Steve Irwin’s laatste woorden voor zijn tragische dood komen aan het licht – ze zijn hartverscheurend

Steve Irwin was echt een zeldzaam soort mens. De charismatische Australiër was geliefd bij vrijwel iedereen die ooit naar zijn werk keek. Hij wijdde zijn leven aan het verbeteren van het dierenwelzijn wereldwijd terwijl hij ons ondertussen informeerde en vermaakte.

Zijn tragische dood op 44-jarige leeftijd in 2006 kwam als een schok, ondanks zijn vaak gevaarlijke werk. Steve was een man die met krokodillen worstelde, met haaien zwom en regelmatig met giftige slangen omging. Toch was het incident dat hem het leven kostte – een pijlstaartrog – totaal onverwacht.

Onnodig te zeggen dat Irwins vroegtijdige overlijden een stroom van eerbetuigingen op gang bracht van zijn schare volgelingen over de hele wereld. Toch was er enige troost te vinden in het feit dat de dierenheld stierf terwijl hij deed waar hij van hield.

Altijd alles filmen

Volgens de Daily Mirror zei Tommy Donovan, Irwins IMDb biograaf, ooit: “Hij zegt tegen zijn cameraploeg dat ze altijd moeten filmen. Als hij hulp nodig heeft, zal hij erom vragen. Zelfs als hij wordt opgegeten door een haai of een krokodil, is voor hem het belangrijkste dat er wordt gefilmd. Als hij zou sterven zou hij het jammer vinden als niemand het op film vastlegde.”

Zo gebeurde het fatale incident dat zich afspeelde bij het Great Barrier Reef in Australië op 4 september 2006. Men vertelt dat de opnames voor Irwins show Ocean’s Deadliest waren uitgesteld vanwege het slechte weer. Om die reden besloot de natuurbeschermer een segment te filmen met pijlstaartroggen voor zijn dochter Bindi.

Het artikel gaat verder onder de foto:

Facebook / Australia Zoo

Ontmoeting met pijlstaartroggen

Terugdenkend aan die noodlottige dag vertelde John Stainton, een regisseur en goede vriend van Irwin, hoe hij, Steve en cameraman Justin Lyons zich verveelden in hun hotel en daarom met een kleine boot naar Batt Reef gingen.

Stainton legde uit: “Plotseling toonde hij interesse in een ontmoeting met een paar typisch ongevaarlijke pijlstaartroggen. Het had een onschuldige ontmoeting moeten zijn voor een kinderprogramma.”

Toen ze op de bodem van de oceaan een rog van 100 kilo zagen liggen, waadden Irwin en Lyons het borstdiepe water in in de overtuiging dat de rog wel van hen weg zou zwemmen.

Maar toen Steve over de rog heen zwom, hief hij zijn staart op om toe te slaan, waarbij hij “honderden treffers in een paar seconden” uitdeelde. Terwijl de camera’s nog draaiden, hielp Justin Steve terug op de boot en snelden ze terug naar hun hoofdvaartuig, Croc One genaamd.

Het artikel gaat verder onder de foto:

Fataal contact …”Ik ga dood”

“Hij had moeite met ademhalen,” herinnert Justin zich. “Zelfs als we meteen een eerstehulpafdeling hadden bereikt, hadden we hem waarschijnlijk niet kunnen redden vanwege de grote hartschade.”

Volgens de Mirror smeekte Irwins bemanning hem om vol te houden. Ze herinnerden hem aan zijn kinderen terwijl ze hun best deden om zijn wond te stelpen. Toen fluisterde Steve, zich blijkbaar bewust van de ernst van zijn verwondingen, zijn laatst bekende woorden: “Ik ga dood.”

Toen ze bij Croc One aankwamen, heeft Justin Steve een uur lang mond-op-mondbeademing gegeven. Toen het medisch personeel eindelijk arriveerde, werd de geliefde dierenverzorger, die over de hele wereld bekend stond om zijn uitbundigheid, humor en gedurfde daden in naam van het behoud van wilde dieren, dood verklaard.

Op beeld vastgelegd

Enigszins morbide was dat de hele tragedie volledig op camera werd vastgelegd. Deze beelden zouden vandaag de dag nog ergens bestaan.

John Stainton zei over de beelden in de dagen na de dood van zijn vriend: “Ik bedoel, het zou vernietigd moeten worden. Als het eenmaal is vrijgegeven [door de lijkschouwer], mag het nooit meer het daglicht zien. Nooit. Nooit. Ik heb het gezien, maar ik wil het niet meer zien.”

Het artikel gaat verder onder de foto:

SAN FRANCISCO – 26 JUNI 2002 EXCLUSIEF “The Crocodile Hunter”, Steve Irwin, poseert met een drie meter lange alligator in de San Francisco Zoo. Irwin is 3 weken op tournee ter promotie van de release van zijn eerste speelfilm, “The Crocodile Hunter: Collision Course”, die op 12 juli in de bioscoop komt. (Foto door Justin Sullivan/Getty Images)

In 2007 onthulden de autoriteiten dat ze alle bestaande kopieën van de film hadden vernietigd, behalve één. Die werd toevertrouwd aan Terri Irwin, Steve’s weduwe, die in 2018 onthulde: “Ik heb de beelden nooit bekeken. Waarom zou ik? Ik ken de omstandigheden waarin mijn man is overleden.”

Naar verluidt zei Terri ook dat er nog een kopie van de film in een politiekluis ligt.

Ik mis Steve Irwin en zijn geweldige programma’s enorm. Hij was tot het einde toe een inspirerende figuur en het feit dat zijn nalatenschap vandaag de dag voortleeft, is een bewijs van zijn enorme populariteit.

Deel dit artikel als je ook fan was/bent van wijlen Steve Irwin.

LEES MEER: