Linda Gray werd een begrip door haar rol van Sue Ellen Ewing in de hitsoap Dallas.
Ze bleef meer dan 300 afleveringen in de show, maar hoeveel ze ook genoot van een succesvolle carrière, Gray worstelde ook met veel dingen op persoonlijk vlak.
Dit is het verhaal van Linda Gray, die vandaag de dag, op 82-jarige leeftijd, nog steeds bezig is.
In de geschiedenis van televisie en film hebben we vaak acteurs en actrices geweldige prestaties zien leveren. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar bij die echt geweldige prestaties voelt het alsof de acteurs zelf zo ongeveer voor die rol gemaakt zijn en dat niemand anders ze in dezelfde mate zou kunnen spelen.
Kun je je bijvoorbeeld voorstellen dat Charles Ingalls, de voorman van Little House on the Prairie, gespeeld zou worden door iemand anders dan Michael Landon? Of zou Mary Poppins net zo goed zijn geweest als iemand anders dan Dick Van Dyke de hoofdrol had gespeeld als Bert?
Linda Gray – Sue Ellen Ewing
Er zijn zoveel voorbeelden van precies dit soort rollen, maar laten we er nog één bespreken. Persoonlijk kan ik me niet eens voorstellen dat ik naar de iconische hitserie Dallas zou kijken zonder Linda Gray in de hoofdrol als Sue Ellen Ewing. Ik spreek voor velen als ik zeg dat we dankbaar zijn dat ze die rol heeft gekregen.
Het leven van Linda Gray is heel bijzonder geweest; je zou het zelfs als een achtbaan kunnen omschrijven. Gray heeft gestreden tegen levensbedreigende ziektes, verslaving en worstelde ook met een minder dan bevredigend huwelijk.
Maar hoewel ze zeker moeilijke tijden heeft doorgemaakt, is ze er altijd sterker uitgekomen, vastbesloten om het beste uit haar leven te halen en een lange en succesvolle carrière te hebben.
In Dallas speelde Gray naast Larry Hagman en Patrick Duffy. Nu onthult ze haar gevoelens over acteren naast Hagman en de geheimen achter hun geweldige chemie op de set.
Linda Gray werd geboren op 12 september 1940 in Santa Monica, Californië.
Linda Gray – kindertijd
Als jong kind stond Gray voor een grote uitdaging toen ze de diagnose polio kreeg.
Bij haar opa was het virus al vastgesteld en haar ouders waren er kapot van. Voor Linda zelf stelde het echter niets voor.
“Ze wisten niet wat het was toen hij 17 was en hij zat altijd in een rolstoel,” herinnert ze zich. “Toen ik de diagnose kreeg, werd iedereen in mijn familie gek, maar ik niet. Ik dacht dat ik net als opa een rolstoel kon krijgen.”
Gray groeide op in Culver City, Californië, waar haar vader een horlogemakerij had. Als klein kind zat optreden in haar bloed. Ze trad op in de straten van haar buurt. Toen ze naar de Notre Dame Academy in Los Angeles ging, schitterde Linda als Assepoester in de productie van Assepoester.
Haar vader zorgde voor de stabiliteit die zij en haar zus Betty nodig hadden.
“Hij bood echter geen emotionele steun,” schreef Linda Gray in haar boek The Road to Happiness Is Always Under Construction uit 2015. “Hij was er gewoon, als een meubelstuk, maar dit was een andere tijd.
“Je ging niet naar papa met problemen met vriendjes. God verhoede het. Maar hij steunde mijn carrière.”
Hun moeder, Marge, een voormalig kunstenares en ballerina, was het tegenovergestelde.
Moeilijke jeugd
Marge was een zware drinker en al snel moesten de twee jonge zusjes het heft in eigen handen nemen.
“Ze was niet stomdronken, er werd nooit geschreeuwd,” schreef Linda. “Ze was niet gemeen – ze was gewoon wazig, in haar eigen wereld, ze vergat eten te kopen dus begon ik te koken. Mijn zus en ik mochten haar niet.”
Op latere leeftijd ging Marge uiteindelijk naar Anonieme Alcoholisten en stopte met drinken. Linda gelooft dat de drinkgewoonten van haar moeder het gevolg waren van teleurstelling en onderdrukte creativiteit. Ze werd vastbesloten om eenzelfde lot als haar moeder te vermijden.
“Ik had het gevoel dat als ik mijn carrière niet voortzette, mij hetzelfde kon overkomen,” legde Linda Gray uit.
