Helaas beoordelen mensen soms te snel zonder enige kennis van wat zaken over welke problemen anderen doormaken. Soms is het moeilijk om je in te leven met anderen wanneer we niet weten wat er speelt.
Dit verhaal is daar een treffend voorbeeld van. Het vertelt ons om nooit conclusies te trekken – zelfs niet op onze moeilijkste momenten.
Het begint allemaal wanneer een arts het ziekenhuis inrijdt om een noodoperatie uit te voeren op een jonge jongen.
Een arts kwam haastig binnen in het ziekenhuis nadat hij werd opgeroepen voor een spoedoperatie. Hij beantwoordde de oproep zsm, veranderde zijn kleren en ging rechtstreeks naar de operatiekamer. Hij merkte dat de vader van de jongen in de gang liep en op hem wachtte.
Toen hij hem zag, riep de vader: “Waarom duurde het zo lang? Weet je niet dat het leven van mijn zoon in gevaar is? Heb je geen verantwoordelijkheidsgevoel? ‘
De dokter glimlachte en zei: “Het spijt me, ik was niet in het ziekenhuis en ik kwam zo snel als ik kon na het ontvangen van de oproep en nu wens ik dat je kalmeert zodat ik mijn werk kan doen”.
“Rustig aan?! Wat als je zoon nu in deze kamer was, zou je kalmeren? Als je eigen zoon sterft tijdens het wachten op de dokter, wat ga je dan doen?” De dokter glimlachte opnieuw en antwoordde: “We zullen ons best doen en je moet ook bidden voor het gezonde leven van je zoon”.
“Advies geven als we ons niet zorgen maken, is zo gemakkelijk,” mompelde de vader.
De operatie duurde enkele uren, waarna de dokter gelukkig ging: “Godzijdank! je zoon is gered! ”
En zonder op het antwoord van de vader te wachten, was hij weg en zei: ‘Als je verder vragen hebt, vraag het aan de verpleegster’.
“Waarom is hij zo arrogant? Hij kon niet enkele minuten wachten, zodat ik naar de toestand van mijn zoon kon vragen?” zei de vader toen hij de verpleegster enkele minuten na het vertrek van de dokter zag.
De verpleegster antwoordde, de tranen stroomden over haar gezicht: ‘Zijn zoon stierf gisteren bij een verkeersongeval, hij was bij de begrafenis toen we hem belden voor de operatie van je zoon.
En nu hij het leven van je zoon redde, ging hij weg rennen om de begrafenis van zijn zoon te beëindigen. ‘
Hoewel het niet mogelijk is om te bevestigen of dit verhaal gebaseerd is op echte gebeurtenissen of niet, is er een belangrijke les uit te trekken: als we boos zijn, schieten we snel uit naar anderen.
Het is vooral belangrijk om dit nooit te doen wanneer je iemand tegenkomt van wie je niets weet.
Mantelzorgers zoals artsen en verpleegkundigen krijgen bijvoorbeeld niet altijd de waardering die ze verdienen, maar ze zijn er elke dag voor ons en redden levens. Ze werken vaak zware werktijden, ondanks hun eigen leven, gevoelens en problemen.
Deel alsjeblieft dit verhaal met iedereen die je kent op Facebook als het je ook raakte.