Waarom Elvis Marlon Brando imiteerde in zijn iconische leren outfit

Voor fans van Elvis Presley is een nieuwe Netflix-documentaire een goudmijn aan onbekende verhalen.

In de epische comeback-special van de zanger krijgen we een kijkje achter de schermen, waar hij openhartig vertelt dat hij genoeg had van de geldbeluste musicals van Hollywood en hoe graag hij weer aan de top wilde komen.

Ontdek hoe Presley, diep ontevreden en doodsbang om op te treden, de hulp inriep van een legendarische acteur om zichzelf opnieuw uit te vinden.

Het leven van Elvis Presley blijft ons boeien, zelfs 47 jaar na zijn overlijden.

Het is bijna onvoorstelbaar dat hij slechts 42 was toen hij ons verliet, vooral gezien de erfenis die hij achterliet. Maar nu neemt een nieuwe Netflix-documentaire, Return of the King: The Fall & Rise of Elvis Presley, ons mee in de persoonlijke worstelingen van de King en zijn iconische comeback in 1968.

Voor fans biedt de documentaire een zeldzame kijk achter de schermen, met nooit eerder vertoonde fragmenten en nieuwe interviews met Presley’s ex-vrouw, Priscilla Presley, en zijn vertrouweling/zakenpartner, Jerry Schilling.

Elvis’ hartverscheurende bekentenis

De film duikt ook in de rauwe momenten die leidden tot Elvis’ ’68 Comeback Special — een keerpunt in zijn leven en carrière. Deze special werd op 3 december 1968 uitgezonden op NBC en markeerde Presley’s terugkeer naar liveoptredens na een onderbreking van zeven jaar, een periode waarin hij zich voornamelijk concentreerde op filmrollen.

De film, geregisseerd door Jason Hehir, belicht Presley’s frustraties over Hollywood en zijn zoektocht naar een nieuwe invulling van zijn carrière.

“Ik was geïnteresseerd in zijn beslissing om voor het eerst in zeven jaar weer voor een live publiek op te treden”, zegt Hehir. “1968 was het grootste kruispunt in het leven van Elvis. Het was logisch om daar dieper op in te gaan.”

In de documentaire horen we Elvis’ openhartige frustratie over het imago dat Hollywood voor hem had gecreëerd. “Het imago dat Hollywood van mij had, was verkeerd, en ik wist dat, maar ik kon er niets aan doen”, bekent Presley. “Ik wist niet wat ik moest doen. Ik voelde me gewoon verplicht tot dingen waar ik niet volledig in geloofde.”

“Dat is voor mij een misdaad”

Een van de meest emotionele momenten in de documentaire is misschien wel wanneer Priscilla Presley een fragment bekijkt waarin Elvis het kinderliedje “Old MacDonald Had a Farm” zingt in de film Double Trouble uit 1967.

“Dat is voor mij een misdaad”, zegt Priscilla met een vleugje droefheid in haar stem.

“Het is een misdaad. Om hem in die situatie te plaatsen en dat lied te laten zingen. Het maakte hem tot een lachertje. En dat wist hij.”

Elvis’ filmcarrière was een achtbaan van hoogte- en dieptepunten geweest. Hoewel hij aanvankelijk in een reeks succesvolle films speelde, voelde hij zich in zijn latere jaren in Hollywood steeds meer beperkt.

Halverwege de jaren zestig raakte hij gefrustreerd door zijn rollen in voorspelbare, op geld beluste musicals. Zijn droom om de volgende James Dean of Marlon Brando te worden leek verder weg dan ooit. Jason Hehir onthult dat Elvis soms “fysiek ziek” werd als hij aan zijn filmcarrière dacht.

“Hij was gefrustreerd, maar ook gedesillusioneerd. Hij wilde meer.”

Elvis’ frustratie liep hoog op

In 1968, na zeven jaar zonder liveoptredens en steeds middelmatiger wordende films, stond Elvis op een kruispunt. Zijn frustratie liep hoog op en hij besloot een gewaagde stap te zetten: terugkeren naar het podium.

Het voormalige tieneridool wilde graag zijn troon terugveroveren, maar weinigen beseffen hoe onzeker en bang Elvis was voordat hij weer het podium betrad.

“Hij kwam bijna zijn kleedkamer niet uit”, legt Hehir uit. “Hij was doodsbang om weer voor een publiek te verschijnen en had altijd vreselijke plankenkoorts. Dat ging terug tot de tijd van Ed Sullivan en het begin van zijn carrière. Hij had altijd enorme angst om voor mensen op te treden. Maar als hij eenmaal op het podium stond, met een microfoon in zijn hand, voelde hij zich helemaal op zijn gemak.”

