De tweelingbaby’s van Judith Nwokocha haalden de krantenkoppen toen ze in 2016 werden geboren. Toen de verpleegster de baby aan Judith overhandigde, wist ze zeker dat ze haar het kind van iemand anders hadden gegeven.
Maar dat was niet het geval.
Zo ziet de ongewone tweeling er vandaag de dag uit, zeven jaar later.
Judith Nwokocha worstelde acht jaar lang om zwanger te worden en slaagde er uiteindelijk in door een IVF-behandeling.
Het geluk was compleet toen ze aantelde en, zoals zoveel anderen, verlangde ze ernaar haar kind te ontmoeten.
Al snel werd duidelijk dat er niet één klein kindje in de buik groeide, maar twee.
De zwangerschap verliep zoals het hoort, maar al snel beseften de doktoren dat er iets niet klopte. Eén tweeling groeide niet zoals het zou moeten en Judith werd gewaarschuwd dat de baby mogelijk het syndroom van Down zou hebben.
Er werd besloten om de kinderen voortijdig te halen en Judith moest in week 37 een keizersnede ondergaan.
LEES MEER: Niemand wilde weten van de albinotweeling bij de geboorte – maar kijk ze nu eens 24 jaar later
Dacht dat ze het verkeerde kind had
De verloskundige haalde een jongen, die 2,76 kilo woog, en een meisje, die was gestopt met groeien, aldus Little Things.
Het meisje woog slechts 1,58 kilo, maar het was niet alleen het verschil in grootte dat de ouders deed opkijken. Het kleine meisje had een andere huidskleur dan haar tweelingbroer en moeder.
Het artikel gaat verder onder de foto.
Judith dacht dat ze het kind van iemand anders had.
“De eerste keer dat ik haar zag, vroeg ik me af of de verpleegster mij mijn baby gaf of die van iemand anders. Ik wachtte een paar seconden tot iemand me vertelde dat het een verwisseling was, maar het enige wat ik van de verpleegster hoorde was hoe mooi ze was”.
Een paar dagen nadat de tweeling was geboren, vertelden doktoren aan Judith dat Kachi albinisme had.
Grote zorg van de moeder
De moeder van twee kinderen maakte zich aanvankelijk zorgen over Kachi en hoe mensen op haar uiterlijk zouden reageren. Judith had ook te horen gekregen dat Kachi waarschijnlijk slechtziend zou zijn, wat haar ook zorgen baarde.
Het artikel gaat verder onder de foto.
“Ik hield van mijn prinses zoals elke moeder van haar kind zou houden, maar ik maakte me zorgen over haar toestand”, schreef ze in een Love What Matters-bijdrage.
“Beetje bij beetje veranderde de bezorgdheid in verdriet en begon ik aan God te twijfelen en me af te vragen waarom Hij me in zo’n situatie zou brengen. Ik maakte me zorgen over haar toekomst, hoe de maatschappij haar zou behandelen, of ze geaccepteerd zou worden… Ik was jaloers op andere zwarte baby’s en dacht: ‘Waarom ik? Waarom ben ik degene die een albino-baby kreeg? Hoe heb ik een zwart-witte tweeling gekregen?”
Uiteindelijk besloten Judith en haar man in therapie te gaan om advies te krijgen hoe ze met de situatie om moesten gaan.
Een jaar later had Judith geleerd verder te kijken dan het negatieve en kon ze zich volledig ontspannen.
“Ik begon de schoonheid in haar toestand te zien. Ik begon haar gouden haar, haar bruine ogen, haar roze lippen en alles aan haar te bewonderen. Ik merkte hoe aantrekkelijk ze was voor mensen als ik haar eruit haalde. Mensen bewonderden haar enorm en zij is meestal degene die alle aandacht krijgt.”
Dit is hoe de tweeling vandaag leeft
De tweelingbroers en -zussen zijn in het algemeen net als andere tweelingen, ze hebben een heel speciale band en merken geen verschil.
“Ik vertel haar altijd hoe mooi ze is, want dat is ze echt. “Ik zou haar toestand voor geen miljoen dollar willen inruilen, want ze is in alle opzichten perfect voor mij”, zei ze. Albinisme kan zijn uitdagingen hebben, maar ik leer haar sterk te zijn en alles te overwinnen wat op haar pad komt”, schrijft Judith.
Vandaag is de tweeling zeven jaar oud en Judith, die fotograaf is, deelt voortdurend foto’s van haar tweeling om anderen te informeren over albinisme.
“Ik laat de schoonheid van albinisme zien door constant foto’s te maken van haar en haar tweelingbroer. Ik weet niet helemaal zeker of ze op dit moment beseft dat ze uniek is, maar uiteindelijk zal ze het weten, en het is mijn verantwoordelijkheid om haar te onderwijzen en haar te leren van zichzelf te houden, wat er ook gebeurt.”
Je kunt ons nu ook volgen op Instagram voor meer goede verhalen, foto’s en video’s.
