Bijna niks in de wereld is moeilijker en uitdagender dan moeder of vader te worden.
In het prille begin, volstaat het om je kind te voorzien van voedsel en warmte, maar naarmate de jaren voorbijgaan omvat de taak van de ouders meer en meer. Je leert hen wat goed en slecht is, en hoe ze zich moeten gedragen naar andere mensen toe.
Maar 1 iets blijft zeker: het heeft hoe dan ook een buitengewoon moedige taak om een kind op te voeden.
Deze papa uit Nederland, deelde zijn verhaal op Reddit, een online forum. Hij kreeg duizenden reacties nadat hij ontdekte dat zijn dochter naakt lag naast een volkomen onbekende man.
Lees het verhaal hieronder, en je zal snel merken dat dit buitengewoon is.
Dit is wat de vader schreef:
Dit is papa hier. Op een ochtend, ging ik naar beneden en zag ik dit: mijn 17-jarige dochter met een jonge man. Aan het slapen, na wat leek op een ‘wild nachtje’. Ik maakte snel ontbijt klaar, ging terug naar boven en vertelde mijn vrouw, zoon en jongste dochter, om stil te zijn want beneden lagen nog mensen te slapen.
Onze eettafel is aan de andere kant van de kamer, een viertal meter van de zetel, maar er recht tegenover. We zaten allemaal neer en ik riep “JONGE MAN!”. Ik heb nog nooit iemand zo zien schrikken bij het wakker worden. Hij sprong recht. Ik zei “ontbijt is klaar!”, met een vrij kwade toon, alsof ik hem uit het huis wilde gooien. Ik nam een stoel en zei “zit!”. Mijn familie was stil. Staarden naar hun borden, durfden niet te praten.
Het was waarschijnlijk het meest beschamende voor een 20-jarige knul om naakt aan tafel te komen, hij had niets van kleren aan. Hij probeerde om zijn, laat me zeggen, best indrukwekkende erectie te verbergen. Mijn jongste dochter keek vol ontzag naar zijn edele delen. Dat deed ook mijn vrouw. Mijn zoon (1.90m) tikte hem op de schouder, verzuchtte en schudde zijn hoofd. Nu was hij echt, ontzettend zenuwachtig. Je kon het bijna ruiken. Met mijn beste Russische accent zei ik “Beste vriend, ik ga je een vraag stellen. Het antwoord is erg belangrijk…voor jou.” Hij zweette als een natte otter. “Hou je van katten?”, vroeg ik.
Hij was een best aardige en vriendelijke knul. Duidelijk niet opgeleid maar niet dom. Er was iets raars met hem. Mijn dochter bevestigde dat hij erg vriendelijk en attent was. Ze kende hem ruim een maand. Hij kwam elke dag langs na die ochtend. Bleef nooit meer slapen wel.
Elke ochtend haalde hij haar van school met zijn fiets, bracht haar naar huis, zorgde ervoor dat ze haar huiswerk deed. Zorgde voor haar toen ze ziek was, en we aan het werken waren. Hij zorgde voor haar, investeerde zijn tijd en inspanningen. Hij had het geduld van een engel toen ze weer in een van haar vele vervelende humeuren had.
Hij zei dat hij geen familie had, niet had gestudeerd, en geen vaste job had. Ze houdt van hem. Hij houdt van haar. Wie ben ik om haar te stoppen met het leren uit haar fouten?
Nadat dit ongeveer 8 maanden bleef duren, kwam mijn zoon naar me. Hij had wat rond zitten vragen over die jongen. Blijkt dat hij dakloos was.
Zijn agressieve vader had zelfmoord gepleegd. Zijn moeder, een drugsverslaafde prostituee, stierf 3 weken daarna. Ze woonden in een huurcaravan.
Hij was 15 en overleefde 3 jaar op straat. Hij sliep in parken, bij het Leger des Heils, bij “vrienden” en in goedkope hotelletjes. Hij werkte af en toe in de bouw en toen mijn dochter hem ontmoette op weg naar school, groef hij putten. Het is best een knappe kerel, en je weet wel, een 17-jarig meisje en haar hormonen die op hol slaan…
Nu. Ik kende een jonge kerel van 18 of 19 jaar, die beleefd was, lachte, die helpt, die zorgt, mijn dochter gelukkig maakt. Een kind die nooit de kans heeft gehad om kind te zijn. Een hoofdzakelijk afwezige manisch depressieve en suïcidale man als vader, en een hoer als moeder. Soms kreeg hij eten van de buren, maar bleef meestal met een lege maag zitten.
Soms, wanneer hij niet langskomt omwille van zijn job, missen we hem. Ze zijn geen vrienden, maar mijn zoon schiet aardig op met hem. Mijn jongste dochter vertrouwt hem onvoorwaardelijk en mijn vrouw haar moederinstinct lijkt sterker dan ooit. En ik? Ik maak me soms zorgen over hem. Ik wil dat hij gelukkig is.
Ik vertelde mijn vrouw en jongste dochter wat ik leerde over hem. Ze huilden. Ik vond het lastig om uit te leggen. Ik was teleurgesteld in mijn oudste dochter. Ze wist dat. Ze had het ons moeten vertellen. Ze houdt van hem en ze laat hem elke avond weggaan… naar waar???
De volgende dag gaf ik hem een sleutel van het huis. Ik vertelde hem dat ik verwacht dat hij elke avond naar huis komt. Ja, naar huis. In de volgende weken zorgden we voor een kamer en kochten enkele meubelen. Hij was best goed in het maken van dingen. Hij wilde zijn eigen baas zijn, hij hield ervan om dingen te bouwen. We zorgden ervoor dat hij iets kon studeren.
Dat was in 2000. Nu, 18 jaar later, hebben mijn zoon en dochter goed draaiende zaken. Ze schonken ons 3 prachtige kleinkinderen vorig jaar. Een tweeling, jong en een meisje.
Wow. Wat een verhaal. Dit doet me beseffen hoe weinig ik heb om over te klagen, en ik denk dat dit verhaal ons een beetje bescheidener maakt. Het leven is voor sommigen namelijk elke dag opnieuw een strijd.
Wat hebben we eigenlijk toch prachtige landgenoten, zoals de vader in dit verhaal. Ze zorgen ervoor dat we open-minded en hulpvaardig blijven. Deel aub dit prachtige verhaal op Facebook als je hiermee akkoord bent!