Mijn kinderen hebben misschien niet alles gekregen wat ze in het leven vroegen, maar ikzelf en hun moeder hebben geprobeerd om ze zoveel mogelijk te geven. Aan het eind van de dag weten ze dat ze ouders hebben die meer van hun kinderen houden dan van wat dan ook ter wereld.
Ze zijn niet altijd in de buurt om te bezoeken, maar ik begrijp dat mijn zonen hun eigen leven en carrière hebben die veel van hun tijd in beslag nemen.
Ik hoop echter dat ze de kans krijgen om dit verhaal te lezen en een paar momenten uit hun dagen te nemen om erover na te denken. Het zou zeker veel voor me betekenen.
Het volgende verhaal is fictief, maar daarom niet minder aangrijpend. Het begint met een 80-jarige man die op zijn bank in zijn huis zit, samen met zijn goed opgeleide 45-jarige zoon …
De oude man keek uit het raam toen een kraai plotseling op de andere kant van het glas ging zitten. Hij keek naar zijn zoon en vroeg: “Wat is dat, mijn zoon?”
De zoon legde uit dat het een kraai was.
Na een paar minuten vroeg de vader hetzelfde opnieuw.
Nogmaals, zijn zoon antwoordde: “Ik heb je net gezegd, pap, het is een kraai.”
Voor de derde keer vroeg de vader hetzelfde: “Wat is dat?”
Deze keer schreeuwde de zoon terug: “Ik heb je al zo vaak gezegd dat het een kraai is! Waarom stel je me steeds opnieuw dezelfde vraag? Wat begrijp je niet? ”
Na een tijd ging de oude man naar zijn kamer en pakte een dagboek – eentje waarin hij het verhaal van het leven van zijn zoon had geschreven.
Hij bracht het boek terug naar zijn zoon en vroeg hem hardop een van de eerste pagina’s te lezen. Dit is wat de vader had geschreven:
“Ik zat vandaag op de bank met mijn drie jaar oude zoon. Plots landde een kraai bij ons raam. Mijn zoon vroeg gretig: ‘Wat is dat?’ Hij stelde dezelfde vraag ongeveer drieëntwintig keer. Ik gaf hem steeds hetzelfde antwoord; dat het een kraai was. Ik omhelsde hem elke keer als hij het mij vroeg. De vragen irriteerden me niet, ik voelde alleen maar liefde voor mijn onschuldige en nieuwsgierige kind. ‘
Hoewel de vader niet boos was geworden toen zijn zoon hem 23 keer dezelfde vraag had gesteld, was de zoon geïrriteerd geraakt door zijn vader na de derde keer dat hij erom vroeg.
Waarom?
Als je oude ouders hebt, zorg er dan voor dat je altijd met hen praat met de vriendelijkheid en respect die ze verdienen. Wees dankbaar dat je ouders nog steeds leven en je hebt de kans om ze te zien – het is een luxe die velen van ons als vanzelfsprekend beschouwen, en een die je niet kunt terugvorderen als je het eenmaal verliest.
Hoe slim je ook bent, hoeveel kwalificaties je ook hebt, mededogen komt uit het hart. Je moet altijd nadenken over degenen die je verzorgden voordat je was wie je vandaag bent. Houd in gedachten dat het hoogstwaarschijnlijk je ouders waren die alles voor je deden, met als enig doel je zo goed mogelijk te maken.
Ongeacht hoe je ouders handelen als ze oud zijn, zorg ervoor dat je ze met respect behandelt. Ze verdienen het. Je bent wie je nu bent, vanwege hen.
Deel als je het ermee eens bent!