De moderne geneeskunde kan wonderen verrichten en weinig verhalen bewijzen dat meer dan dat van Megan King.
Op slechts 16-jarige leeftijd liep Megan een verwoestende blessure op tijdens een potje voetbal die haar leven voorgoed zou veranderen.
De vrouw uit Illinois vertelt nu hoe een zeldzame aandoening en een bizar ongeluk leidden tot een angstaanjagend geval van inwendige onthoofding – en hoe ze het tegen alle verwachtingen in overleefde.
Hoewel volledige onthoofding altijd fataal is, is inwendige onthoofding – medisch bekend als atlanto-occipitale dislocatie– een extreem gevaarlijke verwonding waarbij de schedel inwendig losraakt van de ruggengraat. Het heeft een sterftecijfer van 70 procent, volgens Real Clear Science.
Megans nachtmerrie begon toen ze viel terwijl ze voor de bal sprong, waarbij ze haar enkel en wervelkolom verwondde en de spieren van beide schouderbladen scheurden. In de loop der jaren onderging ze 22 operaties, maar artsen konden maar niet begrijpen waarom haar lichaam niet genas.
In 2015 kreeg ze uiteindelijk de diagnose hypermobiel Ehlers-Danlos syndroom (hEDS), een zeldzame genetische aandoening die de collageenproductie beïnvloedt, wat leidt tot instabiliteit van de gewrichten.
Terwijl sommige mensen met hEDS ongelooflijk flexibel zijn, had de aandoening voor Megan het tegenovergestelde effect – het zette haar lichaam vast in immobiliteit.
Toen haar toestand verslechterde, onderging Megan een spoedoperatie aan haar nek en werd ze in een halo-brace geplaatst; een stijf frame dat in haar schedel werd geschroefd om haar hoofd op zijn plaats te houden.
Maar toen een arts de beugel te vroeg verwijderde, scheidde haar schedel van haar ruggengraat.
“Ik vloog met mijn stoel naar achteren om te voorkomen dat de zwaartekracht me zou onthoofden,” vertelde ze aan The Daily Mail. “Mijn neurochirurg moest mijn schedel op zijn plaats houden met zijn handen. Ik kon niet staan. Mijn rechterkant trilde oncontroleerbaar. Het was een horrorshow. Ik werd wakker en kon mijn hoofd helemaal niet bewegen.”
Na de inwendige onthoofding onderging Megan nog 15 operaties. Op dit moment is haar ruggengraat volledig vergroeid, van schedel tot bekken, waardoor ze haar hoofd in geen enkele richting kan draaien of kantelen.
“Ik ben letterlijk een menselijk standbeeld,” zei ze. “Mijn ruggengraat beweegt helemaal niet. Maar dat betekent niet dat ik niet meer leef.”
Ongelooflijk genoeg heeft Megan, ondanks de immense lichamelijke beperkingen en twee decennia van herstel, manieren gevonden om delen van haar oude leven weer op te pakken. Onlangs maakte ze een triomfantelijke terugkeer naar een bowlingbaan – een plek waar ze sinds haar tienerjaren niet meer was geweest.
“Ik bowlde een strike bij mijn allereerste poging,” deelde ze. “Mijn vrienden gilden en klapten en juichten als gekken. Ze vierden niet alleen de strike. Ze vierden alles wat ik heb overleefd.”
Nu is Megan gefocust op het aanpassen aan haar “nieuwe lichaam,” voortdurend ontdekkend waar ze nog steeds toe in staat is. “Het is niet gemakkelijk,” geeft ze toe. “Maar ik ben altijd verrast door wat ik nog kan bereiken.”
LEES MEER
- Eric Clapton’s tragische laatste belofte aan zijn zoon, die stierf na een val van 53 verdiepingen
- Oma’s laatste foto van kleindochter minuten voor haar dood