Een historisch hulpmiddel is de houten wasknijper, die in de loop der jaren evolueerde tot een tweedelige wasknijper die voorwerpen aan een lijn vastmaakte. Dit was een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het eerdere model dat sokken en andere kledingstukken aan de wind gaf.
Lees verder voor meer informatie over dit houten gereedschap!
Onlangs vond een online gebruiker kleine houten deuvels met twee poten en zocht hulp op sociale media om de voorwerpen te identificeren.
De Facebook-post trok een generatie nostalgische boomers aan die het antwoord gaven: “Wasknijpers van de oude school. [We gebruikten ze om schone natte kleren buiten aan de waslijn te hangen om te drogen in de zon [en] frisse lucht!”.
Een houten wasknijper, ook wel wasknijper genoemd, is een traditioneel huishoudelijk hulpmiddel om natte was aan een waslijn te drogen te hangen. Tegenwoordig bestaan de wasknijpers meestal uit twee houten stukken die aan één uiteinde scharnieren, met een veermechanisme dat voor de nodige spanning zorgt om de kleding vast te houden.
Vroeger
De geschiedenis van houten wasknijpers gaat terug tot de oudheid, toen mensen verschillende methodes gebruikten om hun was vast te zetten tijdens het drogen.
De vroegste wasknijpers dateren uit de oudheid en waren heel anders dan de houten wasknijpers die we tegenwoordig kennen. Deze vroege wasknijpers werden meestal met de hand gemaakt van natuurlijke materialen zoals hout, bot of zelfs steen en waren vaak voorzien van sierlijke patronen of motieven.
De moderne houten wasknijper, zoals we die nu kennen, ontstond in de negentiende eeuw als antwoord op de groeiende behoefte aan een handig en effectief hulpmiddel om de was op te hangen.
De vroegste versies van de wasknijpers die we vandaag de dag kennen, werden met de hand gemaakt van massief hout, vaak esdoorn of berk, en hadden een eenvoudig ontwerp dat bestond uit twee stukken hout die aan elkaar scharnierden met een kleine veer of metaaldraad.
Kwaadaardig voor wasvrouwen en mannen
Het moderne ontwerp dat we vandaag de dag kennen, gaat terug op een patent uit 1853 op een wasknijper van David M. Smith uit Vermont.
Volgens zijn patent, gedateerd 25 oktober 1853, zijn de vernieuwde wasknijpers “aan elkaar gescharnierd” door een draad “zodat de twee langere poten naar elkaar toe bewogen kunnen worden en tegelijkertijd de kortere poten uit elkaar bewegen.”
De twee houten stukken zijn zo gevormd dat ze een klem vormen als ze samengeknepen worden. Hierdoor kan de wasknijper kleding stevig vasthouden zonder deze te beschadigen. Het veermechanisme zorgt ervoor dat de wasknijper gesloten blijft tijdens het gebruik, waardoor hij zelfs in winderige omstandigheden een betrouwbare grip op het wasgoed heeft.
Smith geeft in het patent de volgende details: “Een ander voordeel, en ook een heel belangrijk voordeel, [wat] mijn verbeterde wasknijper heeft ten opzichte van de gewone wasknijper, is dat hij niet van de kleding kan worden losgemaakt door de wind, zoals het geval is met de gewone wasknijper en wat een ernstig kwaad is voor wasvrouwen.”
Evoluerende spelden
Naarmate de industrialisatie in de negentiende en begin twintigste eeuw voortschreed, werd het productieproces van houten wasknijpers meer gemechaniseerd. Er ontstonden houten wasknijperfabrieken die sneller en goedkoper grote hoeveelheden gestandaardiseerde wasknijpers produceerden. Hierdoor werden houten wasknijpers toegankelijker voor een groter aantal huishoudens, wat bijdroeg aan hun wijdverspreide gebruik als wasmiddel.
Gedurende de hele twintigste eeuw bleven houten wasknijpers niet weg te denken uit huishoudens over de hele wereld, ondanks de introductie van alternatieve materialen zoals plastic. Door hun eenvoud, duurzaamheid en betaalbaarheid waren ze de favoriete keuze voor het ophangen van wasgoed, vooral voor mensen die geen toegang hadden tot moderne droogtechnologieën.
Vandaag de dag worden houten wasknijpers nog steeds geproduceerd en gebruikt in huishoudens over de hele wereld, hetzij om te knutselen of om kleding te drogen, en ze worden gekoesterd om hun nostalgische uitstraling en milieuvriendelijke eigenschappen.
Hoewel plastic wasknijpers in sommige regio’s populairder zijn geworden vanwege hun lagere kosten en massaproductie, blijven houten wasknijpers een symbool van traditionele waspraktijken en duurzaam leven.
Wat is erger, sokken verliezen in de wind of in de droger? Laat ons weten wat je van dit verhaal vindt en deel het met je vrienden zodat we kunnen horen wat anderen te zeggen hebben!
LEES MEER: Johnny Depp, 61, shockeert fans met nieuw gebit