Marco Deplano is een uroloog in Sardinië, Italië. Hij is tamelijk jong voor een arts en vanwege de aard van zijn baan, heeft hij al heel wat verschrikkelijke dingen gezien. Hij heeft allerlei verhalen- sommige met een vrolijk einde, andere zonder vrolijk einde.
Op een dag op het werk, ontmoette hij een oude vrouw die een grote indruk op hem achterliet. Hij was zo ontroerd door deze ontmoeting dat hij op Facebook zijn verhaal publiceerde. Lees het hieronder.
“Vandaag werd ik opgeroepen om een consult op een andere afdeling te doen. Het gebruikelijke… Het ging op een patiënt met terminale kanker en nierproblemen vanwege compressie op de urinewegen. De vrouw die ik ontmoette was tussen de 70 en 80 jaar, met knal oranje haar en onberispelijke roze nagellak.
-Goedemorgen mevrouw
-Goedemorgen dokter
Ik keek in haar informatie, deed een onderzoek en herhaalde de echo.
– Mevrouw, uw nieren hebben het zwaar. Ze kunnen de urine niet meer natuurlijk afvoeren. Dus ik moet een slangetje inbrengen. Een soort klepje dat de obstakels voorbij gaat. U plast dan in twee slangetjes, die weer vast zitten aan twee zakjes…
– Excuseer me dokter. Betekent dit dat ik nog een zakje aan me krijg?
( Ze had ook al een colostoma gehad)
– Ja mevrouw.
Er viel een lange stilte, het voelde eindeloos. Maar toen keek ze me glimlachend aan.
– Sorry, hoe heet u?
– Deplano.
– Nee, uw náám.
– Marco.
– Marco… wat een mooie naam. Heeft u een momentje?
– Natuurlijk mevrouw.
– Weet u, ik ben allang dood, snapt u?
– Sorry, nee ik snap het niet
– Ik ben 15 jaar geleden al gestorven. Toen mijn 33-jarige zoon een hartaanval had en overleed. Die dag stierf ik ook
– Het spijt me zo om dat te horen
– Ik ben toen gestorven, samen met hem. En ik stierf weer toen tien jaar geleden deze ziekte bij me werd geconstateerd. Maar nu hoef ik niet meer te doen alsof. Mijn kinderen zijn onder de pannen, en de kleinkinderen ook. Ik wil me bij hem voegen. Wat is het nu van een paar dagen extra leven met die zakjes, met pijn en lijden en zo veel werk voor mij en mijn naasten? Ik heb mijn eer. Schoffeer ik u als ik niet wil dat u iets doet? Ik ben moe. Ik ben er klaar voor om me aan de handen van God toe te vertrouwen. Vertel me de waarheid, zal ik lijden?
– Nee mevrouw, de keuze is aan u. Maar het aanbrengen van deze twee zakjes…
– Marco, ik heb nee gezegd. Het is mijn leven, en ik heb mijn keuze gemaakt. Als je iets wil doen, stop dan de transfusie. Dan kan ik naar huis en een ijsje eten met mijn kleinzoon.
Bij ieder woord wat ze sprak, had ik minder weerwoord. Alsof je een voor een de blaadjes van een bloem af haalt. Ik vergat mijn uitputting, mijn boosheid en frustratie, alles. Ik vergat mijn lange studie, de duizenden pagina´s die ik gelezen heb, de regels, de feiten. Ik voelde me naakt en ontwapend door deze oprechtheid, dit bewustzijn van de dood.
Ik draaide me om, om in de status te schrijven, zodat de zuster mijn tranen niet kon zien. Ik was zo ontroerd. Iedereen die me kent, weer dat dat niet gebruikelijk voor me is.
– Marco, raakt dit je?
– Ja mevrouw, een beetje, het spijt me
– Nee, het is fijn. Dankjewel. Het zorgt dat ik me belangrijk voel. Luister, verleen me een gunst. Als m´n kinderen komen en tegen u schreeuwen. Laat he me weten. Ik zal ze vertellen te stoppen. Schrijf dat ik het goed maak, ok?
– Ja mevrouw
– Marco, mag ik je nog iets anders vragen?
– Zeker!
– Je bent bijzonder, ik weet dat je het ver zal schoppen. Geef me een kus, alsof je m´n zoon was. Of vind je dat vervelend?
– Natuurlijk niet
– Ik zal voor je bidden. En voor m´n zoon. Ik hoop je weer te zien
– Ik ook, Bedankt mevrouw.
Op dat moment was ze de mooiste persoon ter wereld: stralend, zelfverzekerd, moeder, oma – pure liefde.
Ze leerde me de beste les van het leven, met die simpele woorden. Dood is het laatste stukje van het leven. Het is niet nodig om bang, nerveus of egoïstisch te zijn. Dingen die jaren studeren me nog niet geleerd hadden. Ik voelde me zo klein daar, tussen al die grootsheid.
Lijden is een deel van de liefde. Het brengt mensen soms meer samen dan de liefde zelf. En soms zijn de juiste woorden een betere genezing dan de meeste moderne medicijnen. Wat je ook denkt, geniet van de reis.”
Voel je vrij om dit belangrijke verhaal te delen met je dierbaren, zodat meer mensen beseffen wat echt belangrijk is in het leven!