Ze hebben Jeri Ryan misschien ingehuurd voor haar schoonheid, maar Seven of Nine bleek een van de beste personages in de hele Star Trek-franchise te zijn.
Haar rond zien lopen op Voyager in haar lichaamspakken was betoverend – maar haar personage was ook erg interessant.
Maar wist je dat ze een geheime vijand had op de set?
Het spel achter het succes van Jeri Ryan
Toen Jeri Ryan in 1997 de set van Star Trek: Voyager betrad, balanceerde de serie op het randje. De kijkcijfers liepen terug, er stond veel op het spel en de producenten wisten dat ze iets – of iemand – nodig hadden om de zaken te keren. En toen kwam Seven of Nine.
Haar personage, een voormalige Borg-drone die was afgescheiden van het Collectief, was een samensmelting van koude precisie en begraven menselijkheid, een puzzel die wachtte om te worden opgelost.
En toen ze in seizoen vier verscheen, was het effect onmiddellijk merkbaar. De kijkcijfers schoten omhoog – met maar liefst 60%. Het netwerk had op haar gegokt en rekende erop dat haar opvallende aanwezigheid kijkers zou trekken. En het werkte.
Maar wat ze misschien niet hadden verwacht was hoe goed ze werkelijk was. Niet alleen een fascinerend figuur in een strak uniform, maar een actrice met een opmerkelijke diepgang. Ze speelde niet alleen Seven; ze werd haar, laag voor laag, waarbij ze een glimp van kwetsbaarheid door het staal liet glijden.
Eén aflevering in het bijzonder springt eruit – een aflevering waarin Seven, gebroken door een stortvloed aan persoonlijkheden, snel achter elkaar van de ene identiteit naar de andere verschuift. Het was een prestatie die haar een prijs had moeten opleveren, een showcase van puur talent dat de sci-fi opsmuk van de show overstijgt.
Ze hadden haar ingehuurd om Voyager te redden. Wat ze kregen was iets veel groters.
Waarom ze de rol vier keer afwees
Jeri Ryan, geboren als Jeri Lynn Zimmermann op 22 februari 1968 in München, West-Duitsland, verhuisde na haar studie naar Los Angeles om fulltime te gaan acteren.
In 1997 was ze relatief onbekend toen de makers van Star Trek: Voyager hun zinnen op haar zetten voor de rol van Seven of Nine. Verrassend genoeg wees Ryan de rol niet één, maar vier keer af.
Maar waarom wilde ze niet meedoen? In een interview in januari 2020 onthulde Jeri Ryan dat toen producenten haar voor het eerst benaderden over Star Trek: Voyager, ze de serie nog nooit had gezien. Nieuwsgierig geworden besloot ze een aflevering te kijken – en daar kreeg ze al snel spijt van. Ze beschreef het als “het slechtste uur televisie” dat ze ooit had gezien.
“Ze gaven me een kopie van First Contact, de film, zodat ik tenminste kon zien wat een Borg was. Ze gaven me ook een kopie van de Grote Star Trek encyclopedie, wat dat ook mag zijn, zodat ik mijn Star Trek kennis kon bijspijkeren,” legde Ryan uit.
Pas na een niet aflatende overtuigingskracht van uitvoerend producent Jeri Taylor stemde ze uiteindelijk in met de iconische rol van Seven of Nine, een Borg-drone die werd bevrijd uit het collectieve bewustzijn van de Borg.
Het gevecht dat de camera niet zag
Jeri Ryan voelde het al voordat de camera’s draaiden – een knoop van angst in haar maag bij de gedachte alleen al om een scène te delen met tegenspeelster Kate Mulgrew. Het waren geen zenuwen. Het was geen plankenkoorts. Het was iets zwaarders, een onuitgesproken spanning die in de lucht hing wanneer ze samenwerkten.
De meeste castleden van Voyager hadden het gemerkt. De wrijving tussen hen was geen gerucht, maar echt en bleef jarenlang onopgelost. Ryan, de nieuwkomer, was in de schijnwerpers gezet als Seven of Nine, de onmiskenbaar opvallende voormalige Borg-drone. Mulgrew, de doorgewinterde hoofdrolspeelster van de serie, had Captain Janeway jarenlang neergezet als een sterk, onafhankelijk figuur, die elke poging weerstond om haar personage in een romance te verwikkelen. En nu waren alle ogen plotseling gericht op Seven.
Voor Mulgrew was het niet persoonlijk – tenminste, niet in het begin. Ze wilde Star Trek wegleiden van openlijke seksualiteit en het laten draaien om intellect, leiderschap en verkenning. Maar het netwerk had andere plannen. Ze hadden Ryan binnengehaald, een mooi en onmiskenbaar geseksualiseerd personage, om de kijkcijfers van de serie weer op te krikken. En het werkte.
De spanning tussen hen bleef jarenlang hangen, een stille storm onder het oppervlak. Ryan hield haar hoofd naar beneden en leverde optreden na optreden, terwijl Mulgrew worstelde met haar eigen frustratie.
