Niemand gaf een moer om deze weeskinderen – tot een moeder zich om hen bekommerde en ze een waardige begrafenis gaf.

Het is geen alledaags onderwerp, maar helaas gebeurt het altijd en overal ter wereld.

Pasgeboren baby’s worden alleen, en vaak voor dood achtergelaten nadat de ouders hen niet willen of wanneer ze niet voor hun pasgeboren kinderen kunnen zorgen.

Deze wezen worden meestal aan hun lot overgelaten, met als gevolg dat vele van deze arme stakkers onbekende graven hebben zonder een voorafgaande begrafenis of familie die afscheid van hen neemt.

In 1998, was Elisa Davey naar het nieuws aan het kijken toen zo’n verhaal ter sprake kwam.
Ze zag een nieuwsreportage over een pasgeboren baby die dood werd teruggevonden en gedumpt werd nabij een school. Niemand wist wanneer of waar de kleine jongen geboren werd, en al zeker niet wie zijn ouders waren.

Elisa nam haar telefoon en belde het mortuarium van het ziekenhuis op waar zijn lichaampje opgeborgen lag, en ze vroeg of ze de voogd kon zijn van het gestorven kindje.

“Toon me dan dat je een goede plek hebt waar hij een waardige begrafenis kan krijgen,” was het antwoord van de arts.

Zo stichtte Elisa de organisatie Garden of Innocence, die zowel een identiteit geeft aan diegenen die niemand hadden, en een waardige begrafenis met gegraveerde grafstenen en een waardig afscheid.

Garden of Innocence geeft kinderen die anders anoniem zouden blijven, een waardige begrafenis waar iedereen recht op heeft.

Daarom geeft Elisa elk kindje een naam. Sommigen werden in vreselijke omstandigheden teruggevonden, anderen hebben geen familie en in nog andere gevallen is hun dood een totaal mysterie.

Elisa, die zelf ook moeder is, voelde dat ze dit niet ongemoeid kon laten.

“Je krijgt gemengde gevoelens als je weet dat je een kindje begraaft die dood werd teruggevonden in een emmer,” aldus Elisa.

“Mensen vragen me wel eens hoe ik een baby kan begraven. ‘Dat is het zwaarste ter wereld’ zeggen ze dan. En mijn antwoord daarop is ‘wel, waarom niet?”

Als er iemand is die lof en respect verdiend, is het Elisa Davey wel.

Deel a.u.b. dit verhaal met je Facebook vrienden en toon hoe zeer je dit nobele werk apprecieert!