Bernie en Diane Lierow hebben vijf zonen en hadden er altijd van gedroomd om hun familie uit te breiden.
Toen hun kinderen opgegroeid waren en het huis verlaten hadden, besefte het koppel dat ze meer liefde te bieden hadden om misschien een kindje in nood te adopteren.
Ze begonnen over de mogelijkheden te praten en deze keer hoopten ze om een klein meisje te hebben.
Het duurde niet lang voor het koppel hun keuze vastlegde, en ze contacteerden al snel een adoptieagentschap. Op een dag gingen ze naar een evenement voor potentiële adoptiefamilies om kinderen in nood te ontmoeten, die op zoek waren naar een nieuwe, warme thuis.
Diane ontmoette vele kinderen die dag, maar ze kon haar ogen niet weghouden van een zwart-witte foto van een klein meisje die niet op het evenement aanwezig was. Diana was gefascineerd door haar en staarde lang naar de foto. Ze wilde meer weten over het meisje.
“De foto zoog me naar haar toe,” zei Diane.
Het koppel vroeg naar het meisje, maar het adoptieagentschap gaf hen een waarschuwing.
“Het enige wat ze zeiden was ‘die wil je zeker niet'”, herinnert papa Bernie zich.
“Uiteindelijk vertelde een van de vrouwen aan mijn echtgenote dat er iets niet juist was met dit meisje, ze was zogezegd niet geschikt voor adoptie” zei Bernie.
Maar het koppel zou niet zo gemakkelijk opgeven, en ze vroegen naar meer informatie. Ze groeven dieper en dieper in haar achtergrond en uiteindelijk kwamen ze terecht bij een sociaal werker. Die vertelde hen een verhaal die Bernie’s en Diane’s hart brak.
“Het meisje in het raam”
Ze ontdekten dat het kleine meisje in ondenkbare omstandigheden was opgegroeid.
Danielle Crockett stond gekend als “het meisje in het raam“.
In 2005 ontving de politie een telefoontje van een bezorgde buur. De buur vertelde hen dat er iets vreemds en vreselijks gaande was in het huis naast hem.
De buur wist dat er een vrouw leefde met haar vriendje en hun twee volwassen zonen, maar ze had nooit opgemerkt dat er ook een jonger kind woonde. Maar op een dag zagen getuigen een smal, bleek gezicht staren uit het raam.
De buur kon het meisje haar ingevallen ogen en bleke gezicht maar niet vergeten, en ze meldde alles wat ze zag aan de politie.
De politie kwam ter plaatse met inspecteur Mark Holste en zijn partner. Wat ze vonden zou hen nog jarenlang bijblijven.
Na ingebroken te hebben door een van de ramen, snelde Holste’s partner naar buiten langs de achterdeur, en moest onmiddellijk braken.
“Het was de ergste vorm van verwaarlozing die ik ooit had gezien,” vertelt Holste, die zijn hele carrière werkte in zaken van kindermishandeling.
Het hele huis was vol kakkerlakken.
“Het klonk alsof je op eierschalen wandelde. Je kon geen stap zetten of je trapte op een kakkerlak.”
Holste ging verder zoeken in het huis en ontdekte dat er een klein opgesloten zat.
In de achterkant van het huis, in een kamer ter grootte van een kleerkast, op een vastgemaakte matras, in een hoop luiers, lag een klein, gedesoriënteerd meisje.
Als een wandelende geest
Jaren van verwaarlozing en afschuwelijke leefomstandigheden hadden het 6-jarige meisje zwaar getekend voor het leven. Ze woog 20 kg toen Mark Holste haar vond.
Danielle kon niet spreken of eten, ze werd bedekt in een zacht, warm deken. Ze woog haast niks toen Holste haar oppikte en haar weghaalde uit het huis.
“De verklaring van de moeder was: ‘ik doe mijn best’, vertelde Holste aan Tampa Bay Times.
“Ik vertelde haar, het beste dat je doet, lijkt godverdomme nergens naar!”
De gruwelijke ontdekking choqueerde het hele land, en Tampa Bay Times, een krant uit Florida, won een Pulitzer prijs in 2009 voor hun onderzoeksjournalistiek rond de zaak.
Danielle was als een wandelende geest nadat ze werd gered.
Ongeveer 85% van onze hersenen ontwikkelen zich gedurende de eerste 5 jaar van ons leven, vertelt psycholoog Kathleen Armstrong, die Danielle onderzocht.
Het meisje had de mentale ontwikkeling van een baby, ondanks het feit dat ze bijna 7 jaar was.
De dokter noemde haar aandoening “omgevingsautisme”. Omdat ze weggehouden werd van menselijk contact voor zo’n lange tijd, had ze zich in zichzelf gekeerd, en nooit aangeleerd om te communiceren met andere mensen.
“Dat kind, ze brak m’n hart,” zei rechter Martha Cook, die het onderzoek leidde en Danielle interviewde.
