Iedereen die kinderen heeft kent dat angstige gevoel wel, namelijk wanneer je even je kind uit het oog verliest. Al is het maar voor een seconde, het is een vreselijk gevoel dat door je lichaam raast. Een combinatie van horror, angst en wanhoop. Je wenst het zelfs je ergste vijand niet toe.
Toen moeder Chelsea nobel in het midden van de nacht wakker werd had ze een vreselijk gevoel van onbehagen. Ze voelde dat er iets verkeerd was.
Ze stond op en ging kijken naar de slaapkamer van haar tweejarige zoon William. Maar hij lag niet in bed. Hij was verdwenen, en ze kon hem nergens bespeuren.
[caption id="attachment_61611" align="alignnone" width="2344"]
Wikimedia Commons (dit is niet het bewuste huis)[/caption]
Na het hele huis te hebben doorzocht zonder succes, belde ze naar de politie.
Helikopters, honden, politie en vrijwilligers. Iedereen hielp mee zoeken naar de peuter, maar ze beseften dat de tijd schaars was. Hoe langer er geen spoor was van de jongen, hoe minder kans er was om hem levend terug te vinden.
[caption id="attachment_61612" align="alignnone" width="275"].JPG){kind=link}
Pixnio[/caption]
Maar van William was geen spoor te vinden, tot een attente politieman kleine voetafdrukken opmerkte in de modder.
Eerst waren de speurders bijna zeker dat de voetafdrukken van William waren, maar naast de kleine voetafdrukken waren er ook afdrukken van iets anders. En het leek niet op een mens, maar op een dier.
William was dus niet alleen. Maar wie volgde hem?
Toen William 7 uren vermist was, werd Chelsea alsmaar wanhopiger. En dat kan ik helemaal begrijpen. Ik zou immers ook helemaal panikeren mocht dit in mijn familie gebeuren.
[caption id="attachment_61613" align="alignnone" width="404"]
Twitter / Jonathan Brannan[/caption]
Enkele uren daarna gebeurde er iets in de buurt van waar William verdween. Blake, een ventje van 10, was onderweg naar huis van school toen hij een auto hoorde claxonneren. Op hetzelfde moment zag hij een hond blaffen die in die wagen wilde springen. En die behoorde tot Blake zijn oom.
Blake zag een jongetje zitten achter het stuur, en hij riep meteen naar zijn oom. In de wagen zat William te huilen.
[caption id="attachment_61609" align="alignnone" width="1200"]
Harrison County Sheriff's Department[/caption]
Van zodra de hulpdiensten op de hoogte werden gebracht, kon de zoektocht worden afgeblazen en kon William eindelijk terug naar zijn moeder.
Hoewel de 2-jarige zeven uren lang verdwenen was, was hij erin geslaagd om zich te beschermen tegen de zwermen muggen.
William spreekt niet door zijn autisme, en hij had wellicht niet geantwoord indien iemand hij iemand had horen roepen naar hem.
[caption id="attachment_61615" align="alignnone" width="402"]
Twitter / Hugh Keeton[/caption]
Williams moeder was zo gelukkig om haar zoon terug te zien, meldt WLOX News.
Chelsea werd echter beschuldigd van kinderverwaarlozing. De politie vond dat ze niet grondig had gezocht naar haar zoon.
Maar middenin alle hectiek van deze traumatische gebeurtenis, was er een held.
Hond Jezebel bleef al die tijd bij William als een ware beschermengel. Niemand weet hoe slecht het kon afgelopen zijn indien de hond niet aan zijn zijde was. Volgens de politie bleef de hond al die tijd bij William.
[caption id="attachment_61617" align="alignnone" width="1200"]
Wikimedia Commons[/caption]
Deel dit verhaal met al je vrienden op Facebook als jij ook vindt dat honden onze beste beschermers en vrienden zijn!
