Als artsen een medicijn voorschrijven, doen ze dat soms in de vorm van het vermelden van de werkzame stof. Echter, soms vermelden ze ook een specifieke merknaam, om ‘medisch noodzakelijke redenen’.
Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat iemand baat heeft bij het, duurdere, merkmedicijn.
De Volkskrant publiceerde vandaag de resultaten van een enquête van de Patiëntenfederatie.
Van de in totaal 3000 panelleden had 28 procent moeite om het voorgeschreven merkmedicijn mee naar huis te krijgen.
Besparingsafspraken leiden tot keuze voor goedkopere middelen
Volgens de apothekers zelf kan dit komen, omdat ze besparingsafspraken hebben gemaakt met de zorgverzekeraars. Ook kan het zijn dat de apotheker het niet eens is met de door de arts aangegeven ‘medische noodzaak’.
Zo kiezen de apothekers uit noodzaak of uit eigen keuze voor goedkopere geneesmiddelen waarvan het patent is verlopen, aldus de Volkskrant.
Medische Noodzaak
Als er sprake is van ‘medische noodzaak’ zou dit echter nooit moeten gebeuren. Volgens de arts heeft de patiënt dan baat bij het duurdere medicijn.
“Mensen zijn lui”
Volgens apotheker Aris Prins wijst hij bijna 90 procent van deze verzoeken toch af.
“Natuurlijk zijn er mensen die baat hebben bij een specifiek merkmiddel. Maar dat is echt een minderheid. Medische noodzaak is de meest gedevalueerde term ooit,” aldus Prins in de Volkskrant.
Op RTL Nieuws is te lezen dat ‘mensen die de medicijnen voorschrijven vaak lui zijn’.
“Ze zenden een recept weg, dat door een assistente is opgesteld die de stofnaam niet in het systeem kon vinden en daarom het merkmiddel op het formulier zet. Of de arts wordt door de patiënt onder druk gezet en denkt: ik heb geen zin in gedoe, ik schrijf wel medische noodzaak.”
‘Troep van de Action’
De apothekers halen aan dat het voldoen aan de verzoeken van ‘medische noodzaak’ hen tot wel 40.000 euro per jaar zou kosten.
Marcel Bouvy, apotheker en hoogleraar Farmaceutische Patiëntenzorg in Utrecht, vindt het geen fijne situatie.
“Het levert veel gedoe op aan de balie. Mensen denken bij een goedkoper middel dat ze de troep van de Action krijgen, terwijl elk middel zeer streng wordt gecontroleerd,” aldus Bouvy in de Volkskrant.
Hij pleit dan ook voor een uitzonderingspositie voor psychisch-sociale noodzaak: “Als een patiënt een angstaanval krijgt bij alleen al de gedachte aan een nieuw middel, moet je een duurder medicijn accepteren. De verzekeraar zal dan minder rigide aan de richtlijnen moeten vasthouden.”
Wat vind jij hiervan? Hebben de apothekers groot gelijk of is dit ordinaire zakkenvullerij over de ruggen van patiënten? Laat het weten in de opmerkingen en DEEL!