We worden er vaak aan herinnerd om zoveel mogelijk foto’s te maken van onze dierbaren terwijl ze nog bij ons zijn. Het leven is immers grillig, onvoorspelbaar en soms wreed, waardoor we nooit echt weten hoeveel tijd we nog met hen hebben.
Dat is inderdaad een ontnuchterende gedachte, en misschien niet iets om op een maandagochtend te lang bij stil te staan, maar het is wel de waarheid.
Tegenwoordig vormen foto’s en video’s de basis van onze herinneringen aan onze dierbare overledenen. Ze helpen ons vaak om te rouwen en na te denken over de persoon die we hebben verloren: wie ze waren, wat ze deden, wat hen maakte tot wie ze waren.
Men kan zich alleen maar voorstellen hoe bitterzoet de foto’s zijn die de familie van de overleden tiener John DeReggi bewaart. In september 2015 poseerde John voor foto’s met zijn vriendin en haar tweelingzus toen een hartverscheurende gebeurtenis het leven van John eiste.
Volgens berichten waren de drie 16-jarigen bezig met een fotografieproject voor school toen ze een spoorweg in het landelijke Maryland bezochten.
Het idee van het project was om een reeks inspirerende foto’s te maken rond het thema ‘jeugd en de weg die nog voor je ligt’.
Daartoe dansten John en zijn partner op de lege rails terwijl haar tweelingzus foto’s nam.
Het trio realiseerde zich echter te laat dat ze in de baan van een Amtrak-trein stonden die met een snelheid van meer dan 110 km/u op hen afkwam. De wind van de trein duwde de zussen uit de gevarenzone, maar John had minder geluk. Ondanks een wanhopige poging om van de rails te springen, werd John verpletterd door de 200 ton zware locomotief.
Johns moeder, Christine DeReggi, kreeg het nieuws van de dood van haar zoon via zijn vriendin, die getuige was van het overlijden van de tiener.
In een interview met ABC News zei Christine destijds: “Hij hield van spanning. Hij was niet roekeloos, maar hij hield zeker van avontuur. Hij hield van lachen. Hij hield ervan om een beetje bang te zijn.”
Over de vriendin van haar zoon en haar tweelingzus zei Christine: “Ze zijn net ontsnapt. Ik bedoel, het was bijna een drievoudige tragedie… ze zagen het gebeuren en het ging zo snel dat ze er bijna in werden meegezogen. Zo dichtbij waren ze.
“De trein is blijkbaar veel breder dan de rails en ik weet niet hoe ver hij gesprongen is om eroverheen te komen, maar hij heeft het niet gehaald.”
Ze sloot af: “De momenten voordat mijn zoon stierf zijn prachtig. Hij is vredig en gelukkig. Je kunt zien dat ze gewoon samen aan een leuk project bezig zijn.”
Rust in vrede, John DeReggi.
LEES MEER
- Een absolute droom: een biertrein die je meeneemt door het adembenemende landschap van Colorado
- Depressieve student valt in slaap in de trein: wordt wakker, ziet geschenk van vreemdeling en barst in tranen uit