Ik was niet heel oud toen mijn grootmoeder in een bejaardentehuis werd geplaatst. Ze was ziek en we wisten allemaal dat ze niet lang meer te leven had.
Ik hield echt van mijn oma – ik belde haar in de vroege ochtend toen noch mijn moeder noch mijn vader wakker was.
Ze antwoordde altijd, ze zei dat ze niet sliep. Maar jaren later besefte ik dat ik haar in de meeste gevallen ook wakker maakte, en ze antwoordde nog steeds elke keer, zodat ze tegen me kon praten.
We moeten nooit ophouden onze oudere familieleden te waarderen. Dat is de reden waarom dit verhaal zo belangrijk is, ondanks dat het nogal pijnlijk is om te lezen.
Iets dat overduidelijk was toen mijn oma naar het bejaardentehuis verhuisde, was dat ze niet graag hulp kreeg bij dingen die ze eerder zelf kon doen. Ze schaamde zich dat ze het niet alleen kon; dat ze haar onafhankelijkheid verloor. Het dragen van volwassen luiers was waarschijnlijk het moeilijkste aspect van haar toestand.
We hebben eerder gerapporteerd over misbruik van ouderen, maar wat je nu gaat lezen, is waarschijnlijk de ergste die ik heb gezien.
Camille vond dat hij geweldige accommodatie had gevonden voor zijn moeder Helen, die leed aan de ziekte van Alzheimer. Het huis werd omschreven als liefdevol en zorgzaam.
Na een tijdje begon Camille te vermoeden dat er iets niet klopte – er was iets aan de plek dat gewoon verkeerd voelde. Toen ontdekte hij op een dag zijn moeder Helen met een blauw oog. Hij had er genoeg van. Hij installeerde een verborgen camera.
Camille ontdekte al snel het ondenkbare. Ondanks het ophangen van een camera, bleef hij hopen en voelde dat het onwaarschijnlijk was dat er iets mis was.
Maar na het bekijken van de opnames, ontdekte hij dat niet slechts één, maar een aantal medewerkers van het huis misbruik maakten van zijn moeder.
In de video hieronder zien we onder andere hoe een medewerker zijn neus snuit in Helen’s lakens. We zien ook twee werknemers die zich intens met elkaar zoenen terwijl Helen toekijkt, duidelijk ongemakkelijk.
Verschillende andere bewoners van het huis gaan naar de kamer van Helen en nemen haar spullen mee, zonder dat een van de personeelsleden hen tegenhoudt. Het ergste is dat Helen een zak vol ontlasting in haar gezicht krijgt.
Ik kan me alleen maar voorstellen dat dit het geval is voor meer van de bewoners van dit huis. Het maakt me ziek.
Toen Camille de films aan de directeur van het huis, Alan Cavell, onthulde, erkende hij dat ze faalden. Hij beloofde de procedures te herzien en de veiligheid in het tehuis te verbeteren om ervoor te zorgen dat dit soort gedrag nooit meer wordt herhaald.
Alle betrokken medewerkers zijn ontslagen, hoewel een van hen terugkwam toen Camille besloot dat hij zijn moeder daar niet langer wenste. De manager is ontslagen na het incident.
Geen enkele medewerker werd echter vervolgd, tot grote teleurstelling van Camille.
Helen, die stierf in september 2016, was de prachtige moeder van zeven kinderen. Ze was verpleegster tijdens de Tweede Wereldoorlog voordat ze de nazi’s moest ontvluchten en naar Canada emigreerde. Dankzij haar waakzame zoon had Helen een waardig einde.
Hier kun je een video van de mishandeling bekijken. Waarschuwing: schokkende beelden
Herhaaldelijk lezen over grove mishandeling en mishandeling in verpleeghuizen laat mijn bloed koken.
Ik weet niet hoe ik zou hebben gereageerd als de mishandelde bejaarde iemand in mijn eigen familie zou zijn geweest. Het is belangrijk dat we elkaar helpen dit verhaal te delen, zodat meer mensen aandacht zullen besteden aan dit soort incidenten. Niemand zou zoiets moeten meemaken – het is volstrekt onaanvaardbaar!