Ingeborg McIntosh’s familie had maar liefst 125 pleegkinderen verzorgd door de jaren heen, maar niemand had zo´n indruk gemaakt als Jordan.
Jordan werd opgevoed in Ingeborg´s huis, maar zijn biologische moeder wilde niet dat de familie hem zou adopteren. Ze wilde dat haar kind zou worden geadopteerd door zwarte ouders.
Maar het was onmogelijk om een thuis te vinden voor Jordan, dus toen de jongen vier was mochten Ingeborg en haar familie hem adopteren.
“Hij was onderdeel van de familie, hoe dan ook,¨ zegt Ingeborg.
Twee decennia later kreeg Ingeborg hartverscheurend nieuws: ze had een nierziekte en moest een niertransplantatie.
Jordan besloot dat hij niet kon toekijken hoe zijn moeder leed. Hij besloot in actie te komen – zonder dat zijn moeder van zijn plannen af wist.
Hij boekte een afspraak om te zien of hij een match was voor transplantatie. En dat was hij!
¨Het lijkt alsof dit mijn roeping was, denk ik,¨ zegt Jordan. ¨Hopelijk kan ik meer voor haar doen als ik ouder ben, maar op het moment, was dit het minste dat ik kon doen.¨
Ingeborg stond erop dat Jordan niet doorging met zijn plannen, maar hij was vastbesloten.
Als Jordan over zijn moeder praat, zijn zijn liefde en toewijding duidelijk: hij kan haast niet over haar liefde praten zonder in huilen uit te barsten.
¨Alles wat ze heeft gedaan voor mij sinds ik kind was, ik wilde er gewoon iets voor terugdoen, en haar laten zien hoeveel ik van haar houd,¨ zegt hij.
Ondanks alle moeilijke tijden en momenten, heeft dit verhaal een mooi einde – allemaal dankzij de sterke band tussen een moeder en haar zoon.
Vind je ook dat Ingeborg het geweldig heeft gedaan haar zoon op te voeden? Deel dit artikel dan met je vrienden!