Soms kan ik ´s nachts haast niet slapen als ik denk aan hoe wreed mensen kunnen zijn tegen dieren. Ik woonde als kind naast een vrouw die zo slecht met haar hond omging – het brak mijn hart elke dag weer, ik kon er niet tegen.
Die herinnering doet me ook denken aan iets dat we in Augustus afgelopen jaar al schreven. Ik wil het graag nog een keer delen om iedereen eraan te herinneren hoe belangrijk het is dat we onze huisdieren met liefde behandelen.
Het is het verhaal over een hond die voor het eerste deel van zijn leven slecht werd behandeld. Hij werd zo gehaat door zijn harteloze en wrede eigenaren dat ze hem altijd buiten aan de ketting hadden en zijn mond dichttapeten. De enige keren dat iemand hem zag was wanneer hij werd mishandeld.
Toen buren klaagden tegen de lokale dierenpolitie, deden de autoriteiten niets. Dus deden de buren het enige wat ze nog konden doen: zelf het recht in handen nemen. En dankzij het werk van een aantal goede mensen, werd de hond geadopteerd door een liefhebbende familie en een nieuw leven gegeven.
Zijn enige fout was dat hij een hond was. Dat was kennelijk voor zijn eigenaren genoeg om hem te behandelen zoals een hond nooit behandeld zou moeten worden.
Ze tapeten zijn snuit dicht en ketenden hem vast buiten hun huis.
Wat had hij gedaan? Aan de deur gekrabd. Waarom? Hij wilde dichtbij zijn familie zijn zodat hij ze de liefde kon geven die een hond kan geven.
Maar in plaats daarvan lieten de eigenaren hem alleen buiten zitten, op hun betonnen veranda. De maanden en jaren van mishandeling eisten hun tol en de hond verloor zijn levenslust.
Hij blafte hysterisch en rende richting mensen als ze in de buurt kwamen – duidelijke signalen dat hij was geslagen. Als hij naar het asiel was gebracht, was hij waarschijnlijk niet eens geadopteerd maar gedood.
Toen de buren de lokale dierenpolitie inlichtten gebeurde er niets.
Jaren gingen voorbij en de puppy werd een volwassen hond.
Uiteindelijk konden een aantal buren er niet meer tegen de hond zo mishandeld te zien. Ze besloten hem te gaan redden en gingen ´s nachts naar binnen en bevrijdden de arme hond uit zijn gevangenis.
En zo werd de hond gered! Hij kreeg een naam – Alfie- en een liefdevol thuis, waar hij eindelijk het leven kon leven dat elke hond verdient.
Eindelijk kon Alfie rennen, spelen, geaaid worden en liefde voelen.
Zijn muilkorf en kettingen waren weg..
En vervangen met levenslust.
Maar het vertrouwen van Alfie in mensen kwam niet zomaar terug.
De schade toegebracht door jaren van mishandeling kon alleen ongedaan worden gemaakt door liefde en zorg van zijn nieuwe familie.
Ze bleven hem verzorgen – thuis, bij wandelingen, op training.
Alfie bleef zich ontwikkelen en bloeide tot het laatst. En dankzij zijn bijzondere familie wist Alfie uiteindelijk toch een gelukkig leven te lijden!
Ik ben zo blij dat Alfie een tweede kans kreeg en nog veel gelukkige jaren bij zijn familie kon doorbrengen.
Deel dit als je ook vindt dat alle honden en dieren het verdienen om met liefde, respect en affectie behandeld te worden!