Als vader moet je je kinderen beschermen, voor ze zorgen en ervoor zorgen dat ze zich veilig voelen. Maar wat gebeurt er als het systeem waarop je vertrouwt, faalt?
Het verhaal van Phillip Herron is niet alleen hartverscheurend, het is ook een schokkende herinnering aan wat er kan gebeuren als een worstelende ouder alleen wordt gelaten met schulden, angst en stilte van degenen die zouden moeten helpen.
Een bron van ellende
Phillip Herron, een fabrieksarbeider en toegewijde alleenstaande vader van drie kinderen uit Durham, Engeland, had nog maar 6 dollar op zijn bankrekening toen hij in 2019 zelfmoord pleegde.
Hij was pas 34 jaar oud.
De reden? Hij moest weken wachten op zijn eerste Universal Credit-uitkering – een wachttijd die te lang, te wreed en te verwoestend bleek.
Universal Credit is een Brits uitkeringsprogramma dat zes oudere uitkeringen vervangt door één maandelijkse uitkering. Het is bedoeld om het uitkeringsstelsel te vereenvoudigen en mensen aan te moedigen werk te zoeken. Maar voor velen is het een bron van ellende geworden.
Net als zoveel anderen die moeite hadden om rond te komen, zat Phillip Herron diep in de schulden toen hij stilletjes Universal Credit aanvroeg – zonder zijn familie te vertellen hoe slecht het met hem ging.
De 34-jarige vader had geen werk en kon zijn kinderen nauwelijks te eten geven of kleden. Hij liep achter met de huur en zat met bijna 25.000 dollar aan schulden, waaronder flitskredieten met belachelijke rentetarieven van meer dan 1000%.
“De druppel die de emmer deed overlopen”
Net als heel veel anderen zocht hij hulp bij het Britse Universal Credit-systeem. Wat hij kreeg was stilte, vertraging en steeds meer schulden.
Universal Credit, in 2013 door de Britse regering ingevoerd, werd aangeprezen als een gestroomlijnd uitkeringssysteem. Maar achter de politieke beloften gaat een duistere realiteit schuil. Nieuwe aanvragers moeten minimaal vijf weken wachten voordat ze geld ontvangen. Voor mensen die al in crisis verkeren, is dat een dodelijke vertraging.
“Als mensen om hulp vragen, zijn ze al wanhopig”, zei Philip’s moeder, Sheena Derbyshire. “Ze zo lang laten wachten? Dat is gevaarlijk.”
Voor Philip werden het wachten en de druk te veel.
“Er is geen reden waarom het zo lang moet duren. Phillip had al problemen, maar ik denk dat dit de druppel was”, zegt Sheena.
Een totale schok voor zijn familie
Slechts enkele uren voor zijn dood plaatste Phillip een hartverscheurende selfie van zichzelf in tranen vanuit zijn auto. Erbij schreef hij een afscheidsbriefje.
De volgende dag maakte hij op een rustige landweg een einde aan zijn leven.
Zijn moeder, Sheena Derbyshire, was totaal verrast. “Het was een enorme schok”, vertelde ze aan de Daily Mirror. “We hadden geen idee hoe erg het was. In zijn brief schreef hij dat de familie beter af zou zijn zonder hem. Dat brak mijn hart.”
Na zijn dood ontdekte Sheena de hele waarheid: Phillip zat tot over zijn oren in de schulden bij banken en nutsbedrijven. Zijn huis stond op het punt te worden geveild. Er zat een uitzettingsbevel tussen zijn papieren.
Sheena doorzocht zijn e-mails en spraakberichten. Vooral de spraakberichten waren keihard. “Het was het meest hartverscheurende wat ik ooit heb gedaan om ze te beluisteren”, zei ze.
Zijn kinderen waren ook kapot. “De jongste blijft maar over hem dromen”, zei Sheena zachtjes. “Ze zei dat ze hem had gezien. Ze smeekte hem om niet weg te gaan. Maar toen ze wakker werd, was hij weg.”
Volgens Sheena heeft geen van de kinderen therapie gehad.
De publieke verontwaardiging was ook hevig. Toen het tragische verhaal van Philip bekend werd, barstten de sociale media los met verdriet en woede. Eén bericht vatte het samen: “Nu weer een dode aan hun bloedbesmeurde handen.” Een ander bericht luidde: “Jullie zouden je moeten schamen”, gericht aan het ministerie van Werk en Pensioenen.
Waarom ze erover praat
Sheena denkt dat door te praten over de zelfmoord van haar zoon en de verwoestende impact daarvan op hun gezin, ze anderen kan helpen die in stilte worstelen.
Ze zei: “Je gaat niet zomaar op een dag naar buiten om een einde aan je leven te maken. Dat bouwt zich op.
Dus alsjeblieft, praat met iemand. Laat geen ander gezin dit meemaken. Als je niet met familie of vrienden kunt praten, zijn er mensen zoals Samaritans.”
In 2019 hoopte Sheena dat het bewijs dat ze had gevonden zou worden gebruikt in een volledig onderzoek naar de dood van Phillip in Sacriston, Co Durham, en dat de tekortkomingen van Universal Credit aan het licht zouden komen. Het was echter onduidelijk of ze in deze zaak gerechtigheid heeft gekregen.
In reactie op de tragedie verklaarde een woordvoerder van het ministerie van Werk en Pensioenen: “Onze gedachten gaan uit naar de familie van de heer Herron.
Zelfmoord is een heel complex probleem, dus het zou verkeerd zijn om dit alleen maar te koppelen aan iemands uitkering.
We zetten ons in om kwetsbare uitkeringsgerechtigden te beschermen en onze richtlijnen voortdurend te herzien om de hoogste mate van bescherming te bieden.”
Geen op zichzelf staand verhaal
Helaas is het verhaal van Phillip geen op zichzelf staand geval. Volgens WSWS.org is zijn dood slechts een van de vele die in verband worden gebracht met het Britse Universal Credit-systeem.
In 2019 werd Stephen Smith, een chronisch zieke man die slechts 38 kilo woog, “geschikt voor werk” verklaard en stierf kort daarna.
In hetzelfde jaar maakte Joy Worrall, een 81-jarige gepensioneerde, op tragische wijze een einde aan haar leven door in een steengroeve te springen nadat het Ministerie van Werk en Pensioenen (DWP) haar pensioenuitkering had bevroren, waardoor ze nog maar 6 dollar op haar rekening had staan.
Uit het onderzoek bleek dat ze “te trots” was om haar financiële problemen met haar familie te delen en ervoor koos om van haar spaargeld te leven. Toen dat op was en ze nog maar 6 dollar had, nam ze de hartverscheurende beslissing om in een 12 meter diepe steengroeve te springen. En Martin John Counter, 60, pleegde zelfmoord nadat hij ten onrechte was beschuldigd van uitkeringsfraude.
Phillips laatste maanden laten een man zien die alles deed wat hij kon om vol te houden – voor zijn kinderen, voor zijn geestelijke gezondheid, voor een leven dat hem werd ontnomen.
Helaas had hij het gevoel dat de bureaucratie hem negeerde, en dat werd hem fataal. Tot slot heeft zijn kapot van verdriet moeder, Sheena, een smeekbede aan de Britse autoriteiten:
“Als dit niet verandert,” zei ze, “zal hij niet de laatste zijn.”
LEES MEER
- 15-jarige pleegt op tragische manier zelfmoord, 2 dagen nadat hij zijn moeder vertelde dat hij gepest werd op school
- Vader wiens 3 kinderen werden gedood door dronken bestuurder pleegt zelfmoord, vlak na Vaderdag