Op slechts 13-jarige leeftijd joeg Linda Blair de kijkers angst aan met haar geloofwaardige weergave van de door demonen bezeten Regan MacNeil in de nachtmerrie-opwekkende film, The Exorcist. Blair verdween uit de schijnwerpers nadat haar bekroonde optreden haar hoofd deed tollen.
Naast het religieuze thema dat de kerk op de grondvesten deed schudden, schokte de gruwelijke verhaallijn van The Exorcist – benadrukt door huiveringwekkende demonische beelden – ook cast- en crewleden die ondanks een zegen van een priester, werden geplaagd door verwondingen en de dood.
The Exorcist, geregisseerd door William Friedkin, is de verfilming van de gelijknamige bestseller van William Peter Blatty, een verhaal dat is geïnspireerd op eenecht gebeurd exorcisme in 1949.
The Exorcist, uitgebracht in 1973, is een horrorfilm die het verhaal vertelt van de 12-jarige Regan MacNeil wiens ongewoon grillige en gewelddadige gedrag aanleiding geeft tot bezorgdheid.
Haar moeder, gespeeld door Ellen Burstyn, zoekt medische hulp en als dat niet lukt, gaat ze naar pater Damien Karras, gespeeld door Jason Miller, een jezuïetenpriester die bevestigt dat Regan bezeten is door een boze geest. Om Regan uit de greep van de demonen te bevrijden, smeekt Karras de katholieke kerk om een exorcisme uit te voeren.
Ondanks de controversiële inhoud van de film was The Exorcist een kaskraker en ontving hij meerdere prijzen, waaronder Oscars voor Beste Geluid en Beste Scenario, samen met vier Golden Globe Awards.
Het was de eerste grote filmrol voor Blair, wiens huiveringwekkende optreden haar tot superster katapulteerde. Blair begon haar carrière als kindermodel en verscheen in advertenties en tv-commercials, tegen de tijd dat ze nog maar vijf was.
Als jonge tiener overwoog Blair om te stoppen met acteren om een carrière na te streven waarbij dieren betrokken waren.
Maar de verleiding van de hoofdrol in The Exorcist was te groot om te weerstaan.
Toen Friedkin auditie deed voor de rol, identificeerde Friedkin de nieuwkomer onmiddellijk als de perfecte match en selecteerde haar uit duizenden anderen om Regan te spelen.
Hoewel het haar eerste grote rol was, werd Blair nooit vertroeteld en werd er verwacht dat ze fysiek veeleisende taken zou uitvoeren die ongemakkelijk en vaak gevaarlijk waren.
Gefilmd in de jaren 70, toen speciale effecten niet door technologie werden vervuld, moesten mensen veeleisende rollen naspelen, waardoor ze kwetsbaar werden voor letsel en ziekte.
In de exorcismescène – wanneer een bezeten pater Karras op de beruchte steile trappen zijn dood tegemoet valt – wierp een stuntman zichzelf eigenlijk van 97 treden die aan het einde van de film te zien zijn.
Blair hoefde zichzelf niet van de trap af te smijten, maar de riemen die haar aan het bed vasthielden, waar ze heen en weer werd geslingerd, in haar rug werden gegraven, en haar slaapkamer, gebouwd op wielen waardoor de kamer echt kon schudden, werd op een temperatuur van 30 graden onder nul gehouden, zodat de camera’s de ijswolk konden oppikken wanneer een acteur ademde.
Terwijl de rest van de bemanning warm gekleed was, droeg Blair alleen een nachthemd.
De uitdagingen werden door iedereen op de set gevoeld.
De set van The Exorcist leek vervloekt en had een uitgebreide lijst van tragedies en sterfgevallen die verband hielden met de productie.
In het boek “The Fear of God: 25 Years of The Exorcist”, zei special effects-innovator Marcel Vercoutere – de man die Blairs hoofd deed tollen: “Er was absoluut een gevoel dat er (iets ergs) zou kunnen gebeuren. Ik had het gevoel dat ik aan het spelen was met iets waar ik niet mee zou moeten spelen.”
