Jongen die getuigde dat moeder zus had vermoord, spreekt zich na 17 jaar uit

Hoewel zijn kleine handjes te klein waren om zijn betraande gezicht te verbergen, vond een kleine getuige de moed om tegen zijn moeder te getuigen. Hij onthulde dat “mama boos werd” en zijn 7-jarige zusje in het zwembad “dompelde”. Na 17 jaar zwijgen spreekt A.J. Hutto, nu 24, zich uit over het toespreken van de rechtbank als kind en houdt vol dat zijn moeder, Amanda Lewis, “100% schuldig” is.

In 2008 werd een stille rechtszaal in Florida opgeschrikt door de stem van een kleine jongen die opstond om een ondenkbare waarheid te delen.

A.J. Hutto – zijn nieuwe naam is beschermd omwille van de privacy – begreep niet helemaal het juridische gewicht van wat hij deed. Hij vertelde gewoon de waarheid en probeerde iets te begrijpen waarvan hij nooit getuige had hoeven zijn.

Het 7-jarige kind, netjes gekleed in een wit overhemd met knopen, een zwart gebreid vest en een lichtgekleurde broek, beschreef in hartverscheurende details het moment dat hij zijn zusje, Adrianna Hutto, zag verdrinken in het zwembad in de achtertuin van hun familie.

In eerste instantie werd het incident beschouwd als een verdrinking door een ongeluk, totdat A.J. de politie iets veel huiveringwekkenders beschreef – hij zei dat zijn moeder, Amanda Lewis, zijn zus had vermoord.

De versie van Lewis

Op 8 augustus 2007 kwam Lewis, een verpleegsterassistente die nachtdiensten draaide in een verpleeghuis in de buurt, thuis en deed een dutje terwijl de kinderen tekenfilms keken.

Het plan was simpel: even uitrusten en dan “shoppen voor schoolspullen”, aldus Lewis, toen 27 jaar.

Maar toen de zon hoger kwam te staan en de temperatuur de 30 graden passeerde, smeekten de kinderen om af te koelen in het bovengrondse zwembad, ongeveer een meter diep, dat volgens de moeder strikt verboden terrein was zonder de aanwezigheid van een volwassene, zo meldde ABC in 2010.

“Ik vertelde ze dat we vandaag niet in het zwembad konden omdat we ons klaarmaakten om te gaan. Dus wilden ze naar buiten om een paar minuten te spelen terwijl ik alles klaarmaakte,” zei ze.

Even later zei Lewis dat haar zoontje, de 6-jarige A.J., het huis weer binnenliep en tegen zijn moeder zei: “Mama, Adrianna is in het zwembad”.

“Eerst dacht ik dat hij bedoelde dat ze misschien bij het zwembad was, en ik zei: oké, nou, zeg maar dat ze binnen moet komen.’”

Toen Lewis door de achterdeur naar buiten keek, zag ze A.J. “met zijn hand in het water harken, alsof hij [Adrianna] probeerde te pakken.”

“Ik rende naar buiten, rende het huis uit,” zei Lewis. “Toen ik bij het zwembad kwam…lag ze met haar gezicht naar beneden…Ze was heel paars, heel blauw.”

Het kleine meisje werd naar het ziekenhuis gebracht waar ze later overleed.

“Ik kuste haar, ik knuffelde haar,” zei Lewis over wat ze deed nadat een dokter haar had verteld dat Adrianna dood was. “Ik raakte haar aan. Omdat ik wist dat het de laatste keer zou zijn, de laatste keer dat ik haar zou zien. Ik wist toen meteen dat mijn baby er niet meer was.”

De autoriteiten geloofden eerst dat de verdrinking van het meisje een ongeluk was.

A.J.’s versie

Zes maanden later stapte de 7-jarige A.J. een rechtszaal vol vreemden binnen, niet begrijpend dat het lot van zijn moeder in zijn kleine handen rustte.