Maar tijdens haar levenspad is ze voor verschillende uitdagingen komen te staan. En de hindernissen begonnen al in haar twintiger jaren.
Nachtmerriehuwelijk
Opgroeien in Culver City betekende heel dicht bij de showbizzhoofdstad van de wereld zijn, Hollywood. Samen met haar vriendinnen hing Linda Gray na schooltijd rond bij de verschillende studio’s om handtekeningen te krijgen van sterren als Tyrone Powers en Spencer Tracy.
Op jonge leeftijd wilde Gray medicijnen studeren. Maar toen ze opgroeide in de buurt van de filmstudio’s, veranderde haar focus en wist ze al snel dat ze actrice wilde worden. In haar tienerjaren werkte Gray als model voor verschillende schoonheidsinstituten en luchtvaartmaatschappijen.
Linda Gray was pas 21 jaar toen ze trouwde met fotograaf Edward Lee Thrasher. Het huwelijk veranderde echter in een nachtmerrie voor Linda.
Haar carrière en streven naar werk in de showbusiness werden in de wacht gezet. In plaats daarvan nam ze de rol van echtgenote en daarna moeder op zich. In 1960 verwelkomde het stel een zoon, Jeff Thrasher, en zes jaar later werd dochter Kehly geboren.
Ed, zegt Linda, zei niet echt veel. Het gezin verhuisde naar Santa Clarita, waar ze nu nog steeds woont, maar Linda was vastbesloten om haar eigen carrière te maken.
Hun huwelijk was, volgens Linda, emotioneel koud. Ze voelde zich in de steek gelaten.
“Het verscheurde me, maar ik dacht: ‘Nou, ik kan dit op de een of andere manier laten werken,’” legde ze uit. “Het kostte me 21 jaar om mijn huwelijk te verlaten,” zei Linda.
Tegelijkertijd wilde haar man Ed niet dat ze parttime ging werken; hij wilde een luxe levensstijl thuis. Linda besloot dat dit voor haar een kans was om de showbusiness in te gaan en al snel verscheen ze in televisiereclames.
Een heleboel.
Linda Gray – carrière
Ze had twee korte optredens in de speelfilms Under the Yum Yum Tree en Palm Springs Weekend in 1963.
Een paar jaar later kreeg Linda Gray een optreden dat vandaag de dag legendarisch is. Toen ze 27 was, kreeg ze 25 dollar betaald om de dubbelganger van Anne Bancroft te zijn op de poster voor de film The Graduate (1967), met een jonge Dustin Hoffman in de hoofdrol. Gray’s benen verschijnen in het iconische beeld en grappig genoeg speelde ze uiteindelijk Mrs Robinson in de West End productie van The Graduate in 2001.
Maar niet iedereen hield van haar. In haar memoires uit 2015 voegde Gray een afwijzingsbrief toe die ze begin jaren 60 ontving van Glamour Magazine. Maar het haalde haar zeker niet naar beneden.
“Het was zo grappig dat ik die brief bewaarde,” zei Gray. “Ik bewaarde de brief omdat ik me realiseerde dat we allemaal afwijzingen hebben, en het was haar mening toen ik 20 jaar oud was. Het had mijn leven kunnen verwoesten. Maar dat deed ik niet. Er kwam een pittig trekje naar boven – ‘Oh, ja? Ik ga het je laten zien! Met veel liefde en humor heb ik die brief bewaard. Het schopte me van achteren en zorgde ervoor dat ik iets wilde gaan doen.”
Linda vond het heerlijk om moeder te zijn, maar was tegelijkertijd gefrustreerd omdat ze haar carrière niet kon voortzetten. Toen ze uiteindelijk besloot om acteerlessen te nemen, was haar man daar niet blij mee.
Linda Gray – Dallas
“Hij zei: ‘Waarom word je geen actrice als de kinderen op de universiteit zitten’,” herinnert ze zich.
Op 37-jarige leeftijd ging Linda Gray echter haar eigen weg en nam acteerlessen naast veel jongere vooruitzichten. Acteur Dennis Weaver zag Gray’s talent en hielp haar aan haar eerste echte acteerbaan, als gastster in de tv-serie Marcus Welby M.D. in 1974.
Het duurde niet lang voordat alles ten goede veranderde.
In 1978 kreeg Gray de rol van Sue Ellen Ewing in de nieuwe tv-soap Dallas. In eerste instantie zou ze een terugkerende gastrol spelen in de eerste serie van vijf afleveringen, maar al snel werd ze een vast castlid. Haar optredens maakten van haar een ster.
