Na de reis naar Nicaragua keerde Lauren terug naar Texas. Ze dacht niet veel na over wat de priester tijdens de vakantie had gezegd.
Integendeel, haar en David hadden op één ding besloten: ze wilden kunstmatige inseminatie uitproberen; de eenvoudigste methode voor geassisteerde bevruchting.
Lauren was ervan overtuigd dat het niet zou werken; dat ze voorbestemd was om onvruchtbaar te zijn … maar dat deed het! Lauren werd uiteindelijk zwanger.
Bij de eerste routinecontrole werd Lauren door verpleegkundigen verteld dat haar hcg-spiegels erg hoog waren.
Dat betekende dat er een sterke mogelijkheid was dat er meer dan één kind in haar groeide. Lauren en haar man waren heel blij met het idee dat ze een tweeling of zelfs drieling hadden! Ze hadden zo lang gestreden om een kind te krijgen dat het idee om meer dan één te hebben, te goed was om waar te zijn.
Toen kwam de echo. Een gespreide arts bekeek het scherm een paar seconden en leverde het schokkende nieuws …
De arts zei haar stil: “Ik tel er vijf binnen.”
Lauren dacht dat dit onmogelijk was.
De arts keerde terug naar het scherm en vervolgde: “Wacht even! Ik heb net een zesde baby gevonden. ‘Het verwarde paar staarde volledig geschokt naar het scherm. Zes!
Lauren en David werden vervolgens geconfronteerd met een moeilijke beslissing; ze kunnen het aantal kinderen verminderen of ze allemaal behouden.
De kans dat alle zes baby’s de zwangerschap zouden overleven, was laag. Zes tegelijk hebben brengt een aantal gevaarlijke complicaties met zich mee.Na lang wikken en wegen besloten Lauren en David uiteindelijk om alle zes een kans te geven.
Hun artsen beloofden alles in het werk te stellen om ervoor te zorgen dat elke baby veilig werd afgeleverd. Het ziekenhuis ging met een enorme inspanning door om complicaties bij de geboorte te voorkomen.
Maandagmorgen 23 april 2012 was de dag aangebroken. Lauren was in week 30 van haar zwangerschap – kinderen geboren vóór de 37e week worden als te vroeg beschouwd.
Een totaal van 35 mensen uit het ziekenhuis verzamelden zich in de verloskamer. Toen de geboorte begon, had de dokter de hulp nodig van zes verpleegsters die erbij stonden om elke baby te ontvangen zoals die in de wereld kwam. Geen gemakkelijke taak, en zeker een vol stress.
“Ik was nerveus en opgewonden tegelijk. Het begon in te zinken dat dit echt was – ik zou 6 baby’s krijgen, “zei Lauren.
Het kostte in totaal vier minuten om alle zes af te leveren.
Andrew, Benjamin, Caroline, Lea, Allison en Levi wogen allemaal tussen de 1 en 2 pond bij de geboorte.
Lauren zei: “Ik had niet verwacht mijn baby’s de volgende dag te zien, maar het team van elke baby rolde ze één voor één op hun weg naar de NICU, en ik mocht hun pink aanraken.”
De kinderen waren niet gezond genoeg om de eerste dagen bij hun ouders te zijn.
Op vier dagen oud was Allison de eerste baby in een stabiel genoeg om vast te houden. Het kostte de verpleegster tien minuten om alle draden en monitoren op te halen, zodat Lauren haar kon vasthouden.
Maar wat een gevoel!
‘En dat moment, toen ik mijn baby moest vasthouden, was toen ik moeder werd … van een zesling,’ legde Lauren uit.
De eerste paar weken waren cruciaal in het leven van de baby’s. Hun ouders maken zich nog steeds zorgen over complicaties die mogelijk tot een handicap of in het ergste geval tot de dood kunnen leiden.
Gelukkig herstelden alle zes … langzaam maar zeker!
Na vele intense weken van liefde en zorg van het personeel in de neonatale faciliteit, kon het gezin al hun engelen vasthouden.
Vijf van de baby’s konden op vier maanden oud naar huis. Kleine Leah moest nog een paar weken in het ziekenhuis blijven, omdat zij de kleinste was en moeite had gedaan om ruimte in de baarmoeder te krijgen.”Ze werd letterlijk begraven onder iedereen in de baarmoeder,” zei Lauren, “dus kreeg ze niet de juiste voedingsstroom. Haar hersenen waren niet volledig ontwikkeld. ‘
Het gezin heeft veel steun ontvangen van geliefden, wat hen enorm heeft geholpen als het gaat om het doorstaan van de moeilijkste perioden.
Donaties van anderen zijn ook binnengekomen, zowel van familie als van complete vreemdelingen die geraakt zijn door de geboorte en het verhaal van Lauren.
Lauren heeft natuurlijk veel lof voor alle betrokken medische stafleden. Zonder hen zouden de kinderen nooit sterk genoeg zijn geweest om naar huis te gaan.
“Mijn dokter was de beste en ik ben hem voor altijd dankbaar voor het niveau van zorg dat ik heb gekregen”, zegt Lauren. “Ook de medewerkers van de NICU die uren in uren hebben gewerkt om onze kinderen klaar te stomen om thuis te komen en ons de ins en outs van de preemiezorg te leren. Zoveel van deze mensen hebben een speciale plaats in onze harten en familie. ”
Pas onlangs vierden Andrew Noah, Benjamin Luke, Caroline Grace, Leah Michelle, Allison Kate en Levi Thomas hun 6e verjaardag!
Het gezin heeft zich aangepast aan een nieuwere, meer volledige manier van leven.
“Ik noem het een semi-gecontroleerde chaos,” vertelde Lauren Today.
“We moesten zeer gepland en zeer gestructureerd en georganiseerd worden, vooral in het eerste jaar.”
De jongens – Andrew, Benjamin en Levi – en twee van de meisjes – Allison en Caroline – zijn vandaag volkomen gezond.
Leah heeft ondertussen de dingen een beetje moeilijker gehad doordat haar hersenen niet volledig ontwikkeld waren vóór de geboorte. Waarschijnlijk zal ze nog lang zorg moeten dragen voor haar ouders.
Dat gezegd hebbende, ze is samen met haar broers en zussen met school begonnen.
“Ze gaat naar de algemene kleuterschool voor kinderen met een handicap. Maar ze geeft altijd 100 procent en lacht de hele tijd. Zij is onze zonneschijn! “Zegt Lauren.
Wat een ongelooflijk verhaal. Wat een ongelooflijke familie!
We wensen de zes kinderen het allerbeste in de toekomst en kijken ernaar uit om te zien hoe ze het doen over een paar jaar!
Deel en vind leuk als je denkt dat hun verhaal hartverwarmend is.