Ashton Powell uit Ayr, Australië genoot volop van het leven als tiener; hij was een normale jongen met een aanstekelijk enthousiasme voor het leven.
Toen de tiener ziek werd dachten doktoren dat ze de griep had, maar toen haar symptomen erger werden werd ze bang dat ze misschien kanker had.
In een lang, persoonlijk en aangrijpend verhaal – gepubliceerd in de dagelijkse Australische krant Townsville Bulletin – schrijft de moedige dame over het moment dat haar vermoedens bewaarheid werden. Haar leven stond op z’n kop, slechts 8 dagen na haar 14e verjaardag.
Ze vertelt over haar lange strijd, zware behandelingen, bijna-doodervaringen, een verloren jeugd en het verliezen van vrienden.
Een paar weken voor haar 14e verjaardag voelde Ashton zich ineens ziek. Haar moeder nam haar een aantal dagen op rij mee naar de dokter, maar iedere keer bleef het bij het vermoeden van een griepachtige aandoening.
Maar Ashton had het gevoel dat er meer aan de hand was. Haar broer Dylan, die een klas hoger zat dan zijzelf, beschuldigde haar van aanstellerij om niet naar school te hoeven. Maar zij vertelde hem dat alles pijn deed en dat ze zich niet zou kunnen concentreren.
“Een paar dagen later kreeg ik ineens blauwe plekken op mijn benen. Op dat moment kreeg ik een verschrikkelijke gedachte. Ik keek naar mijn moeder en vroeg: ‘Heb ik kanker?’. Ik zag haar gezicht betrekken. Toen begon ze een heel relaas over waarom dat helemaal niet zou kunnen. De volgende dag gingen we naar mijn dokter, Dr Aung. We vroegen het aan hem, en mijn moeder vroeg of we een bloedtest konden afnemen. Hij ging akkoord,” vertelde ze aan Townsville Bulletin.
De volgende dag kwamen de resultaten terug en werd verteld dat ze meteen naar het ziekenhuis moesten gaan. Acht dagen naar haar 14e verjardag kregen Ashton en haar familie het vreselijke nieuws te horen.
“Toen we op de spoedafdeling van het kindergedeelte aan het wachten waren, kwam er een dokter binnen die dingen uitlegde die ik me niet eens meer kan herinneren. Toen werd er verteld dat ik leukemie had. Nadat de dokter dit gezegd had begon mijn moeder te huilen, was mijn vader in shock en ik lamgeslagen en sprakeloos,” aldus Ashton.
Helse behandelingen
De volgende dag werd ze naar Brisbane gevlogen om een jaar lang verschrikkelijk zware behandelingen te ondergaan. Drie keer was ze dicht bij de dood. Na tweeëneenhalf jaar chemotherapie was ze klaar. Ze vertelt over hoeveel ze gemist heeft en hoe snel ze volwassen heeft moeten worden. En hoe dankbaar ze is voor de mensen om haar heen.
“Ik heb de kanker verslagen, maar dat was nooit mogelijk geweest zonder mijn moeder, mijn broer en de vrienden van mijn broer: Mitch, Beau en Charlie. Die drie jongens en mijn broer hielpen mij weer leren lachen. Ze weten dit misschien niet, maar zij hebben weer vreugde teruggebracht in mijn leven,” schreef ze.
Ze kon weer terug naar school, maar liep achter en vond het moeilijk om weer vrienden te maken. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn door wat ze heeft meegemaakt. Haar inspirerende verhaal moedigt mensen aan om mensen te laten luisteren naar hun lichaam.
Snel bloeden of bloeduitstortingen kunnen symptomen van leukemie zijn, volgens Mayo Clinic. Aanhoudende vermoeidheid en een zwak gevoel zijn andere symptomen – precies zoals Ashton meemaakte.
Al was ze nog zo jong, Ashton was slim genoeg om te voelen dat er iets serieus aan de hand was. Vandaag de dag voelt ze trots en kracht door wat ze heeft meegemaakt en droomt ervan om fotograaf te worden.
Deel Ashton’s moedige en belangrijke verhaal met je Facebookvrienden. Verspreid de belangrijke boodschap dat we allemaal naar onze lichamen moeten luisteren. Misschien betekent het wel het verschil tussen leven en dood!