Maar na verloop van tijd veranderde er iets. Mulgrew, met de wijsheid van achteraf, zag het grotere plaatje. Later gaf ze haar wrok toe, erkende ze hoe moeilijk ze het Ryan had gemaakt en erkende ze haar aandeel in hun moeizame dynamiek.
En toen deed ze iets onverwachts – ze verontschuldigde zich.
“Je hebt het geweldig gedaan in een zeer moeilijke rol,” zei ze tegen Ryan. Het verleden was het verleden. De spanning, de kille blikken, de onuitgesproken frustraties – het was voorbij.
Sindsdien hebben ze het podium gedeeld op Star Trek conventies, gelachen, herinneringen opgehaald en bewezen dat zelfs de diepste breuk geheeld kan worden. Als je naar de foto’s van vandaag kijkt, is het moeilijk te geloven dat deze twee niet met elkaar overweg konden op de set?
Ze verbrandde haar eigen catsuit
Seven of Nine’s iconische catsuit zag er op het scherm misschien strak en futuristisch uit, maar achter de schermen was het een nachtmerrie. Het korset van Seven of Nine zat zo strak dat Jeri Ryan moeite had om te ademen terwijl ze het droeg. Tussen de opnames door moest ze vaak gaan liggen om weer op adem te komen voordat ze weer voor de camera ging staan.
En door het strakke ontwerp uit één stuk kon Jeri Ryan er niet in of uit zonder hulp van de kostuumafdeling. Omdat het pak uit één stuk bestond en geen rits had, moest Jeri Ryan erin genaaid worden elke keer dat ze het droeg en eruit komen was geen gemakkelijke taak.
Zelfs iets simpels als een toiletpauze werd een tijdrovende beproeving, die haar dwong om lange stukken “op te houden” om het filmen niet te vertragen. Een eenvoudige toiletpauze op de set veranderde in een 20 minuten durende beproeving, wat leidde tot haar eigen radiocode: “Code Jeri-Twenty.”
Ryans frustratie over de outfit groeide met de jaren en tegen de tijd dat Voyager klaar was, had ze nog maar één ding te doen: er voorgoed vanaf zijn. Zonder aarzelen verbrandde ze het kostuum en zorgde ervoor dat ze er nooit meer in hoefde te kruipen.
De onzichtbare muur van schaamte
Op de set van Star Trek: Voyager, waar de magie van sciencefiction samenkomt met de absurditeit van doen alsof, hielden acteurs zich vaak bezig met de fijne kunst van het “krachtveld acteren” – een vaardigheid waarbij je jezelf tegen absoluut niets moet gooien en het er overtuigend uit moet laten zien.
Neem bijvoorbeeld het beruchte moment in The Gift, een van de eerste afleveringen met Seven of Nine. Met de ernst van een Starfleet-officier die voor een naderend onheil staat, moest de acteur zich tegen het krachtveld van de gevangenis werpen – behalve dat er natuurlijk geen krachtveld was. Geen glinsterende energiebarrière. Geen weerstand. Alleen de koude, gevoelloze lucht van een soundstage.
“Je acteert veel naar niets, want er zijn veel special effects, dus je acteert op een groen scherm of een blauw scherm, wat betekent dat je naar niets acteert en op niets reageert,” legde Ryan ooit uit.
Het resultaat? Een spectaculair onhandig optreden waarbij ze zichzelf naar voren gooiden, maar halverwege stopten, met hun armen zwaaiend en hun gezicht verwrongen van de pijn – terwijl de crew achter de camera probeerde (en soms faalde) om het lachen te onderdrukken.
“Krachtveld acteren” werd al snel een binnenpretje. Het ging er niet alleen om de illusie te verkopen – het ging erom het met een uitgestreken gezicht te doen terwijl je wist dat je er in werkelijkheid absoluut belachelijk uitzag.
Maar dat is de magie van sciencefiction. De ene dag vecht je tegen intergalactische bedreigingen. De volgende dag stort je je op niets en hoop je dat het CGI-team je rug dekt.
Waar stond Seven of Nine voor in Voyager?
Als je het Jeri Ryan zelf vraagt, heeft ze genoeg te zeggen over het personage waar ze van is gaan houden.
Seven of Nine was niet zomaar een toevoeging aan de bemanning, ze was een kracht van verandering. Voor haar komst had Voyager zich in een comfortabel ritme genesteld. De spanning tussen Starfleet en de Maquis was afgenomen, waardoor er weinig interne conflicten waren. Iedereen kon met elkaar opschieten. Te goed, misschien.
Maar toen kwam Seven. Een voormalige Borg-drone, afgescheiden van de korfgeest en voor het eerst gedwongen om te navigeren in individualiteit. Ze was niet zomaar een bemanningslid, ze was een uitdaging. Een onderbreker. En dat, vond Ryan, was precies wat de serie nodig had.
Terugkijkend heeft Ryan nagedacht over wat haar personage zo belangrijk maakte, niet alleen voor de serie maar ook voor het bredere Star Trek erfgoed.
“Menselijkheid in het algemeen was een van de dingen die Seven toeliet om te verkennen,” zegt ze. “Ze bracht conflicten in de serie – iets wat helaas ontbrak. Toen de Maquis het eenmaal bijlegde met Janeway en de rest, was het gewoon één grote, gelukkige familie.”
