Casey bood de man een koffie en een bagel aan, en hoewel de man niet bijzonder happig, nam hij haar op het aanbod.
Toen vroeg Casey de man of hij aan haar tafel wilde gaan zitten.
De man, wiens naam Chris is, keek geschokt, maar eindelijk voegde hij zich bij haar aan tafel.
Hij vertelde Casey dat mensen meestal op hem neerkeken omdat hij dakloos was.
Hij erkende ook dat het de drugs waren die hem dakloos hadden gemaakt en haatte zich ervoor.
Chris droomde er nog steeds van om de zoon te worden waar zijn moeder trots op kon zijn, ook al stierf ze lang geleden aan kanker.
Casey en Chris praatten meer dan een uur voordat Casey besefte dat ze terug naar school moest gaan. De tijd vloog en haar klas zou beginnen.
Net toen Casey opstond, vroeg Chris haar om een paar seconden te wachten terwijl hij iets opschreef op een gerimpeld briefje. Hij duwde het briefje in haar hand en verontschuldigde zich voor zijn lelijke handschrift. Toen namen de twee afscheid van elkaar.
Toen Casey het papier openvouwde, besefte ze dat ze iets veel belangrijkers had gedaan dan een dakloze te voeden.
Want op het briefje stond:
“Ik wilde mezelf vandaag doden. Vanwege jou doe ik dat nu niet. Bedankt, mooi persoon. “
Soms kan een attent gebaar, een paar aardige woorden of alleen een glimlach meer verschil maken dan je je kunt voorstellen.
Onthoud dat de volgende keer dat je iemand tegenkomt die zich niet zo goed voelt als jij. Je hebt geen idee wat ze in hun leven hebben gedaan. Maar één ding is zeker, iedereen is even waardig.
Niet iedereen kan trots zeggen dat ze het leven van hun medemens hebben gered, maar Casey kan het echt!
Casey deelde de gebeurtenis op haar Facebook-pagina. Lees wat ze hier schreef:
Deel dit artikel met je vrienden op Facebook als je ook denkt dat we meer om onze medemensen zouden moeten geven!