In 1966 was Batman niet alleen een film, maar een explosie van popcultuur die het landschap van superheldenmedia voorgoed veranderde.
De iconische film, met Adam West en Burt Ward in de hoofdrollen, belichaamde de campy, kleurrijke en over-the-top stijl van de jaren zestig, een tijd waarin het culturele landschap een wervelwind was van popart, psychedelische patronen en een speels gevoel voor humor.
En zoals bij de meeste legendarische films waren er tal van momenten achter de schermen en kledingongelukjes die de Batman-film net zo memorabel maakten als de capriolen op het scherm.
De cynische reden achter de film
Voor mij is de eerste Batman-film een briljante belichaming van de popcultuur van de jaren zestig.
De opvallende felle kleuren, de absurd overdreven vechtscènes en de humor die grensde aan het belachelijke waren allemaal tekenen van die tijd. Het Amerika van midden jaren zestig was een land in transitie – geconfronteerd met politieke onrust, sociale veranderingen en een culturele revolutie. Wat is een betere manier om aan de realiteit te ontsnappen dan via een campy, luchtige stripheld die het opnam tegen schurken als The Joker, The Penguin en Catwoman in een wereld waar het ergste wat er kon gebeuren een lachband was?
Natuurlijk waren er ook enkele behoorlijk slimme en, laten we eerlijk zijn, ietwat cynische redenen achter de Batman-film uit 1966.
Producent William Dozier dacht: “Hé, waarom brengen we deze Batman-film niet uit op het grote scherm terwijl het eerste seizoen van de tv-serie nog in de maak is, om de hype echt aan te wakkeren?” Klinkt als een geniale zet, toch?
Maar 20th Century-Fox zag het niet zitten. Ze waren niet van plan om de hele rekening voor een film te betalen, terwijl ze de kosten van een veel minder risicovolle tv-serie konden delen. Dus terwijl Dozier grootse dromen had, speelde de studio op veilig en liet hem de filmroute alleen bewandelen. Een klassieke Hollywood-zet – er gaat niets boven een beetje berekend risico…
De twee onmisbare voorwaarden van Adam West
In 1966, toen Batman op het toneel verscheen, was Adam West op het hoogtepunt van zijn carrière en een sensatie in de popcultuur. Lang, gespierd en met die baritonstem was hij de perfecte, typisch Amerikaanse Bruce Wayne. Maar voordat hij de iconische misdaadbestrijder van Gotham werd, was Adam West gewoon een acteur op zoek naar zijn grote doorbraak.
Hij werd geboren als William West Anderson en veranderde zijn naam in “Adam West” toen hij in 1959 naar Hollywood verhuisde, na een paar kleine tv-rollen.
Batman-producent William Dozier castte West niet alleen vanwege zijn knappe uiterlijk en charisma, maar ook omdat hij hem had zien spelen als een James Bond-achtige spion, Captain Q, in een reclamespotje voor Nestlé Quik.
Toen Adam het pilotscript voor de Batman-serie uit 1966 las, was hij na slechts 20 pagina’s al verkocht. Zoals hij in een interview in 2006 zei: “Ik las het pilotscript en wist na 20 pagina’s dat dit het soort komedie was dat ik wilde doen.”
De castingbeslissing kwam neer op een confrontatie tussen West en Lyle Waggoner, en West stemde uiteindelijk in met de film op twee voorwaarden. Ten eerste wilde hij meer schermtijd als Bruce Wayne, niet alleen als Batman.
Ten tweede wilde hij goedkeuring geven voor wie Robin zou spelen. Hij gaf groen licht aan Burt Ward, die een bruine band in karate had, maar geen enkele acteerervaring.
Volgens West begreep hij het materiaal en bracht hij iets unieks mee naar de rol van Batman: “Je kunt Batman niet op een serieuze, strakke manier spelen zonder het publiek het gevoel te geven dat er iets achter dat masker schuilgaat, dat hij een beetje gek is, dat hij vreemd is.”
