Voor de meesten van ons is de jeugd een tijd van liefde en groei, waarin we worden geleid door onze ouders en gevormd door hun zorgzame handen.
Jammer genoeg is dat niet voor iedereen het geval.
Als ik terugkijk op mijn eigen kindertijd, besef ik hoe goed ik het had, ook al kon ik dat toen nog niet begrijpen.
Verhalen zoals dat van de 7-jarige Ronnie uit Tampa Bay, Florida, versterken dat feit zonder enige twijfel.
Op 18 maart 2018 kregen de hulpdiensten (911 in de Verenigde Staten) een oproep waarin moeder Kenyatta Barron om hulp riep, smekend om haar leven. Ronnie’s vader, Ronnie Oneal III, had hem zojuist neergestoken en in brand gestoken in hun huis. Diezelfde avond vermoordde hij de moeder en zus van de jongen.
Rechercheur Mike Blair van het bureau van de sheriff kwam ter plaatse, niet echt wetend wat hij kon verwachten.
“Toen ik die avond aankwam, werd ons verteld dat er een kind naar het ziekenhuis werd gebracht, maar dat hij het waarschijnlijk niet zou leven,” legde Blair uit, volgens WFLA.
Als een uiterst ervaren detective in vele moordzaken, dacht Mike dat hij alles al gezien en meegemaakt had. Blijkt dat dat niet zo was.
De betrokkenheid van rechercheur Blair kwam niet zozeer door de zaak zelf, maar door de band die hij met de kleine Ronnie zou krijgen na een bezoek aan het ziekenhuis.
Hij zei: “De makkelijkste manier om het hele gebeuren te plaatsen, is om het te bekijken vanuit het perspectief van God.”
Detective Blair gaf Ronnie spullen van de sportclub Tampa Bay Buccaneers als geschenk terwijl hij herstelde in het ziekenhuis. De twee raakten bevriend en op een avond, toen Mike wegging, pakte Ronnie zijn hand vast.
“Hij hield mijn hand vast toen ik wegging en zei: ‘Wil je samen met mij een film kijken?'” Aldus Blair.
Detective Blair moest op dat moment echter weg voor zijn werk, maar kwam op een idee.
“We (hij en zijn vrouw) waren van plan om die avond uit te gaan en ik zei, ‘He, in plaats van uit te gaan, vind je het erg als we een film kijken met die jongen?'” zei Blair.
Mike en partner Danyel Blair hebben zelf vijf kinderen, maar ze schoven hun plannen voor hun afspraakje opzij en gingen in plaats daarvan samen naar het ziekenhuis.
“Ik wist al dat ik Ronnie mee naar huis zou willen nemen, vanaf die avond,” zei Danyel.
Op dat moment hield een voogd toezicht op Ronnie’s verzorging. De Blairs ontmoetten de voogd toevallig in het ziekenhuis.
“Ik stelde beleefd voor, ‘als hij ooit iets nodig heeft, bel me dan gerust op,” zei rechercheur Blair.
En het duurde niet lang voordat hij een telefoontje kreeg.
“Toen ik het telefoontje kreeg, reed ik langs onze kerk en de voogd vroeg: ‘Kent u iemand die ons kan helpen?”, zei hij.
Danyel wist dat de tijd gekomen was.
Ze zei: “Ik was al begonnen met bidden dat God Michaels hart zou verzachten en zou zeggen: ‘OK, we hebben een plekje en Ronnie is welkom bij ons thuis’.”
Zelfs de kinderen van detective Blair waren akkoord.
“Mijn kinderen kwamen naar me toe en zeiden: ‘Papa, je moet dit doen met mama; we moeten een pleeggezin beginnen,” zei hij.
We zijn intussen een hele poos verder en de 7-jarige Ronnie heeft nu een nieuwe thuis voor altijd.
“Het zijn echt aardige mensen. Het zijn de beste papa en mama, en ze zorgen echt voor me. Er is niemand beter dan hen,” zei Ronnie.
Detective Blair zegt dat Ronnie een zinnetje herhaalt als hij gestrest is. Het gaat zo: “Het gaat zo: ‘Ik ben veilig, ik ben geliefd en ik ben deel van deze familie’.”
Mijn hart gaat uit naar kleine Ronnie. Ik kan me niet voorstellen hoeveel kracht en moed het vergt om te doorstaan wat hij heeft doorgemaakt.
Ik wil rechercheur Mike Blair en zijn gezin heel hartelijk bedanken om deze jongen de hoop te hebben gegeven toen hij dat het meest nodig had.
Laat alsjeblieft een reactie achter op dit artikel op Facebook als jij ook vindt wat ze hebben gedaan geweldig is.
Deel ondertussen dit artikel op Facebook om meer mensen te inspireren.
Je kunt ons nu ook volgen op Instagram voor meer goede verhalen, foto’s en video’s.