Zolang als er fabrieken zijn, zijn er werknemers geweest die onder zware, gevaarlijke omstandigheden gewerkt hebben. En zelfs hoewel de situatie in een groot deel van de wereld nu beter is dan het ooit was, zijn er nog steeds mensen die op hun werk het leven laten als de winst voor fabriekseigenaren belangrijker is dan veiligheid.
Marie Curie ontdekte het chemisch element radium in 1898. Ze noemde het ook wel ¨Mijn beeldschone radium.¨
Het nieuw ontdekte element was sterk genoeg om menselijk weefsel te vernietigen en er werd besloten het te gebruiken in de strijd tegen kanker, maar ook gebruikt tegen bijvoorbeeld koorts, volgens The Spectator.
Mensen geloofden dat radium het leven van mensen kon verlengen. Er werden radiumspa´s geopend, en radiumwater werd als tonic verkocht. Maar deze behandelingen waren voorbehouden aan de rijken, aangezien radium duur was.
Amelia “Mollie” Maggia was nog maar een jonge vrouw toen ze begon te werken in een horlogefabriek dat speciale glow-in-the-dark horloges maakte voor het leger.
Het was het radium waar de horloges licht van gaven, en Mollie en de andere vrouwen moesten de getallen op de wijzerplaat met radiumverf verven. De getallen moesten zeer precies gedaan worden en de vrouwen werd gezegd hun lippen te gebruiken om de kwasten extra puntig te maken. Als iemand van hen bezorgd was zeiden de managers dat een kleine blootstelling aan radium niet gevaarlijk was. En daarnaast werden de meiden drie keer zoveel betaald als andere fabriekswerkers.
De vrouwen die in de fabrieken werkten werden later de ´spookvrouwen´ genoemd. Hun lippen en de rest van wat ze schilderden of waar verf op zat gaf licht in het donker. Een meisje deed radium in haar haar om het te laten glinsteren en Mollie gebruikte het om haar tanden helderder te maken.
Op hetzelfde moment gingen de eigenaren van de bedrijven die radium vervaardigden zo ver dat ze onderzoeken vervalsten om aan te tonen dat er geen risico aan blootstelling aan radium zat.
Het duurde echter niet lang voordat Mollie begon te lijden aan verschrikkelijke tandafbraak.
Ze bezocht een tandarts, maar in plaats van dat haar tanden er beter van werden begon haar gehele kaak te rotten. Uiteindelijk had ze geen kaak meer over, en zelfs haar heupen brokkelden af kort na haar dood.
In de autopsie van Mollie schreef de lijkschouwer tot ontsteltenis en schaamte van haar familie dat ze in 1922 was overleden aan syfilis. En pas vijf jaar later kreeg de familie meer te weten over de waarheid toen haar lichaam werd opgegraven.
De een na de andere jonge vrouw in de Verenigde Staten begon namelijk te overlijden aan de verschrikkelijke effecten van radiatie.
Maar de bazen weigerden toe te geven dat de oorzaak bij radium lag en gingen door met het vervalsen van onderzoeken.
Pas toen een man overleed in 1925 begon een dokter uit New Jersey genaamd Harrison Martland de waarheid uit de doeken te doen.
Toen de lichamen werden opgegraven en onderzocht was er geen twijfel over de oorzaak. Ze gaven zelfs nog steeds licht, het karakteristieke licht van radium.
Jarenlang weigerden de fabrieksbazen verantwoordelijkheid op zich te nemen tot in 1938 dezelfde bazen schuldig werden bevonden aan de dood van de jonge vrouwen.
Sinds deze overwinning zijn de fabrieksomstandigheden op veel plaatsen in de wereld verbeterd. En dit is mede dankzij het tragische lot van de radiumvrouwen.
Voel je vrij dit artikel te delen met vrienden op Facebook, zo dat we deze harde werksters nooit vergeten die hun leven zo jong hebben opgeofferd. Laten we ervoor zorgen dat iets dergelijks in de toekomst nooit meer gebeurd!