Een verkapte vloek
Ondanks dat hij de Batman was in de iconische, campy tv-serie uit 1966, merkte Adam West dat hij voortdurend moest vechten tegen zijn grootste succes.
Hoewel hij gedurende zijn carrière in talloze films en tv-shows verscheen, werd hij altijd “de Batman van de tv” genoemd.
Na het einde van de serie had hij moeite om rollen te krijgen, maar hij maakte een legendarische comeback als de stem van de burgemeester van Quahog in Family Guy.
Helaas overleed West in 2017 na een kort gevecht tegen leukemie.
De Joker weigerde zijn snor af te scheren
Wist je dat Cesar Romero, die de beroemde Joker speelde, absoluut weigerde zijn iconische snor af te scheren voor de rol?
In plaats daarvan smeerden de visagisten er gewoon witte verf op. De lange, charmante acteur hield vast aan deze eigenzinnige beslissing voor elke aflevering van de tv-serie en de film, en laten we eerlijk zijn: niemand trapte in deze ‘camouflage’. Als het zo belangrijk was geweest, hadden de producenten gemakkelijk een prothese kunnen gebruiken om zijn snor te verbergen, maar Romero’s koppigheid werd onderdeel van zijn Joker-charme.
Romero overleed in 1994 op 86-jarige leeftijd aan complicaties van een bloedstolsel nadat hij in het ziekenhuis was opgenomen met ernstige bronchitis en longontsteking. Hij wordt geëerd met een ster op de Hollywood Walk of Fame op 6615 Hollywood Boulevard voor zijn bijdragen aan de film en een andere ster op 1719 Vine Street voor televisie.
Het onbekende verhaal van Lee Meriwether
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, heeft Lee Meriwether nooit Catwoman gespeeld in de tv-serie Batman(1966) — die eer kwam toe aan Julie Newmar en Eartha Kitt. Meriwether speelde echter wel de iconische rol in de film Batman: The Movie uit 1966.
Maar blijkbaar begon het filmen van de film voordat Lee Meriwether officieel was gecast als Catwoman. Als gevolg daarvan ontbreekt de iconische schurk in de openingsscène aan boord van de onderzeeër van de Penguin, waar de andere drie schurken wel verschijnen.
Een leuk detail dat niet veel mensen weten (misschien omdat Lee het in een kranteninterview in 1966 vertelde) is dat Lee een briljante manier had om zich voor te bereiden op haar rol als Catwoman. De voormalige Miss America-ster had thuis twee katten en besloot ze nauwkeurig te bestuderen voordat ze de film opnam.
“Ik heb ze zorgvuldig geobserveerd. Ik probeerde me te bewegen zoals zij dat deden – een beetje slinkse, stille bewegingen, maar toch in staat om zonder waarschuwing venijnig toe te slaan”, zei ze.
Het kledingongelukje
Hier is een leuk weetje voor je, vooral als je ooit Batman: The Movie (1966) op het grote scherm hebt gezien! In wat misschien wel een van de meest legendarische kledingongelukjes in de tv- en filmgeschiedenis is, bevat de film een onverwacht en onvergetelijk moment.
In het begin van de film vliegen Batman en Robin in een helikopter over “Gotham City” (eigenlijk Los Angeles). Ze vliegen langs een groep vrouwen in bikini op een dak. Als je goed kijkt, zie je dat een van de bikini’s (de rode) niet goed blijft zitten, waardoor er iets meer te zien is dan de bedoeling was.
Natuurlijk hebben de producenten van de film dit snel weggewerkt in de uiteindelijke versie, omdat ze de scène niet opnieuw konden opnemen.