De waarheid achter de iconische outfit

Zodra hij het podium betrad, was hij niet zomaar een artiest – hij was een man die zichzelf opnieuw uitvond. Er is een iconische foto van Elvis die avond, waarop hij een van zijn acteeral idolen, Marlon Brando, imiteerde door een zwart leren pak te dragen. Maar waarom?

Het begon allemaal toen showproducent Steve Binder een foto ontdekte van Elvis zittend op een Harley Davidson, gekleed in een leren outfit die deed denken aan Marlon Brando in The Wild One. Geïnspireerd door de foto liet hij deze zien aan kostuumontwerper Bill Belew en vroeg hem of hij iets soortgelijks kon maken voor Elvis om tijdens de show te dragen.

Belew, altijd al een visionair, stelde voor om een op maat gemaakt leren ensemble te ontwerpen dat uniek zou zijn voor Elvis — perfect voor zijn grote comeback.

Belew stelde zich Elvis aanvankelijk voor in een gedurfde, op Napoleon geïnspireerde look, met een leren jas met hoge kraag die zijn gezicht perfect omlijstte. Om de outfit compleet te maken, combineerde hij deze met zachte zijden overhemden en een sjaal om zijn nek. Maar zou de King dit goedkeuren? Absoluut. Elvis was het eens met het idee en samen kwamen ze tot het definitieve ontwerp.

De outfit werd zowel in de arena- als in de improvisatiesegmenten van de special gedragen. Hoewel Binder niet volledig had voorzien hoe verschroeiend heet de podiumverlichting zou zijn, had Belew het gevoel dat Elvis, altijd de professional, de outfit nog steeds geweldig zou vinden – zelfs als dat betekende dat hij zou zweten onder de intense hitte.

Het verhaal achter de iconische outfit van Elvis is al enige tijd bekend, maar met de komst van nieuwe AI-technologie kunnen oude zwart-witfoto’s nu worden ingekleurd, waardoor nog beter tot uiting komt hoe baanbrekend de look van Elvis was.

Vooral het stoere zwarte leren jack wordt vaak gezien als een krachtig statement. Velen interpreteerden het als Elvis’ manier om de wereld te laten zien dat hij het nog steeds in zich had, en daarmee te bewijzen dat de King terug was en klaar om zijn troon terug te veroveren.

De comeback was ook een daverend succes: de special trok enorme kijkcijfers en de soundtrack bereikte de top tien van de Billboard 200.

“Hij had zeven jaar niet opgetreden… er was zoveel veranderd sinds hij de man was die het publiek kon boeien”, zegt Hehir. “Vroeger had hij gillende tienermeisjes, maar die tienermeisjes waren nu moeders.”

Bijna alles in zijn leven veranderd

Natuurlijk waren de albumverkopen niet uitzonderlijk, zeker niet in vergelijking met het enorme succes dat Elvis Presley eerder had behaald.

Het succes van de tv-special gaf zijn carrière echter een nieuwe impuls en maakte letterlijk de weg vrij voor zijn terugkeer naar liveoptredens.

Uiteindelijk veranderde het bijna alles in zijn leven. Elvis was terug, net als zijn artisticiteit en waardigheid. Maar ondanks dat herstelde zijn zelfbeeld als acteur zich nooit echt. Hollywood had hem te veel schade berokkend en dat was iets wat hij nooit helemaal te boven kon komen.

“We weten nog steeds niet wat voor soort acteur Elvis had kunnen worden”, mijmert Hehir. “Zijn filmcarrière liep gewoon ten einde. Het werd zo slecht gemanaged dat hij nooit de kans kreeg om zich als acteur te ontwikkelen en zijn acteertalent te laten zien. . . . Maar ik denk dat hij ook besefte waar zijn hart echt lag.”

Elvis’ comeback in 1968 was ronduit legendarisch! Na jaren van misstappen in Hollywood kwam hij sterker dan ooit terug en heroverde hij zijn troon met die iconische special.

Het ging niet alleen om de muziek, maar ook om de wereld de echte Elvis te laten zien, de artiest die hij altijd was geweest. Als dit verhaal je nostalgisch heeft gemaakt, deel het dan met andere Elvis-fans – laten we de nalatenschap van de King levend houden!