Het wordt gezegd dat wat mensen van dieren onderscheidt, ons gevoel van bewustzijn is.
Maar we weten ook dat dieren tekenen van medelijden en sympathie tonen ten opzichte van andere dieren. Maar ook naar mensen toe.
Wel, wat in het artikel hieronder staat heb ik echter nog nooit eerder gezien.
Sommige dieren zijn roofdieren, anderen dan weer prooien, en anderen dan weer beiden. Leeuwen zijn de koningen van de jungle en staat op nummer 1 in de voedselketen.
Jagersinstinct
Het zijn ontzettend krachtige dieren die bekend staan om hun jagersinstinct. Daardoor denken we vaak dat deze dieren harteloze roofdieren zijn zonder gevoelens of empathie.
Avonturiers die op safari waren in het Madikwe Game Reserve in Zuid-Afrika waren getuige van een bijzonder tafereel die nu de wereld rond gaat. Tijdens hun verkenningstocht doorheen de savanne ontdekte de groep een leeuwin die net op jacht was geweest en een grote antilope had verslonden.
Ongeboren foetus
Maar enkele ogenblikken na haar vangst en na het opeten van haar prooi, stond ze plots wezenloos te staren naar de antilope: Ze zag namelijk een ongeboren foetus in haar buik – de arme antilope was een zwangere moeder.
Wat er daarna gebeurde was verbluffend, om het nog lichtjes uit te drukken. Ze stapte meteen enkele stappen achteruit en stopte met eten. Ze haalde de foetus uit de buik van de dode antilope en wandelde er cirkeltjes rond, alsof ze wilde zien of het nog leefde.
“Ik zag net een leeuw een zwangere antilope opeten maar normaal zou de leeuw verder gaan met haar dag alsof er niets was gebeurd,” zei Gerry Van der Walt, die de safari in goede banen leidde.
“Maar wat daarna gebeurde tartte onze verbeelding,” zei hij. “Eenmaal hij de moeder had verslonden, haalde hij de foetus uit haar buik en legde ze het neer. Ze wandelde er rond, snoof eraan en onderzocht het ongeboren antilope jong.”
“Heel zachtjes legde ze de foetus op de grond, keek er heel nieuwsgierig naar en en was tegelijk nerveus en gespannen. Ze porde de foetus enkele keren met haar neus, nam daarna de foetus terug op aan de hals alsof het een van haar eigen welpjes was,” zei Gerry.
Toen de leeuwin besefte dat de foetus eigenlijk dood was, nam ze het terug op en verborg ze het in een struikje, alsof ze haar waardig wou begraven. Daarna bleef ze een tijdje sereen zitten, alsof ze aan het rouwen was.
Leeuwin voelde zich schuldig
“We keken verstomd toe naar wat er zich afspeelde, ze legde de foetus onder de struik in het lange gras. Ze porde het daarna weer enkele keren met haar neus, keek de hele tijd rond alsof ze gevaar verwachtte,” voegde Gerry er nog aan toe.
Alsof dat nog niet verbazingwekkend genoeg was, deed de leeuwin opnieuw iets wat de groep avonturiers met verstomming sloeg. Ze stopte met het eten van de dode antilope, en ging naast haar prooi liggen, alsof ze zich schuldig voelde. Daar bleef ze een tijdje.
“Dit was ongetwijfeld een van de meest buitengewone dingen die ik ooit heb gezien van een leeuw. Wat dacht ze? Waarom reageerde ze op die manier?” vraagt Gerry zich af.
Het kan niet duidelijker zijn voor me. Deze gebeurtenis bewijst dat dieren ook schuld kunnen voelen voor hun gedrag. Wie kan een leeuwin echter de schuld geven voor het jagen op een prooi? Het is moeder natuur… En toch, ondanks dit natuurlijke gedrag, voelde zich schuldig. Ongelofelijk gedrag waar veel mensen nog wat van kunnen leren!
Dieren zijn gewoon geweldig. Deel als je het hiermee eens bent!