Bepaalde dingen in de wereld willen we ons niet inbeelden. Je kind verliezen, bijvoorbeeld.
Vraag het aan iedere ouder en ze zullen je vertellen dat het hun diepste angst is. Want wanneer we kinderen krijgen, verandert ons dat. Het is te moeilijk om uit te leggen aan iemand die niet hetzelfde meegemaakt heeft.
Kinderen worden het licht in je leven. De mogelijkheid dat dit licht uitdooft laat een pikdonkere schaduw achter en is te wreed om zelfs nog maar over na te denken.
Erger dan het volgende verhaal wordt het niet. Want onlangs pleegden de Roemeense ouders van een zoontje die overleed aan kanker, zelfmoord.
https://twitter.com/UNILAD/status/1185135835043127301
Het koppel waarvan de namen niet bekend zijn, werd dood aangetroffen nabij het dode lichaam van hun 9-jarige zoontje Cristian Dimitris Arava, in de Roemeense stad Constanta.
Gemeld wordt dat hun zoon de strijd tegen kanker had verloren, kort voordat het paar (beiden 46 jaar) besloot om zelfmoord te plegen. Ze werden door een buurman aangetroffen.
Aanklager Sadic Zafer zegt dat zowel de man als vrouw zelfmoord hebben gepleegd op dezelfde manier. Het lichaam van de vrouw werd gevonden naast haar kind, bedekt met een deken. De man werd daarna dood aangetroffen in de keuken.
Kort voor hun dood had het koppel nog een afscheidsbrief nagelaten dat 13 pagina's telde. Daarin stond hoe ze omgingen met de stress, het leed en de pijn die ze voelden sinds hun zoontje werd gediagnosticeerd met hersenkanker.
https://twitter.com/UNILAD/status/1185135835043127301
Christians moeder schreef 7 jaar geleden een blogpost waarin ze de pijn uitleggen.
"Het voelde alsof ik aan het sterven was vanbinnen toen ik de diagnose hoorde. Ik kan de pijn die twee ouders voelen bij zo'n vreselijk nieuws over hun kind, niet uitleggen. Hij was pas 2 jaar oud."
Jammer genoeg verslechterde Christians situatie naar verloop van tijd. De tumor bleef maar groeien ondanks het werk van de dokters. Later bleek ook nog dat chirurgie onmogelijk was.
De blogpost van zijn moeder eindigde als volgt: "Onze enige hoop dat Christians tumor zou stoppen met groeien en opnieuw gelukkig zou zijn, is nu verwoest. De gedachte dat ieder moment fataal kon zijn, maakte me gek."
Wat een tragisch verhaal. Het doet er ons opnieuw bij stilstaan hoe hard we samen moeten vechten tegen kanker.
Alleen door actie te ondernemen en onderzoek te blijven uitvoeren, kunnen we hopen dat deze ziekte ooit verslagen wordt. Zo hoeft geen enkele familie meer verwoest te worden.
Rust in vrede, Cristian en ouders. Deel dit artikel op Facebook om je steun te betuigen!