Gebroken moeder aan beademingsapparaat gedwongen om te beslissen over het lot van haar pasgeboren baby

Voor de meeste aanstaande moeders is zwangerschap een tijd van hoop, vreugde en fantaseren over alle eerste momenten met hun baby.

Maar voor de 29-jarige Katherine ‘Katt’ Campbell werd die droom in een oogwenk verwoest – en wat daarna kwam, dwong haar tot een beslissing die geen enkele ouder ooit zou moeten nemen.

Van lichte onrust tot pure paniek

Zoals gezegd, moeder worden hoort een van de grootste vreugden in het leven te zijn – dromen over kleine kleertjes, kinderkamerdecoraties en alle eerste momenten die nog komen gaan.

“Katherine ‘Katt’ Campbell, 29, uit Ontario, Canada, voelde precies die opwinding en verwachting. Ze was dolgelukkig toen ze in 2023 hoorde dat ze zwanger was.

“Ik was heel blij dat ons gezin weer zou uitbreiden”, vertelde ze aan Newsweek.

Alles leek normaal tot 27 februari 2024 – een dag die haar leven voorgoed zou veranderen. Campbell herinnert zich dat ze zich na 35 weken en vier dagen “ongemakkelijk voelde, maar dat was niet ongebruikelijk voor een zwangerschap van bijna 36 weken”.

Nadat ze haar 2-jarige zoon bij de kinderopvang had afgezet, ging ze meer babykleertjes kopen en keerde daarna terug naar huis om te ontspannen. Maar plotseling nam Katt’s ongemak toe en veranderde het van een licht ongemak in pure paniek.

“Ik herinner me dat ik mijn moeder rond 11 uur ’s ochtends een sms stuurde en haar vertelde dat ik me niet goed voelde. Ik besloot dat als ik me nog steeds niet goed zou voelen wanneer mijn man thuiskwam, we naar het ziekenhuis zouden gaan om me te laten onderzoeken”, zegt ze.

Toen ze in het ziekenhuis aankwam, stond ze op het punt flauw te vallen door bloedverlies. De artsen constateerden dat ze bijna 4 centimeter ontsluiting had, maar het bleek moeilijk om de hartslag van haar baby te vinden. Toen ze die eindelijk vonden, bleek deze gevaarlijk laag te zijn: slechts 55 slagen per minuut.

Lincoln Zachary

Lincoln Zachary werd om 14.32 uur geboren via een spoedkeizersnede en woog 6 pond en 14 ons.

Campbell had last van een verborgen placenta-abruptie, een zeldzame complicatie waarbij de placenta loskomt van de baarmoeder, waardoor de zuurstof- en voedingstoevoer naar de baby wordt afgesneden. “Het was eigenlijk een aflevering van Grey’s Anatomy,” zei Campbell.

Ze moest worden geïntubeerd en kreeg meerdere bloedtransfusies, terwijl Lincoln aan de beademing werd gelegd.

Haar man, Corey, kwam aan en trof Campbell aan op de intensive care en hun pasgeboren baby aan de beademing. De man stond erop dat Katt werd gewekt voordat er een beslissing over het leven van Lincoln werd genomen, een keuze waar Katt hem eeuwig dankbaar voor zou zijn.

Toen Katt om 19.00 uur wakker werd, omringd door haar man, ouders, zus en beste vriendin Natasha – die ook de peettante van Lincoln zou worden – werd ze geconfronteerd met een hartverscheurend verlies dat geen enkele ouder ooit zou moeten meemaken.

Campbell, die via schrift communiceerde terwijl ze geïntubeerd was, nam de hartverscheurende beslissing om om 19.29 uur de beademingsmachine van Lincoln uit te schakelen. Om 20.52 uur stierf hij in haar armen.

“Zes uur en twintig minuten was nooit genoeg tijd, maar het was alles wat we hadden”, zei Campbell. “Ik wist dat mijn zoon nooit zou herstellen, dus ik kon het niet verdragen om hem nog langer te laten lijden. Zelf geïntubeerd zijn terwijl ik deze beslissing moest nemen, was hartverscheurend. Het enige wat ik wilde doen was schreeuwen, maar dat kon ik letterlijk niet.”