Dallas draaide in de serie om corruptie, verraad, leugens, affaires en schandalen die zich afspeelden op de Southfork Ranch. Gray’s optreden werd geprezen door tv-recensenten en samen met acterende collega’s Larry Hagman en Patrick Duffy stuwde de serie haar naar een enorm succes.
Gray werd een soort sekssymbool in Dallas en de chemie tussen haar en Larry Hagman was echt.
Relatie met Larry Hagman
Directeuren bij CBS zagen alles voor hun ogen gebeuren en het was pure magie. Gray zegt echter dat de realiteit niet was opgebouwd rond seksuele chemie.
“Hij was de slechte grote broer die ik nooit heb gehad,” zei Gray. “Hij deed in mijn ogen altijd iets verkeerd – hij dronk te veel, of wat dan ook, en dan berispte ik hem, daar hield hij van, hij hield ervan om iets te doen om me gek te maken. Ik zei dan: “Eet dat niet. Je hebt niet zoveel suiker nodig, en stop met drinken.’”
“Ik was een lastpak – en daar hield hij van,” vervolgt ze. “Hij deed dingen met opzet om me op te stoken. De regisseurs hadden gewoon ontzag. Ze dachten dat we gekke tieners waren, maar als ze actie zeiden, werden we J.R. en Sue Ellen. Het was naadloos. We weten niet wat er gebeurde. Het was absolute magie. We voelden ons gezegend, en dat waren we ook.”
Dallas werd niet alleen geprezen door televisierecensenten en leidinggevenden in het bedrijfsleven; ook het publiek vond het absoluut geweldig.
De show brak verschillende kijkcijferrecords en werd een van de populairste programma’s op televisie. Tot op de dag van vandaag is het een van de langstlopende shows in de Amerikaanse prime-time televisiegeschiedenis.
Dallas – televisierecords
Op 21 november 1980 kregen kijkers het antwoord op het raadsel wie Larry Hagman’s personage JR Ewing had neergeschoten, en wat wilden de mensen dat graag zien.
Er keken naar schatting meer dan 80 miljoen mensen naar de aflevering, waarmee het volgens BT in die tijd het grootste kijkerspubliek voor één televisieprogramma ooit in Amerika was. Het stond op nummer 1 totdat 121 miljoen kijkers de allerlaatste aflevering van sitcom M*A*S*H* bekeken.
Gray werd genomineerd voor twee Golden Globe Awards voor Beste Actrice – Televisieserie Drama, evenals voor een Primetime Emmy Award voor Outstanding Lead Actress in a Drama Series voor haar optreden in Dallas.
Tijdens haar succesvolle rol in de serie scheidde Gray uiteindelijk van haar man Ed Thrasher in 1983. Haar zoon Jeff trad in de voetsporen van zijn moeder en werd regisseur.
Jeff verdiende in 2018 een Emmy-nominatie voor Outstanding Directing in a Multiple Camera Lifestyle, Culinary or Educational and Informational Program voor Furze World Wonders. Hij kreeg ook een Canadian Screen Award voor Best Science or Nature Documentary Program or Series voor zijn missie Asteroid uit 2015.
Tragedie met zoon Jeff Thrasher
De tragedie sloeg echter toe in 2020 toen Jeff overleed na een gerapporteerde strijd met leukemie.
Op Instagram plaatste Linda Gray een eerbetoon aan haar overleden zoon.
“Een viering van het leven van mijn zoon Jeff. Hij was de aardigste, grappigste, liefste mens….. hij bracht de wereld zoveel liefde en was geliefd bij iedereen! Moge zijn reis een magische zijn,” schreef ze.
Linda Gray vandaag op 82-jarige leeftijd
Linda Gray speelde in maar liefst 308 afleveringen in Dallas. Maar wat deed ze na de serie?
Ze speelde nog steeds in verschillende televisieseries en in 2012 keerde ze terug naar de rol van Sue Ellen Ewing toen Dallas met twee seizoenen werd verlengd. Gray kreeg ook een speciale prijs op het USA Film Festival 2014.
Vandaag de dag is ze 82 jaar oud. Maar ziet er nog steeds even prachtig uit!
Linda Gray heeft veel meegemaakt in haar leven, van haar kindertijd, haar eerste huwelijk tot het tragische overlijden van haar zoon.
Maar één ding is zeker: ze heeft geleerd om met negatieve dingen om te gaan en ze om te zetten in de energie die ze nodig heeft om door te gaan.
We houden van haar en wensen haar het allerbeste voor de toekomst! Deel dit artikel op Facebook met familie en vrienden.