Als kinderen zich op school niet aan de regels houden en zich misdragen, wie is verantwoordelijk om hen te corrigeren en te begeleiden?
Om een gezonde sfeer in de klas te houden is het nodig om jezelf soms lastige vragen te stellen. Doe je genoeg om seksuele intimidatie tegen te gaan? Sta je seksueel getinte opmerkingen toe in je klaslokaal? Geef je de jongens onbewust meer rechten of privileges dan de meisjes?
Dergelijke verantwoordelijkheden zijn makkelijk over te schuiven naar de leraren en ander personeel op school. Maar de ouders hebben hier natuurlijk ook een kritische rol in
We hebben allemaal een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid om de kinderen de verschillen te leren tussen wat goed is, en wat niet of nooit acceptabel is.
Het onderstaande verhaal is een perfect voorbeeld van wanneer we een duidelijke positie moeten innemen en wat er gebeurt als we dat niet doen.
Het begin allemaal in een klaslokaal waar een meisje constant wordt lastig gevallen door een klasgenoot. Op een bepaald ogenblik probeert de jongen haar BH bandje los te maken en dan heeft ze er simpelweg genoeg van.
Ze slaat de jongen twee keer in zijn gezicht. Het management van de school belt naar de moeder van het meisje, en dat is waar het verhaal een nieuwe twist krijgt.
Alhoewel we het verhaal niet hebben kunnen verifiëren, heeft het een belangrijke kernboodschap die gedeeld moet worden.
(Ik ben verpleegkundige op de eerste hulp. We mogen onze telefoons niet bij ons dragen en die liggen in de kluisjes. Dan krijg ik op de privé lijn van de receptie van het ziekenhuis een belletje)
Beller: “Dit is *leraar* van *school*. Er is een incident gebeurt met uw *dochter*. Het is noodzakelijk dat u naar de school komt.”
Ik: “Is ze ziek of gewond? Kan het wachten tot nadat ik klaar ben met werken over twee uur?”
Beller: “Uw dochter heeft een klasgenoot geslagen, we proberen u al 45 minuten te bereiken. Het is echt serieus.”
(Ik ga naar de school en word naar het kantoor van de rector gebracht. Ik zie mijn dochter, de mentor, een mannelijke leraar, de rector, een jongen met bloed rond zijn neus en een rood gezicht en zijn ouders)
Rector: “Mevrouw, wat aardig dat u er EINDELIJK bent!”
Ik: “Ja, het was druk op de eerste hulp, ik ben het afgelopen uur bezig geweest met 40 hechtingen op een 7-jarige die door z´n moeder in elkaar geslagen was met een metalen pollepel, en toen moest ik dat ongeval met de politie bespreken. Sorry voor het ongemak.”
(Nadat ik toekijk hoe hij niet beschaamd probeert te raken, vertelt hij me wat er gebeurd is. De jongen had zitten morrelen aan de BH van mijn dochter en zij had hem twee keer in het gezicht geslagen. Ik kreeg de indruk dat ze bozer waren op mijn dochter dan op de jongen)
Ik: “Oh. En u wilt weten of ik hem aanklaag voor het seksueel intimideren van mijn dochter? En een aanklacht indien tegen de school voor dat u het hebt toegelaten?”
(Iedereen wordt zenuwachtig nu ik seksuele intimidatie opbreng en spreekt door elkaar.)
Leraar: “Ik dacht niet dat het zo serieus was.”
Mentor: “Laten we niet overreageren.”
Rector: “Ik denk dat u het punt niet begrijpt.”
(De moeder van de jongen begint te huilen en ik vraag aan mijn dochter wat er precies gebeurd is.)
Dochter: “Hij bleef maar aan mijn BH zitten. Ik heb gevraagd of hij wilde stoppen, maar hij ging telkens door. Dus ik zei wat tegen meneer *leraar*. Die zei dat ik ´het moest negeren´. Die jongen deed het weer en maakte mijn BH los, dus ik sloeg hem. Toen hield het op.”
(Ik draai me naar de leraar)
Ik: “U liet dit toe? Waarom heeft u niks gedaan om hem te stoppen? Kom hier en laat me de voorkant van uw broek aanraken.”
Leraar: “Wat? Nee!”
Ik: ¨Vindt u dat ongepast? Waarom gaat u niet naar mevrouw *mentor* en trekt u aan haar BH. Eens kijken hoe leuk dat is voor haar. Of de BH van de moeder van de jongen? Of die van mij! Denkt u dat, alleen omdat ze kinderen zijn dat het grappig is?”
Rector: “Mevrouw, met alle respect, maar uw dochter heeft nog steeds een ander kind geslagen.”
Ik: “Nee, ze heeft zichzelf verdedigd tegenover seksuele intimidatie van een klasgenoot. Kijk dan, hij is bijna 1m80 en ruim 70 kilo. Zij is 1m50 en weegt 40 kilo. Hij is 30 centimeter en twee keer zo zwaar. Hoe vaak had ze zich door hem moeten laten betasten? Als de persoon die haar zou moeten helpen en beschermen zich niets aantrok van wat er gebeurde, wat had ze moeten doen? Hij trok zo hard aan haar BH dat die los kwam!”
(De moeder van de jongen is nog steeds aan het huilen en de vader kijkt kwaad en beschaamd tegelijkertijd. De leraar kijkt me niet aan. Ik kijk naar de rector.)
Ik: “Ik neem haar mee naar huis. De jongen heeft z´n lesje geleerd. En ik hoop dat zoiets nooit meer gebeurt. Niet alleen voor mijn dochter, maar voor elk meisje op deze school. U zou het nooit toestaan als hij zoiets zou doen bij het personeel en leraren van de school, dus waarom u het bij een meisje van 15 wel toestaat gaat mijn pet te boven. Ik ga hiermee naar de leiding en directie. Als jij * ik kijk naar de jongen * OOIT mijn dochter weer aanraakt, zorg ik dat je gearresteerd wordt voor seksuele intimidatie, begrijp je dat?”
(Ik was zo boos, ik heb de spullen van mijn dochter gepakt en ben er vandoor gegaan. Ik heb het gerapporteerd bij de leiding en directie, via de kerk ken ik een aantal mensen (het is een katholieke school). Zij hebben me verzekerd dat hier iets aan gedaan zou worden. Ik heb het ook gerapporteerd aan de OFSTED (monitoring van overheidsscholen) en zij waren net zo geschokt en beloofden contact op te nemen met de school. Mijn dochter is in een andere klas gezet voor dat vak, ver weg van de leraar en de jongen.
Wat een fantastische moeder die echt op kwam voor haar kind!
Persoonlijk denk ik dat zij juist op de situatie heeft gereageerd en dat haar actie het verdiend om gedeeld te worden. Iedereen moet dit verhaal horen.
Deel dit artikel op Facebook als je vindt dat elke vorm van seksuele intimidatie onacceptabel is!