Poppy’s moeder vond haar dochtertje bewusteloos in bed en nam haar onmiddellijk mee naar de noodgevallenafdeling in het ziekenhuis.
De dokters zagen dat haar longen gevuld waren met vocht en dat Poppy een zuurstoftekort had in de hersenen, wat leed tot hersenschade. Haar toestand werd erger en erger, en de dokters vreesden dat ze het nooit zou overleven.
De familie vierde Kerstmis in het ziekenhuis, en vreesde dat het wel eens hun laatste Kerstmis kon zijn samen met Poppy. De zussen Elisha (14), Macey (12) en broer Alfie (11), stonden aan haar zijde.
En toen Macey haar zusje Poppy wou opbeuren door al spelend op haar buikje te blazen, gebeurde het ondenkbare, volgens The Mirror.
Poppy lachte, voor de eerste keer in haar leven.
“Macey blies op Poppy’s buikje en begon hard te lachen. We konden onze ogen niet geloven,” zei papa Stephen.
Kort na het ongelooflijke moment, begon Poppy’s toestand te verbeteren. Enkele weken later kon ze kruipen, en praatte ze meer dan ooit tevoren.
Dit was niets minder dan een heus mirakel.
“Nu geloven we echt dat Poppy echt zal kunnen wandelen en praten. Ze is sinds haar geboorte een vechtertje.”
Wat een ongelooflijk verhaal! Het deed me in tranen uitbarsten. Wat een klein vechtertje is dit! Ik hoop dat ze mag uitgroeien tot een gezond en sterk meisje. En met zo’n liefhebbende familie denk ik dat het zeker mogelijk is.
Dit verhaal bewijst dat mirakels wel degelijk gebeuren. Deel als je ook ontroerd bent!