Waarom ze haar verhaal deelt

Het verdriet is Campbell sindsdien bijgebleven. Ze zocht therapie om het trauma te verwerken en ging na vijf maanden weer aan het werk om weer een beetje normaliteit te vinden. Nu deelt ze haar verhaal op TikTok en komt ze in contact met andere vrouwen die een doodgeboren kind hebben gekregen, een miskraam hebben gehad of complicaties zoals een placenta-abruptio hebben gehad.

Doodgeboorte komt hartverscheurend vaak voor, bij ongeveer 1 op de 175 geboortes. Dat komt neer op ongeveer 21.000 baby’s die elk jaar alleen al in de Verenigde Staten verloren gaan — 21.000 gezinnen die geconfronteerd worden met een verdriet dat geen enkele ouder ooit zou moeten doorstaan, waarbij alle hoop, dromen en alledaagse momenten die bij het opvoeden van een kind horen, in een oogwenk worden weggerukt.

“Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Lincoln denk en aan de levensveranderende keuze die ik moest maken”, aldus Campbell. Ze hoopt dat het delen van haar verhaal het bewustzijn over de symptomen van placenta-abruptie zal vergroten.

“Te perfect voor deze wereld”

“Ik wil mensen niet bang maken, maar hen bewust maken van wat er kan gebeuren. Zelfs de artsen zeiden dat mijn placenta binnen enkele seconden scheurde; het was meteen catastrofaal, en het was verborgen, wat betekent dat er geen bloed uit mijn lichaam kwam. Als er iets niet in orde lijkt, laat je dan onderzoeken. Ik wou dat ik had geweten dat er iets mis was voordat het te laat was. Lincoln heeft me geleerd om nooit iets als vanzelfsprekend te beschouwen, omdat ik weet hoe snel het weg kan worden gerukt.”

Op de eerste verjaardag van Lincolns overlijden deelde zijn vader Corey een zeer emotionele post op Facebook om zijn zoon te eren.

“Lieve Lincoln. Het is nu een jaar geleden dat ik het voorrecht had om je te zien, je vast te houden en te zeggen: tot ziens. Je bent een van mijn grootste prestaties, al was het maar voor een kort moment. Het waren enkele van de mooiste en meest pijnlijke momenten van mijn leven, maar ik zou ze voor geen goud willen missen. Ik denk aan je, en mama denkt aan je, elk moment, op letterlijk elke manier. Dat doen we allemaal. Ik ben gezegend dat ik een engel heb mogen vasthouden die te perfect was voor deze wereld, en dat ik erbij was toen je vleugels kreeg. Ik wou dat het niet zo snel was gegaan, ik wou dat het niet zo snel was gegaan en ik wou dat we meer herinneringen hadden kunnen opbouwen. Je hebt in zo’n korte tijd vele harten in deze wereld veranderd. We dragen je met ons mee, elke dag, voor altijd. We zullen je nooit vergeten… Dat zou ik niet kunnen, zelfs als ik het zou proberen. Ik hou van je, vriendje.

Ik moet zeggen dat het ongelooflijk veel kracht kost voor ouders om zo’n hartverscheurende ervaring te delen. De pijn van zoiets meemaken is onvoorstelbaar, maar door hun verhaal te vertellen, geven Katt en Corey andere ouders in soortgelijke situaties een gevoel van troost en herinneren ze hen eraan dat ze niet alleen zijn.

Het is nooit gemakkelijk om over dit soort verliezen te praten, maar het is zo belangrijk dat iedereen op zijn eigen manier mag rouwen. Katt en Corey hebben ervoor gekozen om hun reis te delen, en het enige wat wij kunnen doen is hen liefde, steun en onze beste wensen sturen terwijl zij verdergaan met hun leven zonder hun dierbare Lincoln.