Sifan Hassan van Team Nederland heeft alom bewondering geoogst na haar ongelooflijke prestaties op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs en voor haar beslissing om een hijab te dragen tijdens de laatste medailleceremonie op zondag 11 augustus.
Hassans overwinning in de marathon voor vrouwen, behaald met een verbluffende sprint in de laatste 250 meter, bezorgde haar de gouden medaille in een recordbrekende tijd van 2:22:55.
Maar het was vooral haar keuze om een hijab te dragen tijdens de ceremonie, tegen de controversiële Franse verboden in, die wereldwijd de aandacht trok.
Hassan deelde het gedenkwaardige moment op haar Instagram en plaatste een serie foto’s van de medailleceremonie. De 31-jarige atlete stond trots op het podium naast Tigst Assefa uit Ethiopië, die zilver won, en Hellen Obiri uit Kenia, die brons won.
Naast haar atletische prestaties trok Hassans beslissing om de hijab te dragen – een hoofddoek die door sommige moslimvrouwen wordt gedragen als teken van bescheidenheid en religieuze naleving – veel aandacht. Hoewel ze hem tijdens de race niet droeg, viel haar keuze om hem tijdens de ceremonie te dragen bij velen in goede aarde.
Een Instagram-gebruiker gaf als commentaar: “De laatste medaillewinnares van Parijs 2024 is een vrouw die ervoor kiest hijab te dragen. De ironie daarvan in een gastland dat hijab in de sport verbiedt is ongelooflijk.”
Een ander schreef: “Hoe ironisch! Een klap in het gezicht van het xenofobe Frankrijk, dat zijn eigen atleten verhinderde om deel te nemen vanwege hun hijab. En daar staat Sifan trots haar gouden medaille in ontvangst te nemen terwijl ze haar hijab draagt. FANTASTISCH!”
Het sentiment werd herhaald door anderen, waarbij een internetter uitriep: “ZO’N STATEMENT HET DRAGEN VAN HIJAB DANK JE ZUS.”
De controverse rond het Franse hijabverbod in de sport is een verhit onderwerp geweest in de aanloop naar de Olympische Spelen. Afgelopen september kondigde de Franse minister van Sport Amelie Oudea-Castera aan dat atleten die Frankrijk vertegenwoordigden op de Spelen in Parijs geen hijab mochten dragen, in lijn met de strikte secularistische principes van het land. Hoewel atleten in het openbaar en in het Olympisch Dorp een hijab mochten dragen, was dat volgens The Express verboden tijdens de wedstrijden.
Het verbod leidde tot reacties van organisaties zoals de Islamic Solidarity Sports Federation die het veroordeelden als strijdig met de Olympische principes van gelijkheid en inclusiviteit. Amnesty International bekritiseerde het verbod ook en noemde het “discriminerend” en “hypocriet”, vooral in het licht van de Olympische Spelen van 2024 die worden aangeprezen als de eerste Spelen met gelijke kansen voor mannen en vrouwen. De controverse benadrukte de voortdurende spanning tussen de Franse secularismewetten en religieuze expressie.
Ondanks het verbod stond het Internationaal Olympisch Comité atleten uit andere landen toe om de hijab te dragen, maar liet de beslissing over aan individuele sportfederaties. Daarom werden atleten als Sifan Hassan en de Australische bokster Tina Rahimi gezien terwijl ze de hijab droegen tijdens de Spelen.
Hassans overwinning op de marathon was de bekroning van een buitengewone Olympische wedstrijd, waarin ze ook brons won op zowel de 5000 als de 10.000 meter. Deze prestatie maakte haar de eerste atlete sinds de Tsjechische hardloper Emil Zatopek in 1952 die medailles won in alle drie de langeafstandsdisciplines op één Olympische Spelen.
Nadenkend over haar prestatie zei Hassan: “Het voelt alsof ik droom. Aan het eind dacht ik: ‘Dit is maar een 100 meter sprint. Kom op, Sifan. Nog eentje. Voel het gewoon, net als iemand die 200 meter sprint.’”
Hassans reis naar Olympische glorie is opmerkelijk. Geboren in Adama, Ethiopië, vluchtte ze op 15-jarige leeftijd als asielzoeker naar Nederland. Haar talent werd al snel herkend door het begeleidingsteam van Eindhoven Atletiek, wat leidde tot een legendarische carrière die haar naam nu in de Olympische geschiedenis heeft gegrift.
Haar keuze om de hijab te dragen tijdens de medailleceremonie benadrukte niet alleen haar atletische bekwaamheid, maar maakte ook een krachtig statement over culturele en religieuze identiteit op het wereldtoneel. Wat een heldin!