Het leven was mooi voor de 24-jarige Cassandra Campbell. Ze was een gelukkige moeder van een pasgeboren baby, en had net ook een tattoo-salon geopend.
Cassandra genoot van het leven en keek ernaar uit om haar bedrijf op te bouwen en haar kind op te zien groeien.
Cassandra werd gebeten door een kever en ging naar de dokter om het uit te laten zoeken. En zij werd naar huis gestuurd met een recept voor antibiotica.
Na het innemen van het medicijn kreeg Cassandra griepachtige symptomen en een jeuk die zich snel over haar hele lichaam verspreidde.
Cassandra ging verschillende keren terug naar de dokter, maar werd elke keer naar huis gestuurd.
Op een avond werd Cassandra’s toestand zo erg dat ze met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht.
Tegen die tijd was Cassandra’s huid bedekt met pijnlijke gebarsten blaren. Haar ogen waren dicht gezwollen en ze kon niet lopen.
Omdat ze de oorzaak niet kenden, behandelden de ER-artsen van Cassandra haar als een brandwondenpatiënt. En het duurde enkele dagen voordat ze de oorzaak van haar vreselijke symptomen konden achterhalen.
Cassandra werd uiteindelijk gediagnosticeerd met het syndroom van Stevens-Johnson, een zeldzame levensbedreigende aandoening die de huid aantast op een vergelijkbare manier als een ernstige allergische reactie.
De bekendste oorzaken van deze ziekte zijn medicijnen zoals penciline of Bactrim.
In Cassandra’s geval had ze antibiotica genomen, maar de experts weten niet precies wat de stof is in het medicijn dat de ziekte in gang heeft gezet.
Wat begon als milde symptomen verergerde totdat de ziekte Cassandra’s leven nam – toen haar kind nog maar drie weken oud was.
Nu wil Cassandra’s familie haar verhaal delen om het bewustzijn over de ziekte te vergroten. Als een medicijn de oorzaak is, vindt de reactie plaats gedurende de eerste twee weken na inname.
De belangrijkste behandeling voor het Stevens-Johnson-syndroom in dit geval is om te stoppen met het gebruik van het medicijn dat het mogelijk zo snel mogelijk heeft geactiveerd.
Deel deze informatie alstublieft met je vrienden op Facebook. Samen kunnen we kennis verspreiden over deze zeldzame, dodelijke ziekte. Als het in de toekomst maar één leven scheelt, is het de moeite waard.