Studente krijgt fatale reactie op brownie die ze van vriendin kreeg

Toen Hannah Glass besloot om een zelfgemaakte brownie te eten, had ze geen idee dat haar ouders een paar dagen later haar gecremeerde stoffelijke resten zouden ophalen. De studente was altijd voorzichtig geweest met haar pinda-allergie, maar er zat iets verborgen in het zoete lekkernijtje dat haar na slechts twee happen fataal werd.

Glass was pas twee dagen eerder 19 jaar geworden.

Een gemeenschap in Wisconsin rouwt om het hartverscheurende verlies van Hannah Glass, een slimme en empathische eerstejaarsstudente aan de Maranatha Baptist University, die op tragische wijze om het leven kwam door een onverwachte allergische reactie op een brownie.

Op 5 november kreeg de jonge vrouw, die twee dagen eerder 19 was geworden, een heftige reactie op een brownie die ze van een vriendin had gekregen. De tiener had een bekende allergie voor pinda’s en was meestal voorzichtig, maar ze wist niet dat het zoete lekkernij naar verluidt geroosterd pindameel bevatte, een ingrediënt dat wordt gebruikt als glutenvrij alternatief.

“Bij de tweede hap wist ze dat er iets mis was”, vertelde Hannahs vader, David Glass, aan WISN. De vader legde vervolgens uit dat een vriendin van zijn dochter de brownie had meegebracht van een vrouwengroep op de campus en dat het gebakje weliswaar was gemaakt met pindameel om rekening te houden met glutenvrije studenten, maar dat er geen rekening was gehouden met mensen met een ernstige pinda-allergie.

“We denken dat dit product geroosterd pindameel bevatte, apart van de olieachtige pindakaas, waardoor dit niet te proeven was”, vervolgde David, die samen met Hannahs moeder, Janean, in ongeveer 45 minuten van hun huis in Milton, Wisconsin, naar de school in Watertown reed.

‘Rechterlong klapte in’

Hannah reageerde heftig en onmiddellijk. Haar vader vertelt dat ze moest overgeven, netelroos kreeg en wat verlichting vond met Benadryl.

Maar toen ze naar haar bovenste bed kroop om uit te rusten, veranderde haar toestand drastisch.

“Toen Hannah op haar zij rolde, sloeg de anafylactische reactie die we nog niet eerder hadden gezien, met volle kracht toe. Hierdoor kreeg ze ademnood, waardoor haar long instortte, wat de situatie nog verder verslechterde”, schrijft de rouwende vader in het Facebookbericht dat hij op 11 november deelde.

Op dat moment klom Hannah van haar bed en verloor ze “halverwege” het ladderklimmen het bewustzijn, nog voordat haar EpiPen kon worden toegediend.

“Ik tilde Hannah op… en droeg haar naar buiten om op de ambulance te wachten”, schreef de vader. “Ze reageerde helemaal niet en ik voelde me ontzettend hulpeloos.”

De ambulancebroeders kwamen ter plaatse en werkten onvermoeibaar om haar te reanimeren, maar Hannah’s hart had vier minuten stilgestaan. Ze werd onmiddellijk naar het Watertown Hospital gebracht en vervolgens overgebracht naar het Froedtert Hospital, waar ze aan een beademingsapparaat werd aangesloten.

Hersenen ‘onherstelbaar beschadigd’

Haar familie keek hulpeloos toe terwijl artsen vochten om haar leven te redden, maar de schade was ernstig.

“Het grootste deel van haar hersenen was onmiskenbaar, ernstig, kritiek en zonder levensreddende maatregelen ONHERSTELBAAR beschadigd”, schrijft David op Facebook over de hersenbeschadiging die ze opliep na verschillende epileptische aanvallen, die leidden tot “ernstige hersenzwelling”.

“Er was geen sprake van gesprekken over kwaliteit van leven of iets dergelijks. Het ging alleen om leven en dood!”

Ondanks de onvermoeibare inspanningen van medische professionals liep Hannah’s hersenen ernstige schade op, waardoor er geen hoop meer was op herstel.

‘Eindeloze wandeling’

Voordat Hannah op 10 november 2024 definitief afscheid nam, werd ze geëerd met een traditionele “Honor Walk”, een ontroerend eerbetoon toen ze naar de operatiekamer werd gebracht voor orgaan donatie.

Ongeveer 300 mensen stonden langs de muren van de gang voor de wandeling, haar familie aan haar zijde tot hun ‘laatste afscheid’.

“Het leek een eindeloze wandeling, maar tegelijkertijd ging het ook veel te snel”, vertelde David.

‘Fijn dat ze thuis is’

“We hebben de as van Hannah opgehaald. Het was en is nog steeds een vreemde mix van emoties. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven”, schrijft David in een Facebookbericht van 22 november 2024. “Nu we dit fysieke, tastbare aandenken aan haar leven en lichaam hebben, is dat in zekere zin fijn, omdat we nu iets hebben om te zien en ‘vast te houden’, maar het is ook heel verdrietig omdat dit zeker niet dezelfde relatie is die we vroeger hadden. Maar aan de andere kant is het fijn dat ze thuis is.”

Nu herinneren haar ouders mensen met voedselallergieën eraan om “altijd alert te zijn. Zorg ervoor dat je EpiPens nog niet zijn verlopen”, zei David.

Hannahs organen hebben al vier mensen gered die dringend een levensreddende transplantatie nodig hadden.

Het verhaal van Hannah Glass herinnert ons er op aangrijpende wijze aan hoe kwetsbaar het leven kan zijn en hoe belangrijk het is om bewust te zijn van voedselallergieën. Haar nagedachtenis leeft voort, niet alleen door de levens die ze heeft gered, maar ook in de harten van degenen die haar kenden en van haar hielden.