“Mama heeft mijn zusje ondergedompeld. Ze deed dingen die niet van haar verwacht werden, dus werd mijn moeder boos, dus gooide ze haar in het zwembad,” zei het jongetje eerder in een interview met de politie.

In de rechtszaal tekende A.J. een foto waarop een stokpoppetje te zien was naast het zwembad, een tweede die eroverheen dreef en hijzelf een paar meter verderop bij een boom.

Toen aanklagers vroegen wat hij aan het doen was, zei hij “spelen” in een boom.

Vervolgens werd hem gevraagd naar de figuren bij het zwembad.

“Mama,” zei hij in het filmpje dat vanuit de rechtbank werd gedeeld.

“Mijn zus vermoorden,” antwoordde hij toen hem gevraagd werd naar de acties van zijn moeder in zijn tekening.

“Hoe doet ze dat?” werd A.J. gevraagd.

“Haar hand over haar gezicht doen,” vertelde de jongen aan de rechtbank, waarbij zijn nuchtere uitspraak mensen in het hart stompte.

Aan de linkerkant van de schets had A.J. ook geschreven “Dat deed ze” en “Jammer”, wat volgens hem betekende dat zijn zus “dood” ging en dat het “eng” was.

De jury achtte Lewis schuldig aan moord met voorbedachten rade en zware kindermishandeling. Ze werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf zonder de mogelijkheid van voorwaardelijke vrijlating.

Woord voor woord

Na de rechtszaak begon A.J. aan een nieuw hoofdstuk, ver van het publieke oog.
Hij werd geadopteerd door een liefhebbend stel, kreeg een nieuwe naam en verdween stilletjes uit de schijnwerpers.

Sinds die hartverscheurende zaak heeft hij nooit in het openbaar gesproken over de gebeurtenissen die zijn leven voor altijd veranderden.

Tot nu.

De 24-jarige, nu brandweerman, vertelde de Daily Mail dat hij niet “gecoacht of zo” was voor de rechtszaak en zich pas “later in mijn tienerjaren” realiseerde dat zijn getuigenis het lot van zijn moeder bepaalde.

“Ik heb ze gewoon woord voor woord verteld wat ik zag,” zei A.J. en hij voegde eraan toe dat hij als kind ”echt heel zenuwachtig was…Al die mensen die naar je keken en zo. Maar ik was gewoon blij dat het voorbij was.”

Duisternis

Over zijn jeugd met zijn zus en Lewis vertelde A.J. dat het “alleen maar duisternis was, trauma. Veel misbruik. Fysieke mishandeling, zowel Adrianna als ik werden geslagen.”

“Het is lang geleden dat ik erover heb moeten praten, dus ik herinner me een aantal dingen uit mijn vorige leven,” zei hij, eraan toevoegend dat het leven bij zijn adoptiefamilie gevuld was met liefde en geluk – een ‘360 graden verschil’. 

“En voor het grootste deel herinner ik me het misbruik. Soms zagen we het niet eens aankomen. Soms werden we letterlijk overrompeld,” zei hij over hem en Adrianna, die zijn ‘beste vriendin’ was.

A.J. heeft zijn moeder niet meer gezien sinds zijn getuigenis: “De rechtbank heeft bepaald dat we elkaar niet mogen zien en dat wilde ik zo houden, zodat niets weer naar boven komt… alle gevoelens en emoties en trauma’s komen weer naar boven,” zei hij.

Hij voegde eraan toe: “Het was hartverscheurend. Weet je, ze is mijn moeder. Maar er was ook enige opluchting dat er eindelijk een einde kwam aan wat we toen doormaakten.”

Wat zijn jouw herinneringen aan deze geruchtmakende zaak waarbij een kind tegen zijn moeder getuigt? Laat ons weten wat jij ervan vindt en deel dit verhaal zodat we het gesprek op gang kunnen brengen!

LEES MEER