Dit kleine detail heeft heel wat fans gefascineerd en verrast, waaronder een Reddit-gebruiker die schreef: “Door de vervaging lijkt het alsof ze lang haar heeft, maar dat klopt niet, want ze springen op en neer en het lijkt alsof ze een paardenstaart heeft. Ik heb deze film altijd gekeken en heb het nooit opgemerkt.” Het is een van die eigenaardige momenten die je doen beseffen hoeveel aandacht (of juist gebrek aan aandacht) er is besteed aan die klassieke, campy details.
Adam Wests “nep”-moment
Maar misschien wel het meest interessante weetje uit de Batman-film uit 1966 komt van niemand minder dan Adam West zelf. In een interview jaren na de release van de film onthulde West dat er één scène in de film was die hij gewoon niet serieus kon nemen.
Het is de iconische “haaienafweermiddel”-scène, waarin Batman met een bom in zijn hand aan een helikopter bungelt en wordt aangevallen door een haai.
Om zichzelf te redden, gebruikt hij een “haaienafweermiddel”-spray, die op miraculeuze wijze werkt, en hij ontsnapt ongedeerd. Voor West was de scène echter zo bizar dat hij niet anders kon dan lachen om hoe nep het er allemaal uitzag.
West herinnerde zich ook hoe ontevreden de producenten waren over de geluidseffecten die werden gemaakt toen Batman de haai sloeg. West grinnikte en zei dat hij hen had verteld dat het niet echt uitmaakte, gezien hoe nep de haai er in de eerste plaats uitzag.
Bovendien zit er midden in die iconische scène een blooper. Wanneer Robin Batman de haaienafweermiddel-batspray geeft, hangt hij ondersteboven direct boven Batman. Maar wanneer Batman de spray op de haai gebruikt, is Robin op mysterieuze wijze nergens te bekennen.
Als je de scène vandaag bekijkt, met zijn oversized plastic haai en overdreven theatrale gevechten, voelt het bijna absurd aan. Maar dat is juist deel van de charme. De Batman-film wilde niet serieus genomen worden. Het was een speelse satire op het superheldengenre, met overdreven rekwisieten en absurde humor om het publiek te vermaken dat even behoefte had aan een pauze van de zware realiteit van de jaren zestig.
De blijvende erfenis van Batman uit 1966
Ondanks zijn campiness en de incidentele kledingongelukjes heeft de Batman-film uit 1966 een nostalgische en geliefde plaats in de popcultuur behouden. Het is een tijdcapsule die een moment in de geschiedenis vastlegt waarop superhelden leuk en luchtig waren en niet de last van de wereld op hun schouders hoefden te dragen.
Hoewel we Batman nu kennen als een duister, somber figuur, gaf de film uit 1966 ons een Batman die draaide om gadgets, kleur en humor.
Bijvoorbeeld, ongeveer 15 minuten na het begin van de film zegt The Penguin: “We zullen samen hangen, of we zullen zeker allemaal apart hangen.” Deze humoristische zin, die klinkt als een dreigement van een schurk, werd eigenlijk uitgesproken door Benjamin Franklin tijdens de Amerikaanse Revolutie, toen hij vreesde door zijn mededelegaten te worden beschuldigd van hoogverraad.
Het is een leuke twist in de film, die laat zien dat zelfs de schurken van Gotham een kleine geschiedenisles niet kunnen weerstaan – terwijl alles luchtig en speels blijft.
En rond 1:40:00 in de film begint een van de afgevaardigden van United World met zijn schoen op de tafel te slaan terwijl hij schreeuwt. Dat is een knipoog naar het beroemde schoen-slaande moment van de Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov tijdens het debat van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 1960.
De kledingproblemen, de overdreven schurken en zelfs de nep-haaien – ze hebben allemaal bijgedragen aan een onvergetelijk stukje filmgeschiedenis. Herinner je je deze film nog? En heb je een van deze hilarische bloopers opgemerkt?
LEES MEER
- Hartverscheurend 112-telefoontje onthult nieuwe details over het plotselinge overlijden van Diane Keaton
- Als een man de handpalm van een vrouw krabt, betekent dit het volgende