Matthew Allick was een jonge, gezonde man die een zeer actief leven leidde — niemand had dus kunnen vermoeden wat er vervolgens zou gebeuren.
Op een gewone dag stortte de 42-jarige man plotseling in en was hij tien angstaanjagende minuten lang klinisch dood.
Het begon allemaal in augustus 2023, toen Matthew Allick, een vader van twee kinderen uit Groot-Brittannië, merkte dat zijn voeten opzwollen en hij moeite had met ademhalen. Eerst wuifde hij het weg, maar op een dag op het werk kon hij plotseling geen enkele trap meer op.
“Op dat moment had ik geen pijn”, vertelde hij aan Metro. “Maar ik wist dat er iets mis was.”
Een collega belde een ambulance en toen hij in het ziekenhuis aankwam, vroeg een arts Matthew om zijn pijn op een schaal van één tot tien te beoordelen.
“Ik zei hem dat het eerst een nul was, maar dat het nu ineens een elf op een schaal van tien was”, zei Matthew. “Hij zei dat het geen elf kon zijn, en ik zei: ‘Nu is het een dertien.’”
Eenmaal daar aangekomen vroeg een arts Matthew om zijn pijn op een schaal van één tot tien te beoordelen. “Ik vertelde hem dat het eerst een nul was geweest, maar dat het nu ineens een elf op tien was”, zei Matthew. “Hij zei dat het geen elf kon zijn, en ik zei: ‘Nu is het een dertien.’”
De artsen ontdekten al snel dat Matthew een onregelmatige hartslag had en dat zijn hart zelfs was gestopt, veroorzaakt door gevaarlijke bloedstolsels in zowel zijn hart als zijn longen. Een longembolie zorgde ervoor dat hij een hartstilstand kreeg.
Matthew was tien minuten dood voordat het ziekenhuispersoneel hem wist te reanimeren. Daarna raakte hij in coma en werd hij pas drie dagen later weer wakker.
Toen de 42-jarige eindelijk bij bewustzijn kwam, beschreef hij een vredig gevoel.
“Ik herinner me niets van toen ik dood was”, legde hij uit. “Maar wat ik me wel herinner, is dat ik uit de coma kwam en het voelde alsof ik had geslapen. Alles was vredig. Het voelde als een vredige slaap.”
Maar die rust maakte al snel plaats voor angst – hij kon zijn lichaam niet bewegen en was bang dat hij verlamd zou zijn. Langzaam kwam het gevoel beetje bij beetje terug in zijn tenen en vingers.
Het herstellen van zijn geheugen bleek een andere uitdaging. Matthew had moeite om de namen van mensen te onthouden en zelfs kleuren te herkennen. “Mijn broer bracht me een sinaasappel en ik vroeg: ‘Welke kleur is dat?’”, herinnert hij zich. “Maar hij bracht tijd met me door en liet me filmcitaten opzeggen om mijn geheugen terug te krijgen.”
Na verloop van tijd moest hij basisbewegingen opnieuw leren: rechtop zitten, lopen en zelfs zijn blaas onder controle houden.
Het nieuws dat hij een hartaanval had gehad, kwam als een schok. “Ik viel flauw toen ik hoorde dat ik een hartaanval had gehad”, zegt hij. “Het klopte gewoon niet. Het voelde als een leugen. Ik bleef maar denken: ‘Hoe kon mij dat overkomen?’”
Artsen weten nog steeds niet waarom het gebeurde. Matthew was gezond – jong, geen overgewicht, niet-roker en geen alcoholist – maar artsen onderzoeken nog steeds waarom de hartaanval plaatsvond.
Het was zo onwaarschijnlijk dat Matthew het zou overleven dat artsen hem de bijnaam “wonderman” gaven.
Door zijn beproeving besefte hij ook hoe levensreddend bloedtransfusies kunnen zijn. Matthew, een patiënt van Afrikaanse afkomst, kwam erachter dat het ontvangen van bloed dat bij zijn etniciteit paste, cruciaal was geweest voor zijn overleving.
Hij verloor tijdens zijn beproeving een aanzienlijke hoeveelheid bloed en hij gelooft dat hij zonder transfusies vandaag niet meer in leven zou zijn.
Nu is Matthew voor ongeveer 75% terug naar normaal, hoewel hij nog steeds ups en downs heeft. Hij heeft nog steeds af en toe last van pijn op de borst en zwelling in zijn voeten, waardoor hij zich soms zorgen maakt dat de hartproblemen terugkomen.
De vader van twee kinderen, die nu werkt als motiverend spreker, weet dat hij nooit meer helemaal ‘normaal’ zal worden, omdat hij zijn hele leven bloedverdunners zal moeten blijven gebruiken. Maar hij is dankbaar voor de steun van zijn verloofde, kinderen, familie en vrienden.
LEES MEER
- Schokkende laatste woorden van man die stierf door ‘ergste dood ooit’
- Gevangene schreeuwt van de pijn omdat staat weigert defibrillator uit te schakelen