Een van de meest bizarre incidenten was toen een vogel in een lichtbak vloog en een enorme brand veroorzaakte, die de hele set afbrandde waar Regans exorcisme zou plaatsvinden. De productie lag zes weken stil terwijl de set werd herbouwd.
De dag voor de brand vroeg Friedkin technisch adviseur Thomas Bermingham – een priester die Blatty begeleidde bij zijn boek – om de set uit te drijven. Omdat hij beweerde dat er niet genoeg bewijs was om een echt exorcisme uit te voeren, zegende hij in plaats daarvan de hele cast en crew.
Toch bleef het noodlot de productie treffen. Jack MacGowran, die Regan’s eerste slachtoffer Burke Dennings in de film speelde, stierf nadat hij griep had gekregen. Vasiliki Maliaros, de actrice die de moeder van vader Karras speelt, stierf ook voordat de film werd uitgebracht. Wat echt verontrustend is, is dat hun beide personages ook sterven in The Exorcist.
Andere acteurs verloren familie, waaronder Blair, wiens grootvader stierf tijdens de productie.
Tijdens het maken van de film stierven in totaal negen mensen die betrokken waren bij de productie.
Blair, te jong om de complexiteit en gevoeligheid van het concept volledig te begrijpen, was niet onder de indruk door de mysterieuze gebeurtenissen rond het maken van de film.
Ze legde uit: “The Exorcist was een werk van fictie. Ik realiseerde me toen niet dat het om iets echts zou gaan.”
Hoewel het idee voor Blair fictief was, waren de religieuze thema’s voor sommige kijkers heel reëel, en Blair werd het doelwit van mensen die beweerden dat de film verantwoordelijk was voor hun religieuze crises.
Ze werd er zelfs van beschuldigd Satan te verheerlijken door Regan te spelen en ontving doodsbedreigingen.
Spreken met de pers was ook ontmoedigend voor de 14-jarige, die tijdens persconferenties werd doorspekt met vragen van nieuwsgierige journalisten, op zoek naar haar kijk op het concept van de film. Zoals Blair tegen Dread Central zei: “De hoeveelheid druk die op me neerdaalde, was niet iets waarop ik was voorbereid. Vooral alle druk die de pers op mij uitoefende. Ze dachten dat ik alle antwoorden had over geloof en katholicisme. Het was waarschijnlijk het meest vreselijke dat je je kunt voorstellen.”
Haar rol als Regan, die ze hernam in Exorcist II: The Heretic uit 1977, bleef Blair achtervolgen, die moeite had met het vinden van rollen die haar niet als een hulpeloos, ongelukkig meisje presenteerden.
Ze verscheen in het tv-drama Born Innocent uit 1974 als een jong meisje dat op de vlucht was voor haar gewelddadige familie, en een jaar later als hoofdrolspeler in Portrait of a Teenage Alcoholic.
Vastbesloten om de percepties van de industrie te veranderen, verscheen ze naakt in Oui-magazine in oktober 1982, een stap die mislukte, waardoor haar carrière in een spiraal van uitbuitingsrollen terechtkwam.
Terugkerend naar haar passie voor The Exorcist, richtte ze de Linda Blair Worldheart Foundation op, een non-profitorganisatie die zich inzet voor het redden en rehabiliteren van mishandelde en verwaarloosde dieren.
Ondanks haar activistische werk en pleitbezorging voor dieren, werpt de rol die ze vijf decennia geleden speelde nog steeds een donkere schaduw over haar leven.
Blair vertelde The Sydney Morning Herald: “Wat soms erg ontmoedigend is, is het onvermogen (van de media) om te kijken naar wat ik probeer te doen… Ik ben verdrietig, maar ik ben niet boos op ze.”
We zijn het er zeker over eens dat The Exorcist een van de meest angstaanjagende films aller tijden is. Ondanks het feit dat het in de jaren 70 is gefilmd, houdt het nog steeds stand. Als je de film hebt gezien, horen we graag je mening!