Maar het was niet alleen het conflict dat haar toevoeging zo meeslepend maakte. Seven of Nine paste in een klassiek Star Trek archetype: de buitenstaander die de mensheid dwingt zichzelf te onderzoeken. Net als Spock, Data of Odo voor haar, bood Seven een unieke lens waardoor de serie diepe filosofische vragen over identiteit, moraal en vrije wil kon onderzoeken.
Waarom Seven of Nine hoge hakken droeg
Heb je je ooit afgevraagd waarom Seven of Nine op hoge hakken door Voyager paradeerde? Fans hebben jarenlang gediscussieerd over het nut ervan, maar Jeri Ryan heeft een eenvoudig antwoord: iedereen droeg hakken!
“Alle vrouwelijke personages droegen laarzen met hakken,” legt ze uit. “En als je in een body stocking rondloopt, wil ik je zien rondlopen in platte schoenen – dat gebeurt niet!”
De hakken waren niet per se een karakterkeuze, maar eerder een ontwerpbeslissing om een slank, langgerekt silhouet te creëren.
Dus hoewel het misschien niet het meest praktische schoeisel was voor een voormalige Borg-drone, zorgde het zeker voor een onvergetelijke look.
De verborgen uitdaging van het spelen van Seven of Nine
We weten dat Jeri Ryan’s Star Trek: Voyager kostuum een van de moeilijkste onderdelen was van haar tijd op de set. Maar er was nog een andere uitdaging – een die niet zo duidelijk is als je naar de serie kijkt, maar die grappig duidelijk wordt als je foto’s van achter de schermen bekijkt.
Een strak gezicht houden.
“De twee grootste uitdagingen met Seven waren een strak gezicht houden en werken met al die jongens die absoluut gek waren,” gaf Ryan ooit toe.
Seven of Nine, met al haar Borg precisie en stoïcijnse houding, was nog steeds een mens. Ze had emoties – net als iedereen – maar ze kon ze niet uiten. Meer nog, ze was er doodsbang voor. Elk gevoel was zorgvuldig opgeborgen, verborgen onder een oppervlak van kalme afstandelijkheid.
“Er is een dunne lijn tussen emotieloos zijn en te veel laten zien,” legde Ryan uit. “Die uitdaging was erg leuk om als acteur te spelen.”
En toch, te midden van al deze terughoudendheid en subtiliteit, werd ze omringd door een cast vol grappenmakers. Terwijl Seven stokstijf stond en haar tekst op haar kenmerkende beheerste toon uitsprak, ontvouwde de chaos zich vaak net buiten beeld. Je gezicht in de plooi houden te midden van dit alles? Makkelijker gezegd dan gedaan.
Ondanks de moeilijkheden heeft Ryan Seven vaak beschreven als een van de beste rollen uit haar carrière. “Dit personage was echt een geschenk als acteur,” zei ze. “Alles was nieuw voor Seven, alles was een ontdekking.”
Voor fans blijft Seven of Nine een van de meest fascinerende en geliefde personages van Voyager. En voor Ryan was ze zowel een uitdaging als een plezier – of ze nu tegen de Borg vocht of probeerde niet in elkaar te storten op de set.
Dus nu hebben we een glimp gekregen van Jeri Ryan’s fantastische optreden in Star Trek: Voyager! Haar vertolking van Seven of Nine bracht diepte, kracht en een vleugje kwetsbaarheid in de serie, waardoor ze een van de meest iconische personages uit de Star Trek geschiedenis is geworden.
De AI-illusie van Seven
Dus je hebt op dit artikel geklikt vanwege die foto? Dat is geen schande – we houden allemaal van een opvallend beeld. Maar het zit zo: de foto is niet echt.
Dat klopt! Waar je naar kijkt is het werk van AI, een digitale illusie gemaakt door algoritmes in plaats van Hollywood-magie. En als je beter kijkt, zie je de tekenen – misschien ziet het uniform er bijna goed uit, maar klopt er iets niet.
De details komen niet helemaal overeen met de strakke Starfleet ontwerpen die we kennen van Voyager. Misschien is het de stof, de pasvorm of het feit dat het meer lijkt op Star Trek: Alternate Reality Edition dan op iets wat we op het scherm hebben gezien.
Het is op een bepaalde manier bijna poëtisch. Seven of Nine – een personage dat wordt gedefinieerd door haar strijd tussen menselijke identiteit en kunstmatige precisie – wordt nu opnieuw verbeeld door een AI die zijn best doet om de werkelijkheid na te bootsen. Het is alsof de Borg Photoshop ontmoet, en eerlijk gezegd? Dat is best hilarisch.
Wat vinden jullie ervan? Heb jij een favoriet Seven of Nine moment? Deel je gedachten en laten we een debat aanzwengelen! En als je dit leuk vond, deel het dan gerust met andere Star Trek fans! 🚀✨
LEES MEER
- De details die je nooit hebt opgemerkt in Star Trek: The Next Generation
- Jill Jacobson overleden: kankergevecht & doodsoorzaak