“Hallo papa, ik voel me niet zo goed. Kun je me naar de dokter brengen?” In het ziekenhuis wordt het verschrikkelijke onthuld

De herfst is hier, en daarmee komt verkoudheid, hoest en snuiven. Niet zo gevaarlijk op zich, maar daarmee niet minder vervelend.

Bovenal wil je gewoon op de bank kruipen met een kopje thee en een goed boek. Maar desondanks gaat het leven gewoon door en moeten we werken, voor kinderen zorgen, schoonmaken, wassen en koken. Dat boek moet gewoon wachten.

Herken je jezelf hierin?

Maar soms gaat de verkoudheid over op iets anders en heb je gewoon geen keus: je moet je bed in en uitzieken.

Shayla Mitchell voelde zich niet bijzonder goed en had een koppige hoest die weigerde over te gaan. Ze dacht dat het een longontsteking kon zijn.

Op een dag was ze zo zwak dat ze vroeg of haar vader, Tom, haar naar de dokter kon brengen.

Hij vond het geen probleem, en de volgende dag na school haade hij zijn 16-jarige dochter en ging naar de ziekenhuis.

Shayla werd onderzocht en de dokter verliet de kamer een tijdje. Toen hij terugkeerde, had hij een boodschap waar ze zich kapot van schrokken.

Shayla had zo’n grote rtumor dat het bijna twee derde van haar borsten innam. Het had zelfs een van haar longen doen instorten.

Ondanks de boodschap kozen ze ervoor om iets te gaan eten, maar daarna zou ze naar het ziekenhuis moeten. Toen was er geen idee dat de volgende 450 maaltijden die ze zouden nemen in de kinderkliniek van het Fairfax Hospital zouden zijn.

Shayla had een lange tijd Hodgkin-lymfoom gehad en de prognose was niet goed.

Maar voordat Tom zijn dochter vertelde hoe erg het was, ging hij naar een winkel en kocht hij een ring.

Hij beloofde zichzelf dat hij de ring elke dag zou dragen totdat Shayla zou genezen van kanker.

In de komende jaren bracht Tom honderden nachten door met haar dochter terwijl ze vocht tegen de kanker.

Ze  onderging duizenden tests, bloedtransfusies, bestraling, aandoeningen en ze doorstond zelfs een hartstilstand. Toch is ze nooit gestopt met vechten.

Tom hield het haar van haar dochter vast terwijl ze overgaf. Ze huilden samen, ze lachten samen, en ze probeerden samen dapper te zijn.

Op een dag was er niet meer wat de artsen konden doen. Haar lichaam reageerde niet op een behandeling en de beenmergtransplantatie was mislukt.

Dit is wat Tom schreef op de Facebook-pagina Love What Matters :
“Hoe zou ik in vredesnaam dit gesprek met mijn geliefde dochter hebben? Hoe zou ik in vredesnaam moedig genoeg zijn om mijn dochter te vertellen dat ze zou sterven? … Ik wist dat ik moedig voor haar moest zijn!

Ik had het gesprek met haar en hoe vreemd het ook klinkt, het werd het mooiste, meest magische en prachtige gesprek dat ik in mijn hele leven heb gehad, en ik hoop toch dat je dit nooit zult meemaken … “

Toen Tom stopte met praten, fluisterde Shayla zeven woorden tegen zijn vader: ‘Ben je nog steeds mijn dappere vader?’

Tom keek diep in de ogen van haar dochter en zag hoe moe ze was. Ze had zo lang gevochten.

Toen besefte hij dat ze niet voor zichzelf had gestreden. Ze had zo lang voor hem gevochten.

Een paar dagen later stierf Shayla. Tom was compleet gebroken, maar één ding wist hij zeker. Shayla vocht hard, ze was dapper en ze was sterk.

Deel het verhaal met je vrienden op Facebook om Shayla en alle andere kinderen die sterven aan kanker te herdenken.