“Ik vertelde hem dat ik probeerde, maar hij weet niet hoe het is en tijdens mijn twee lastige weken in het ziekenhuis wist hij niet wat mijn baby heeft meegemaakt”.
Het zijn de woorden van een moeder die het verhaal van haar bevalling deelde op sociale media, en de reacties op haar verhaal gaan het hele internet rond.
De vrouw beviel enkele weken geleden van haar derde kind en terwijl ze aan het afzien was hoopte ze dat haar echtgenoot zou begrijpen wat het was om een lastige bevalling mee te maken, rugpijn en vermoeidheid.
Jammer genoeg kon de vrouw niet rekenen op begrip van haar echtgenoot, integendeel. Hij was zelfs niet aan haar zijde tijdens en na de lastige bevalling. De arme vrouw spendeerde de eerste twee weken zonder haar echtgenoot.
Op het sociale mediaplatform Reddit onthulde de vrouw dat haar echtgenoot veel werk had na de bevalling. Op een avond werd de man razend.
“… afgelopen hadden we ruzie omdat hij vond dat we meer moesten doen thuis,” schreef de vrouw op Reddit.
“Ik vertelde hem dat ik dat probeerde, maar hij weet niet wat het is en tijdens mijn twee lastige weken in het ziekenhuis spendeerde hij geen tijd met mij.”
“Hij begon naar me te schreeuwen,” vertelde de moeder.
“Natuurlijk weet ik dat het niet zijn fout was dat hij me niet kon bezoeken, ik probeerde alleen maar te vertellen wat ik heb meegemaakt. Hij begon naar me te roepen en zei dat deed alsof.”
Omdat hij er niet was voor haar de twee weken na haar bevalling, was het onmogelijk voor hem om te beseffen hoe moeilijk het was. En dat maakte de man razend.
“Hij was ergens anders terwijl ik stierf van de pijn, maar kwam later de bevallingskamer binnengerend want we waren letterlijk aan het vechten voor ons leven,” vertelt ze.
Toen ze aan iedereen in de kamer vertelde dat zij en haar kind voor hun leven vochten, werd het muisstil. Haar echtgenoot keek haar recht in de ogen en zei: “Ik hoopte dat je zou sterven in dat bed, dat je zou doodbloeden.”
In shock door wat de kersverse moeder hoorde, verliet ze het ziekenhuis om voor haar kind te zorgen. De brutale boodschap van haar echtgenoot, de vader van haar kind, trof haar namelijk extreem hard.
Toen ze ging slapen, lag haar man al in bed en zei hij dat hij spijt had van zijn woorden.
“Toen ik probeerde om niet uit te barsten in woede, zei hij dat hij me naar de hel wenste. Daarna viel hij in slaap en negeerde hij me,” vertelde ze huilend.
Steun op sociale media
Hoewel ze dolgraag een “goede moeder” wil zijn, “wil het lichaam niet mee”. Uitgeput en wanhopig vroeg ze op internet naar advies.
Iemand antwoordde dat de gemene woorden van haar man brutaal waren en dat hij het niet waard is om haar echtgenoot te zijn.
“Dit zeg je niet wanneer je stress hebt of kwaad bent,” schreef hij. Wat doe je in zo’n situatie? Je kunt je kind naar de grootouders brengen of naar een vriend.”
“Hoe durft hij”
Een andere gebruiker zei dat hij hem niet snel zou vergeven. Wat hij zei was gemeen, buiten proportie. Het heeft hun huwelijk verwoest. Dit is niet jouw fout. Jij bent niet het probleem. Een normaal persoon zou zijn vrouw en kinderen helpen… Een therapeut kan een oplossing zijn, maar ik zou zoeken naar andere oplossingen.”
“Je lichaam is niet goed genoeg om moeder te zijn, zeg je?” schrijf iemand anders. “Sorry, maar je lichaam is perfect!”
“Je bent bevallen van je kind. Het probleem is de vreselijke reactie van je kind. Hoe durft hij? Je hoeft niets te doen om dit op te lossen. Wat je nodig hebt, is steun. Het maakt me niet uit hoe moe of boos je bent, zoiets zeg je gewoon niet. Ik weet niet wat ik zou doen mocht mijn echtgenoot zo’n klootzak zijn. Therapie is een begin, maar een beter mens worden, dat is zijn taak. Niet die van jou.”
Wat een verhaal, niet waar? Deel dit a.u.b. als je alle vrouwen steunt die te maken krijgen met partnergeweld.