Toen ik jong was begreep ik hoe belangrijk het was om mijn grootmoeder zo veel mogelijk te bezoeken. Ze woonde aan de andere kant van de stad. Aangezien mijn ouders altijd werkten was het niet altijd gemakkelijk om tot bij haar te geraken. Maar van zodra ik oud genoeg was om alleen te gaan, besloot ik om elke ochtend langs te gaan.
Ik stond vaak op voordat mijn ouders wakker werden, en besloot dat ik mijn tijd beter kon gebruiken bij mijn oma dan voor de buis te hangen. Ik vroeg haar eigenlijk nooit of ik haar wakker maakte met mijn vroege bezoeken, maar dat kon haar weinig schelen denk ik.
Het is intussen 22 jaar geleden dat mijn oma is overleden na een lange strijd tegen kanker. Ik denk nog elke dag aan haar.
En daarom raakt het verhaal van Darrien Middleton me zo diep.
Darrien werkt als spoedverpleegster. Ik kan me voorstellen dat dit een zware job is.
Maar zelfs naast haar zware job wilde ze ook voor haar zieke grootmoeder Wilma zorgen. Het is echter bijna onmogelijk voor haar omdat ze weinig tijd heeft door haar drukke agenda.
Maar gelukkig is er een beschermengel die Darrien’s grootmoeder Wilma heel vaak bezoekt.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1479411742129182&set=a.110265969043773&type=3
Twee jaar geleden ontving Wilma hartverscheurend nieuws.
Slecht nieuws
Het bleek dat haar oma aan longkanker leed. Ze had verschillende riskante operaties ondergaan, waaronder ook haar longen die verwijderd werden.
Wilma moest lange tijd herstellen, gezien ze extreem zwak geworden was na de lange procedure. Zes maanden later kreeg ze echter een tweede klap te verwerken.
De dokters ontdekten namelijk dat ze ook borstkanker had.
Jarenlang had Darrien haar oma verzocht om bij haar in te wonen, zodat ze beter voor haar zou kunnen zorgen tijdens haar ziekte. Wilma is echter een koppig, oud dametje volgens haar kleindochter, en wilde maar niet weg uit het huis waarin ze 38 jaar lang had gewoond.
“Ze houdt van haar thuis, haar vrijheid, haar tuin en zeker haar buren. Elke ochtend rond 6 uur staat ze op, maakt ze koffie en gaat ze meteen naar haar veranda,” zegt Darrien.
Haar kleindochter geeft toe dat niet veel mensen positieve dingen zouden zeggen over de buurt waarin haar oma woont. Blijkbaar is het een ruige buurt, is het er vuil en niet bepaald aantrekkelijk.
Een straal van hoop
Ironisch genoeg is het precies in deze buurt waar er een straaltje hoop schijnt doorheen de duistere tijden voor de grootmoeder. De compassie en zorg die Wilma’s buren voor haar hebben is een echte zegen.
Dit is wat Darrien vertelt op de blog Love What Matters:
“Ik werk voltijds in de spoedafdeling van het ziekenhuis, en ik doe de nacht shift. Daardoor is mijn vrije tijd erg beperkt, en ik studeer nog eens ook. We hebben hier niet veel familie wonen dus mijn oma elke dag bezoeken om te zien hoe het met haar gaat is heel moeilijk voor mij. Ik heb er gewoon geen tijd voor, helaas.
En daarom ben ik extreem gelukkig dat ze goede buren heeft. Deze lieve mensen gaan verschillende keren per dag bij haar kijken en hielpen me zelf om haar naar de chemotherapie te brengen en andere doktersafspraken. Zij zijn de reden dat mijn oma er nog is.
Telkens wanneer ik bij haar ben hoor ik wel iemand roepen “He, mevrouw Wilma, alles goed met jou?” Ze kent iedereens naam en zij houden evenveel van haar als ik.”
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1776517485751938&set=a.110265969043773&type=3
Er was 1 buur in het bijzonder die Wilma’s leven zoveel beter maakte. De 7-jarige Caleb. Een echt godsgeschenk.
Wilma biedt Caleb vaak eten aan die ze over heeft, en de twee hebben een buitengewoon sterke band. Caleb woont in het huis naast haar met zijn vader en twee broers.
Darrien zegt dat Caleb de “ziel van een oude man” heeft, en iedereen in de buurt houdt van de jonge. Toen ze hoorde over de vriendschap tussen de jongen en haar oma wilde ze dit kost wat kost met iedereen delen.
Urenlang praten
Caleb zit vaak urenlang in de veranda bij Wilma en ze praten urenlang met elkaar, over van alles en nog wat.
“Mijn oma is zo gehecht aan hem, en hun band is extraordinair. Hij heeft zelf niet veel, maar je kan wel merken dat hij met veel liefde is grootgebracht. Hij danst vaak voor haar, en vertelt over zijn schoolavonturen en doet je gewoon lachen tot je ervan moet huilen. Dit kind verdient alle liefde van iedereen die dit bericht leest.
Hij is niet zoals alle andere kinderen en hij verspreidt onnoemlijk veel liefde. Ik ben zo dankbaar dat hij in mijn leven is en de liefde die hij toont voor mijn grootmoeder. Ik weet zeker dat het haar heel hard geholpen heeft door haar moeilijkste dagen. Hij zal nooit weten hoezeer ik hem apprecieer.
Ik hoop dat hij op een dag de impact beseft die hij heeft gehad op haar en mijn leven.”
Wilma moet binnenkort opnieuw stralingen ondergaan. Ongeacht wat er gebeurt, weet ze dat ze kan rekenen op haar familie en de kleine Caleb.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1930310123706006&set=a.239060456164323&type=3
In de tuin van Wilma’s huis in Jackson, Tennessee, doen leeftijd en geslacht er niet toe. Wat belangrijker is, is liefde.
De wereld heeft meer zo’n verhalen nodig. Caleb heeft waarschijnlijk geen idee hoeveel geluk hij verspreidt.
We hebben meer kinderen zoals Caleb nodig in de wereld! Deel dit verhaal op Facebook als je hiermee akkoord gaat.