heel mijn leven. Een gesprek waarvan ik hoop dat je het nooit moet voeren.”
Toen Tom zijn boodschap had gebracht aan zijn dochter, fluisterde ze terug: “Ben ik nog steeds moedig, pap?”
Het was toen dat Tom in de ogen van zijn dochter keek en zag hoeveel pijn ze had. Ze had zo lang gestreden, en hij besefte dat ze niet vocht voor zichzelf, maar voor hem.
Enkele dagen later overleed Shayla. Tom was ontredderd. Maar een iets wist hij zeker: Shayla had hard en lang gevochten. Ze had haar beloftes vervuld en was moedig gebleven tot het bittere eind.
Deel aub dit hartverscheurende verhaal met je vrienden op Facebook zodat we Shayla en andere kinderkankerpatiënten een hart onder de riem kunnen steken.