Moeder zijn is een van de mooiste dingen in het leven. Vanaf het moment dat een vrouw hoort dat ze een baby krijgt, tot het moment van de geboorte, is het een achtbaan vol emoties en verwachtingen.
Krysta Davis, 23, was 18 weken zwanger toen ze voor controle naar de dokter ging. Ze wist het toen nog niet, maar al snel zou ze worden geconfronteerd met een vreselijke situatie met betrekking tot haar ongeboren engel.
Helaas werd bij Krysta’s ongeboren baby anencefalie vastgesteld, een dodelijk neurologisch defect waarbij delen van de hersenen en schedel niet volledig ontwikkeld zijn. Het was een bericht van de doktoren dat geen enkele ouder wil horen, een nachtmerrie die volledig werkelijkheid werd. Krysta’s dochtertje zou het niet overleven; normaal gesproken blijven baby’s met dit defect gewoonlijk tussen de vijf minuten en vijf dagen in leven buiten de baarmoeder van de moeder.
Toen Krystas beviel van haar dochter, Rylei, verbaasde het dappere kleine meisje het medische team. Het sterke kleine meisje overleefde een week en liet een grote indruk achter tijdens haar korte tijd op aarde. Ze is misschien na een week overleden, maar ze was in staat om meer licht en liefde te verspreiden dan veel mensen in hun hele leven.
Rylei was niet de eerste zwangerschap van Christa. In een interview met de Daily Advertiser legde Krysta haar traumatische jaren voor de geboorte van Rylei uit. Twee jaar geleden verloor ze haar eerste kind na een miskraam.
Christa’s hart leed opnieuw een tragedie tijdens haar zwangerschap en brak in een miljoen stukjes. Ze had al één kind verloren, maar twee? De gedachte daaraan was ondraaglijk.
Dat is ook de reden waarom Krysta extra nerveus was toen ze Rylei verwachtte. Ze was bang om nog een kind te verliezen. Dus dan begrijp je hoe kwetsend het moet zijn geweest toen ze te horen kreeg dat Rylei een hersenafwijking had en het niet zou overleven.
“Ze belden me over mijn scan”, zegt Krysta.
“Ze zeiden dat het abnormaal terugkwam, ze vermoedden een neuraalbuisdefect zoals spina bifida. Ik ging naar een speciale arts en merkte dat de verpleegster zich vreemd gedroeg terwijl ze me controleerde. Ze besteedde veel tijd aan het kijken naar Rylei’s hoofd. Maar toen ze me vertelden dat het spina bifida was, was het anencefalie.“
Gezien de situatie gaven de doktoren haar twee keuzes. Ze kon in week 18 bevallen van Rylei, of Krysta kon haar dochter in haar baarmoeder laten groeien en organen laten ontwikkelen die een reddingslijn zouden worden voor andere kinderen die voor hun leven vechten.
“We hebben contact opgenomen met een andere arts,” legt Krysta uit, “en ons werd verteld dat als ik het volhield, ik Rylei’s organen kon doneren en eventueel een afspraak kon maken met de kinderen die ze krijgen. Op dat moment keken Derek en ik elkaar aan en wisten wat we gingen doen. Ik heb mijn baby misschien niet mee naar huis kunnen nemen, maar ik zou haar leven misschien kunnen gebruiken om andere moeders de kans te geven.”
Uiteindelijk besloot Krysta: ze was van plan om Rylei in haar buik te laten blijven. Wetende dat haar dochter andere kinderen zou redden, gaf haar enige troost, dus besloot ze de zwangerschap voort te zetten.
Op 24 december kwam de kleine Rylei ter wereld. Ze woog 6 pond en was 19 centimeter lang. Ze had wat hulp nodig om haar hart gaande te houden, maar toonde nog steeds ongelooflijke kracht voor een baby die onder zulke moeilijke omstandigheden werd geboren.
Vanaf het eerste moment was Rylei een geliefde kleine engel. Haar ouders waren dolverliefd op haar en probeerden elke seconde met hun kind door te brengen. Omdat ze grote delen van haar hersenen miste, kon ze niet zoveel gevoelens uiten, maar volgens haar moeder had Riley een nogal opvliegend karakter en trok ze vaak boze gezichten. Het enige wat de ouders konden doen was onvoorwaardelijk naar hun baby kijken en van haar houden.
“Ze heeft een geweldig temperament”, zegt Krysta. “Ze huilt niet, ze trekt kleine stinkgezichtjes… niemand had verwacht dat ze het zo lang zou redden. We zijn nog steeds in shock … Ik ben nog steeds op mijn hoede, maar het blijft me verbazen. Ze is gewoon zo geweldig geweest.”
“Nadat ze haar navelstreng hadden doorgeknipt, legde ik haar op mijn borst, huid op huid, ik wreef over haar en huilde omdat ik zo verliefd was”, zegt Krysta. “Ze was zo perfect en mooi voor mij. Haar hersenstem werd blootgelegd. Maar het kon me niet eens schelen of merken, ik was gewoon zo verliefd.”
Op oudejaarsavond, een week nadat ze ter wereld kwam, steeg Rylei op naar de hemel. Volgens de doktoren was het een wonder dat ze zo lang in leven kon blijven. Haar ouders kregen de kans om haar vast te houden, te knuffelen en voor haar te zorgen. Ze voelden vrede, omdat ze dachten dat sommige andere kinderen gered zouden worden dankzij hun dochter.
Krysta en haar vriend Derek besloten om twee helften van Rylei’s hart te doneren aan twee andere baby’s. Haar longen werden gedoneerd aan een onderzoeksinstituut voor verder onderzoek.
Haar leven was misschien kort, maar Rylei kreeg de kans om zoveel liefde en hoop te verspreiden naar zowel haar eigen ouders als andere kinderen. Wat een engel!
Wat een moois hebben jullie allebei gedaan voor andere kinderen die hulp nodig hebben. Mijn hart gaat uit naar jullie beiden en naar jullie baby. Weet altijd dat je baby ergens anders voortleeft, geliefd en verzorgd. Een glimlach ter nagedachtenis is een lange weg naar genezing voor jullie beiden. ????
LEES MEER: Jonge moeder bevalt van vierde kindje en sterft slechts 5 dagen later