Danielle’s moeder werd haar ouderlijke rechten ontzegd en Danielle spendeerde 6 maanden in het ziekenhuis om te herstellen alvorens ze het ziekenhuis mocht verlaten.
Nadien werd ze in verschillende pleeggezinnen geplaatst, terwijl de autoriteiten een oplossing probeerden te vinden.
Danielle had het erg moeilijk om zich aan te passen aan haar nieuwe leven. Wie kan haar dat ook kwalijk nemen?
Haar gedrag was onvoorspelbaar, zeker wat eten betrof. Omdat ze jarenlang werd uitgehongerd, at ze al het eten op die voor haar lag. Ze at als overlevingsreactie tot die mate dat ze zichzelf ziek maakte. Ze braakte ongecontroleerd veel, elke dag opnieuw, meestal in een hoekje weg van andere mensen. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen rondom anderen.
Na 18 maanden, begon Danielle’s caseworker zich af te vragen of ze een permanente thuis kon vinden voor haar.
Maar het leek onmogelijk, waarom zou iemand dit meisje willen?
Toen Bernie en Diane Lierows hierover lazen in de verslagen, brak hun hart.
“Het deed me huilen, om te lezen hoe ze werd behandeld en de omstandigheden waarin ze gevonden werd,” vertelt Diane.
Maar het voelde alsof Danielle deel hoorde uit te maken van hun familie. Ze begonnen haar te bezoeken.
“Telkens we haar bezochten, kon ze iets nieuws wat ze voordien nog niet kon”, herinnert Diane zich.
Tijdens hun eerste ontmoeting, maakte Diane oogcontact met Bernie. Het voelde alsof ze elkaar begrepen.
“Het was ongelofelijk aanmoedigend”, zegt Diane.
“Er zit een persoonlijkheid in haar. Ze is bereikbaar, maar het zal niet makkelijk worden, dat is zeker,” legt Diane uit.
Het was zeker geen gemakkelijke periode toen Danielle eindelijk bij het koppel ging inwonen.
“We wisten niet of ze ooit zou kunnen eten met mes en vork,” zegt Diane.
“Je begint je af te vragen: Ik heb geen idee hoe dit kind verder zal ontwikkelen.”
Danielle had heel vaak angstaanvallen, tot 7 of 8 keer per dag en haatte het om naar buiten te gaan. Ze schreeuwde zo luid dat haar longen pijn deden. Ze gooide zichzelf op de vloer, vertelden haar adoptieouders in een interview in 2009.
Voedsel was ook een gevoelig iets voor Danielle. Ze at tot ze ziek was omdat ze nooit haar eetpatroon leerde te controleren, na 6 jaar te werden verwaarloosd door haar ouders.
Maar Diane en Bernie hielden van haar alsof ze hun eigen dochter was.
Met veel liefde en bevestiging, begon Danielle ongelofelijk veel progressie te maken!
Dingen die normaal lijken zoals je tanden poetsen, handen wassen en naar het toilet gaan, waren van extreem belang voor Danielle. Allemaal dankzij de steun en hulp van de Lierow familie.
“Ze had al alle voorspellingen van de specialisten voorbijgestoken,” vertelde Diane aan CBN in 2012.
“Kleine stapjes zijn grote stappen voor iemand die andersvalide is,” vertelde Bernie in 2014.
“Ze leerde hoe ze dingen moest doen waarvan we dachten dat ze het nooit zou kunnen.”
Spreken is nog steeds een moeilijke vaardigheid voor Danielle, maar ze zegt elke ochtend “dag papa” aan Bernie, en heeft zelfs al “ik zie je graag” gezegd aan beide ouders.
Na haar vreselijke behandelingen door haar biologische moeder, is Danielle extra voorzichtig in het bijzijn van andere vrouwen of moederfiguren. Het duurde een hele tijd voor haar om te kunnen socialiseren met anderen, maar het gaat beter.
“Ze is nog steeds agressief rond voeding”, vertelde Bernie aan OWN in 2014.
Maar na Danielle haar succes, kan de familie een mooie toekomst zien voor haar en hebben ze er goede hoop op dat ze veel zal kunnen.
“Als ze zou kunnen deel uitmaken van de gemeenschap, zou dat fantastisch zijn, vertelt Bernie.
Bekijk het interview met Bernie en Diane hieronder:
[arve url=”https://youtu.be/1Xua7i4nzpc” /]
Je kan een kijkje nemen in het dagelijkse leven van Danielle in deze video:
[arve url=”https://youtu.be/P_IBGS1FQw4″ /]
Hoewel dit verhaal tragisch begon, lijkt de toekomst veel rooskleuriger. Dankzij de liefde en vastberadenheid van Bernie en Diane Lierow!
Ik wens Danielle het allerbeste toe. Ze heeft al grote stappen gezet en ik geloof oprecht in haar kunnen!
Deel dit verbijsterende verhaal als je deze twee ouders wilt eren. Ze zijn een teken van moed, liefde en menselijkheid.
Gepubliceerd door Newsner. Like aub.