In het midden van de jaren ’90 kreeg sapjesfabrikant Del Oro de toegang om hun sinaasappelschillen te dumpen in een nationaal park. Dat komt omdat het bedrijf geen pesticiden of insecticiden gebruikt.
Het bedrijf mocht hun afval dumpen in “speciaal voorziene dumpgebieden”, omdat de bodemkwaliteit slecht en onvruchtbaar was,” volgens ModernFarmer.com.
Voor alllerlei milieuproblemen de krantenkoppen haalden, was Costa Rica toonaangevend wat betreft milieubescherming.
Dat is ook geen verrassing als je de groei van de natuurlijke schoonheid bekijkt in het land, vooral dan het regenwoud in het Centraal-Amerikaanse land.
‘Rijkere bodem’
15 jaar later bezochten onderzoekers van de Princeton Universiteit het gebied rond Guanacaste, om te zien of de 12.000 ton fruitafval die toen gedumpt werd, het landschap had veranderd.
Hun ontdekking was buitengewoon en ongezien. “Een rijkere bodem, meer biomassa aan bomen, meer dieren en een grotere bebossing in het algemeen in het dumpgebied,” volgens het persbericht van de Universeit van Princeton.
Het gebied dat vroeger onvruchtbaar was en aanzien werd als een stortbelt, was helemaal omgevormd tot een groen paradijs.
De Princeton Universiteit publiceerde hun bevindingen van dit experiment, en dit verliep niet zonder controverse.
เศษส้มที่เหลือจากรง.ทำน้ำส้มคั้นถูกเอามาทิ้งในคอสตาริกากองเท่าภูเขา16ปีต่อมาสภาพพื้นที่สมบูรณ์เหมือนป่า…เทียบกับบริเวณข้างๆแตกต่างเห็นได้ชัด pic.twitter.com/uqygGacWjA
— Gratitude DNA (@GratitudeDNA) August 31, 2017
Dankzij onbenullige sinaasappelschillen, ontdekten ecologen dat ze andere gebieden die eveneens ontbost werden ook kunnen herstellen tot een groene, bosrijke omgeving.
Hopelijk leidt dit experiment tot meerdere projecten in de toekomst.
De natuur is iets waar we zorg voor moeten dragen, voor onze en toekomstige generaties.
Deel dit AUB om anderen te inspireren om anders na te denken over hoe we met afval omgaan om onze planeet te redden.